Overdenkingen, bedenkingen en crises.

 Het was de week van veel herdenkingen en vieringen. Elk jaar is dat.
En ook dit jaar werd er op mijn werk weer ferm stil gestaan bij het einde van het oorlogsgeweld in Nederland. Ik vind dat mooi. Zo'n drukke, bulderende omgeving die ineens stil wordt. Geen neerkomende of opstijgende vliegtuigen. Geen razende apparatuur die voorbij komt. (Met uitzondering van wat minder goed geïnformeerde lieden die toch doorjakkeren, maar goed, een enkele kaffer hou je toch).
De bevrijdingsdag was voor mij ook gewoon een werkdag. Kom maar op met die feestdagen-toeslag.
De bevrijding zat hem er voor mij in dat ik een uurtje eerder weg kon van mijn werk (oke, mijn werktijd bleef hetzelfde, want ik moest ook een uurtje eerder beginnen). Ik had niet één, maar twee treinen eerder naar huis.
Jippie.
De trein was niet eens denderend vol, maar in Almere maakte ik kennis met een fenomeen dat ik serieus al sinds mijn studenten-OV kaart niet meer mee heb gemaakt. Ik wilde uitstappen, maar de weg werd mij geblokkeerd door een wandelende rollade van het vrouwelijk geslacht, die per sé naar binnen wilde, voor iedereen goed en wel de trein uit was.
Dat is een nationale ergernis van vele OV gebruikers, en ook ik vond het knap onhandig en asociaal wat die real-life miss Piggy daar aan het doen was.
Ik vroeg haar of ik eerst even uit mocht stappen. Maar het wicht keek me met lege blik aan, en probeerde stug door te lopen.
Ik deed dat ook. En omdat die trein hoger is dan het perron, én omdat ik, ondanks haar omvang, toch net ff zwaarder was, was de eindstand dat miss Piggy op haar toch best imposante achterste op het perron kukelde, en ik mijn weg kon vervolgen.
Tja, het is niet dat ik haar niet eerst vriendelijk verzocht of ze zich aan de fatsoensnormen wilde houden. Het is ook niet dat ze daarmee niet de kans had om zich te gedragen alsof ze daadwerkelijk opvoeding genoten had. Maar ik vind 1x iets vragen, meer dan zat. Teveel eigenlijk, maar soit.
Wie niet horen wil....
Het was in elk geval letterlijk en figuurlijk bevrijdend.

Zo eens in de zoveel tijd komt het weer ter sprake: een motor. Er bestaat namelijk ook een motor met niet 2, maar 3 wielen. En daar heb je dan geen motorrijbewijs voor nodig. Een auto rijbewijs volstaat.
En brave borst die ik ben, neem ik dit soort overwegingen altijd mee naar huis. Omdat ook zo'n ding best geld kost, en wij in 99% van de gevallen overleg plegen voor we ons geld stuk slaan op grote uitgaven.
En dus probeerde ik op bevrijdingsdag mezelf te bevrijden van het bovenstaande asociale gedrag van sommige inferieure lieden, van torenhoge reiskosten en Ilse voor mezelf zo'n enorm praktische driewielige motor door de strot te duwen.
U raadt het al: ik ben nog niet geslaagd.
Want daar viel het weer: het fenomeen MIDLIFECRISIS.
En de bijbehorende 18-jarige chick, die je als midlife-man dan schijnbaar dient te hebben. Gevolgd door een (v)echtscheiding.
Ja, hoor eens. Dát gaat te ver, zo argumenteerde ik. Een 18-jarige chick is me echt teveel moeite. En bovendien nog maar 8 jaar ouder dan Jente. Dat voelt viezig. Met 18 jaar heeft die ook nog maar net haar rompertje verruild voor een string. En wat meer is: die 18-jarige chick gaat me echt niet voordeliger, veiliger en sneller naar mijn werk rijden. Dus heel veel nut heeft zo'n kind dan niet.
Ilse ging verder: ik zou een veel te kort lontje hebben voor een motor, en mezelf (toch al kwetsbaarder met zo'n apparaat) te pletter rijden.
Daar was ik het ook al niet mee eens. Ik heb inmiddels een veel minder kort lontje. Ik tel tegenwoordig niet tot 2, maar tot 3 voor ik tot mentale en fysieke mishandeling over ga. Dat is toch vooruitgang.
En dat te pletter rijden: ach, als ik dood ben, keert de levensverzekering een mooi bedragje uit, gaat de hypotheek omlaag en krijgt ze een (bescheiden, want zo ben ik) weduwenpensioentje.
Maar dat was ook blijkbaar geen argument vóór een motor.
Overigens: dat midlife-mokkel kreeg ook als ze 21 jaar zou zijn, geen handen op elkaar in onze discussie.
We zijn er dus nog niet over uit. En dat we, bedoel ik letterlijk, want ikzelf ben er allang over uit. Alleen omdat ik nu eenmaal met toch wel een van de wat leukere vrouwen van Almere getrouwd ben, staat het motortje voorlopig louter op papier.

Na een relatief kalme week moet ik toch heel even mijn gal spuwen over het feit dat Rijkswaterstaat zo enorm onbarmhartig tekeer kan gaan op de weg.
Tuurlijk, ook ik snap dat mijn wegenbelasting uit gegeven moet worden aan het onderhouden van de weg. Maar welke volstrekt empathieloze, talentloze, horkerige bullshit kneus plant nu het onderhoud aan nagenoeg álle wegen rondom Amsterdam tegelijk? Dat had toch veel intelligenter en menselijker gepland kunnen worden?
Dat in combinatie met het feit dat de NS op zulke momenten een vrolijke duit in het zakje doet door juist dán te komen redderen met extra korte treintjes, waar mensen bijkans door de ruiten geduwd worden, omdat er te veel reizigers zijn?
Dat is ook wel opvallend overigens: dan zijn er werkzaamheden op het spoor, en vallen er treinen uit. Of hele stations zijn alleen maar via enorme omwegen te bereiken. Ik snap het. Heus. We willen niet dat de trein óp het perron belandt omdat het spoor slecht onderhouden was. Maar dat ene treintje dat dan wél rijdt en door stom geluk zijn eindbestemming bereikt, telt 4 wagonnetjes. Niet dat ze dan een dubbel zo lange trein inzetten, neeeeeee, dát zou te intelligent zijn. Een ultrakort treintje moet het wezen, want vanwege de werkzaamheden zal er toch wel geen hond met de trein gaan. Of zo.
Ik snap dat soort dingen niet. Ik zou bijna gaan geloven in een soort van complot binnen/tussen en met Rijkswaterstaat en de NS om forenzen het leven zo zuur mogelijk te maken. Ik zei: zou bijna gaan geloven. Ik bedoel dat letterlijk. Want ik geloof dat niet echt. Maar de uitwerking van al die werkzaamheden en operationele keuzes is natuurlijk precies dat: het leven van de forens wordt, los van het feit dat hij/zij moet werken, op deze manier wel extra zuur gemaakt.
En als die uitstervende rebelletjes nu echt wakker waren, hadden ze daar iets mee gedaan. Want al die files zijn natuurlijk enorm slecht wat uitstoot betreft.
Dat kan allemaal veel beter. Wellicht kan een zinnig mens eens gaan solliciteren op functie van onderhoudsplanner bij het ministerie van Rijkswaterstaat en/of de NS.

Hoe dan ook: mijn weekend begint weer met een zaterdagje vol vliegtuigen. Ik wens ieder die gewoon een normale baan heeft, een beste toe.