Even voorstellen

Hallo,

Ik wil me bij deze even voorstellen: Ik ben Claus. The puss on white boots. Toen ik 2,5 jaar was, belandde ik in het dierenasiel. Daarvoor heb ik moeten schooien op een camping om aan mijn voedsel te komen. Een half jaar geleden kwam ik in het dierenasiel in Ede terecht, en pas na 6(!!!!) maanden kwam er iemand op het idee om me daar weg te halen. Mijn nieuwe baas (baas???) koos mij uit. De sukkel verwarde mij op het laatst nog met een oninteressante poes, die toevallig ook zwart-wit was. Maar niet half zo knap als ik! De juffrouw van het asiel moest mij nog even ontwormen (flauw hoor, een pil in een brokje vlees, ze onderschatten me.) en ontvlooien, en toen moest ik in een veel te klein blauw bakje. De rit van het asiel naar mijn nieuwe huis vond ik best spannend allemaal, maar Marnix kan best heel goed rijden.
Toen we mijn nieuwe huis gingen bekijken, moest ik best even wennen aan al die grote ruimten. Gelukkig kreeg ik alle tijd en alle ruimte om alles te bekijken. Mijn voorkeur ging allereerst uit naar de muziekkamer. Want die was lekker donker, veel stoelen waar ik onder kon, en veel gekke apparaten waar ik aan kon snuffelen. Mijn nieuwe baas en zijn vriendin, zijn prima mensen. Ze komen naar me toe om met me te spelen, en me te kroelen. En als ik mijn nageltjes in de bank zet, vinden ze dat niet eens erg. Er staat heerlijk voer, en een prima kattenbakje. Wat wil een kater nog meer? Ik vond het in een begin allemaal best spannend en nieuw. En ik moest even de kat uit de boom kijken. Maar zo langzamerhand begint het allemaal wat te wennen. De eerste nacht, miste ik mijn kameraadjes uit het asiel wel een beetje, maar ach, hier heb ik alle aandacht voor mezelf. Ze zijn zeer voorkomend naar me, en behandelen me zoals ik dat verdien: koninklijk.
Wellicht, als ik van Marnix wat vaker achter de computer mag, dan ga ik meer van mijn leventje loslaten.