Mijn praatje voor in een vrouwenblaadje

Een column van een man in de Flair, kan dat?

Okee, ik geef het toe. Ik kom snoeihard uit de kast. IK (man, 32, militair-musicus, buschauffeur, docent, samenwonend met vriendin, poes en hond) lees de flair.

Er zijn als man heel veel redenen om een vrouwenblad te lezen. De belangrijkste reden is om erachter te komen hoe vrouwen precies in elkaar zitten. Waarom ze reageren zoals ze reageren. Waarom er hints gegeven worden. Waar het misgaat in de communicatie.

Want een meisje versieren, is een makkie. Een verkering onderhouden, is ook nog wel te doen. Maar om samen te wonen, en de relatie samen tot een goed einde te brengen (dus eigenlijk geen einde), is andere koek.

Toen ik mijn vriendin pas had, maakte ik wel eens gekscherende opmerkingen over de inhoud van haar kledingkast. En over de hoeveelheid schoenen.

Het feit dat dat allemaal zou meeverhuizen, en welke consequenties dat dat zou gaan hebben als we gingen samenwonen, had ik waarschijnlijk ergens heel diep weggestopt.  

Toen we eenmaal samen in een huisje woonden, beging ik de ongelooflijke stommiteit om wat meer kastruimte te claimen voor mijn kleren. We wonen krap, en hebben dus niet al te veel ruimte voor kasten. Een iets eerlijker verdeling dan 90% voor haar en 10% voor mij leek mij niet meer dan redelijk.

Dit resulteerde echter tot mijn wilde verbijstering in een confrontatie waarbij harde woorden vielen en kleding door de lucht zeilde, om te eindigen in een zak voor de Derde Wereld.

Hints. Ook zoiets. Ik liep met mijn meisje door de stad. Want ik moest iets kopen bij de V&D of zo’n soort tent. Uiteraard heeft meer dan de helft van de stad doorlopend uitverkoop, dus mij vallen al die lokkende borden bij die winkels niet op. Naast me hoorde ik mijn vriendin echter opgewekt zeggen dat die winkel daar uitverkoop had, en wel hele leuke kleding had hangen.

Omdat ik bezig was met hetgeen ik wilde kopen, reageerde ik met een tam: “Oh”, om onverdroten mijn weg naar de V&D te vervolgen.

Het was echter de bedoeling dat ik hier dus pas op de plaats had gemaakt, om de betreffende uitverkoop winkel te bestormen, de kleding te betasten, besnuffelen, bepassen en betalen.

Aangezien dit zo niet gezegd werd, had ik geen link gelegd met de mededeling over de winkel, en de eventuele wens om kleding te kopen (die mijns inziens niet noodzakelijk is, gezien het feit dat de kast verdeling nu ongeveer 75% voor haar om 25% voor mij is).

Om er dus achter te komen hoe een vrouw denkt, scheur ik elke dinsdag als eerste de wikkel van de flair af (waarbij ik op moet passen dat in mijn enthousiasme ik niet de flair samen met de wikkel aan snippers scheur). En verslind ik alle verhalen. Alle tips die gegeven worden, probeer ik tot me door te laten dringen. Want heel misschien, kan ik dan eindelijk zeggen: ik word wijzer!