Constatering 1: Nederland klaagt en kreunt onder een economische crisis.
Constatering 2: Nederland geeft 12 miljoen aan het arme buitenland.
Constatering 3: Nederland schiet met oud en nieuw weer ettelijke miljoenen de lucht in.
Toen ik op facebook dus min of meer schertsend zei dat het met de crisis wel meeviel, zei iemand dat het alleen de mensen waren die het missen konden, die aan die 12 miljoen bijgedragen hebben. Like DUHUH.
En dat brengt mij meteen bij de veel charmantere actie van Q-music. Die bij de kerstboom in Ijsselstein een inzamelpunt had gemaakt voor kerstkadootjes. Deze kerstkadootjes waren bestemd voor mensen die op de een of andere manier geen geld hadden om met hun kinderen Sinterklaas of Kerst te vieren. 86000 kadoos waren ingezameld, en zouden later via de voedselbank verspreid worden.
Het is natuurlijk vrij makkelijk om de poeplap te trekken, wat pegels over te maken op rekening 1234 van serieous request en daarmee voor jezelf de kerstgedachte levend te houden. Dat geld gaat naar allemaal instanties waarvan je hoopt dat ze zich daadwerkelijk bezig houden met het oplossen van de kindersterfte.
Maar als we dat geld dan missen kunnen, waarom maken we ons dan druk om de teruggave van belastingen. Over de btw verhoging. Over de ziektekostenpremies. Over zelfstandigenaftrek. Over HRA. Over kindertoeslag, huurtoeslag en zorgtoeslag.
Want blijkbaar kunnen we het aan...
Maar nee. Dat is niet zo. Want er leven in Nederland vele mensen onder de armoede grens. En nee, dat zijn niet allemaal uitvreters. Er zijn echt heel veel mensen, die heus werken willen, maar gewoon pech hebben. Of echt ziek zijn.
Dat is ook armoede. Maar blijkbaar is het makkelijker en veiliger om problemen ver weg op te lossen, en problemen in eigen land af te doen met het altijd prachtige zinnetje: "Ik moet werken, zodat de buurman tot 11 uur in zijn bed kan liggen".
Dat buurman alle moeite doet om aan het werk te komen, ziet de spreker niet. En dat interesseert hem ook niet.
En zolang als we dat probleem niet hebben opgelost, omdat het prettiger is om je eigen armoede te negeren, blijf ik moreel gezien moeite hebben met die 12 miljoen die het land verlaat.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Kluchtjes.
Het reizen met de trein begint me steeds beter te bevallen. Niet in de laatste plaats omdat ik minder geld via de benzinetank zie verdampen...
-
We verblijven onze vakantie in een huisje dat niet het onze is. Twee lieve mensen stelden dit belangeloos aan ons ter beschikking, en heel ...
-
We zijn weer thuis. Alweer een week. Nog één weekendje en ik vertrek weer als de eerste de beste brave huisvader naar mijn werk. Lunchtromm...
-
Franse avonturen. Deeltje 1 Zoals wel vaker het geval: dingen gaan niet als gepland. Mijn planning was vroeg op (uiteraard te vroeg volgens...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten