Gisteren, voor ik naar Stadskanaal vertrok een uitgebreid gesprek gehad met de verpleegkundige die me gaat helpen. Wie dacht dat ik per gisteren niet meer rookte, komt bedrogen uit. Ikzelf ook.
Opgewekt meldde ik me aan, en mijn insteek was: Kom maar op met die pillen, dan ben ik er vanaf!
Maar zo werkt het dus niet.
Eerst werd uitgebreid mijn motivatie besproken, en toen hoe ik precies met die medicijnen om moet gaan.
Stap 1) Eerst afbouwen. Ik rook te veel om het medicijn echt nuttig in te kunnen zetten. Dus tot aankomende woensdag krijg ik de tijd om te proberen te minderen. Halveren wellicht.
Stap 2) Aankomende woensdag heb ik een afspraak. Dan krijg ik die pillen, en mag ik doorroken. Die pillen werken net als nicotine op je receptoren. Alleen dan iets sterker. Eerst begin ik met een begindosering, en in de week erop, moet ik een stopdatum bepalen.
Stap 3) Tot aan de stopdatum mag ik door roken, maar moet wel minderen. Samen met die pillen en eventueel toch pleisters (dit weer gezien mijn huidige grootverbruik) moet dat lukken.
Stap 4) de stopdatum: ik stop en vreet alleen nog die pillen. Wellicht ben ik zeer humeurig.
Zo zal het dus in zijn werk gaan.
En nu maar hopen...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Doodgemoedereerd gaan we door.
De meeste vaders zullen het volgende zinnetje ergens wel herkennen: "Wanneer is dit gebeurd"? Tuurlijk, je weet dat je kind groei...
-
Het marsenboekje. Een lullig plastic ding, met hetzij marsen erin, hetzij koralen. Een beetje afhankelijk van het soort dienst dat we moeten...
-
Het reizen met de trein begint me steeds beter te bevallen. Niet in de laatste plaats omdat ik minder geld via de benzinetank zie verdampen...
-
We zijn weer thuis. Alweer een week. Nog één weekendje en ik vertrek weer als de eerste de beste brave huisvader naar mijn werk. Lunchtromm...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten