Vier handen op een buik. Een programma waarin BNN een paar zwangere pubertjes probeert te begeleiden.
Dat begeleiden gebeurt door een paar bekende Nederlandse dames die ook op jonge leeftijd een kind wierpen.
In het beste geval was het tenenkrommend, in het slechtste geval was het
ronduit schandalig. Beschamend. Deze begeleidsters, in het dagelijks
leven komen ze met hun snuit op tv, met allemaal onzin, zijn geen
kundige maatschappelijk werkers. En helaas was jeugdzorg of
maatschappelijk werk in deze gevallen afgetroefd door BNN, die net even
sneller ter plaatse was.
BNN zocht de slechtste gevallen uit, graaide ze naar zich toe, en liet
Nederland zien hoe een oversized puber (en dit niet alleen vanwege de
zwangerschap) vlak voor de geboorte van haar kind nog een peukje rookte
en een bak patat met satesaus naar binnen werkte.
De laatste aflevering ging over de dochter van Mona. (Jawel, die van Big
Brother, over kansloze kinderen en kansarme omgevingen gesproken). Dit
wicht heet Romana, en zou begeleid worden door Fayah Lourens. Die we
schijnen te kennen van GTST en Expeditie Robinson.
Deze Romana heeft zichzelf in een koninklijke rol geplaatst, waarbij
iedereen alles voor haar doet, en zelf te lui is om voor de duivel te
dansen. Alles onder het motto: maar ik ben zwanger!!!!!111!one!11!
Uiteraard schoot dit Fayah in het verkeerde keelgat, en dat was het punt
waarop bleek dat professionele zorg echt geen overbodige luxe is.
Er ontstond een beschamende en ordinaire ruzie, waarbij ik me afvroeg
hoe het in vredesnaam mogelijk is dat een vrouw van 31 zich zo vreselijk
verlaagt tot het niveau van een pubertje. Deze ruzie werd overigens
besloten met de hilarische (maar zeer terechte) opmerking:"Alsof jij zo
volwassen bent". En dit was gericht aan Fayah... Was ook de enige keer
dat deze droevige Romana gelijk had.
Mijn conclusies:
1) Er moet niet bezuinigd worden op maatschappelijk werk en jeugdzorg.
Dat kan niet. Zolang er tuig rondloopt, dat zich laat bezwangeren,
zonder enige realistische kijk op het leven, moeten we in elk geval
ervoor zorgen dat de kinderen die ze werpen, een kans maken. Ik hoop dat
de kinderbescherming mee heeft gekeken, en die babies meteen na de
geboorte weghalen en bij een liefdevol adoptiegezin plaatsen.
2) Bekende nederlandse moedertjes zijn GEEN maatschappelijk werkers, en
zouden voortaan nee moeten zeggen als ze voor een dergelijk programma
gevraagd worden. Ze denken dat ze alles weten, maar wat ze in wezen
laten zien, is dat ze totaal geen respect hebben voor het ambacht van
echte maatschappelijk werkers en jeugdwerkers.
3) Het leven is oneerlijk. Want er zijn talloze vrouwen die prima
moeders zouden zijn, maar om wat voor reden dan ook niet zwanger kunnen
worden. Hoe pijnlijk moet het voor hun zijn, om te zien dat een kansloos
tienerwicht zomaar eventjes zwanger kan worden. En dan ook het kind nog
mogen houden. De volgende kansloze generatie staat te trappelen.
Let wel: die meiden kunnen er zelf ook vrij weinig aan doen dat ze lege
doppen zijn. Hun omgeving stimuleert niet bepaald enige vorm van
ontwikkeling. Maar in plaats van dat BNN die meiden echt helpt door ze
de weg te wijzen naar professionele instellingen, helpen ze ze alleen
maar dieper de ellende in. En de babies die komen gaan ook.
Als dat geen kindermishandeling is, weet ik het ook niet meer.
En het allerergste is nog: dit programma werd gemaakt door een
publieke omroep. Deze genante blerf werd dus op ons aller kosten
gemaakt. En eerlijk gezegd: als er dan toch geld wordt verspild aan deze
meiden, heb ik liever dat het op gaat aan professionele begeleiding.
Waardoor ze wel nog een heel klein kansje hebben op een beter leven.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Al dan niet lichamelijke gekkigheid.
Toen Ilse en ik in een steeds grijzer wordend verleden besloten samen te gaan wonen, moest mijn toen al verregaand versleten bank vervangen ...
-
We verblijven onze vakantie in een huisje dat niet het onze is. Twee lieve mensen stelden dit belangeloos aan ons ter beschikking, en heel ...
-
We zijn weer thuis. Alweer een week. Nog één weekendje en ik vertrek weer als de eerste de beste brave huisvader naar mijn werk. Lunchtromm...
-
Franse avonturen. Deeltje 1 Zoals wel vaker het geval: dingen gaan niet als gepland. Mijn planning was vroeg op (uiteraard te vroeg volgens...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten