Het was een matig doelmatig weekend.
De zaterdag begon goed. Het plakken van mijn e toets sloeg zo gruwelijk op mijn wekker, dat ik een schroevendraaier pakte, mijn toetsenbord open schroefde, en ogenblikkelijk onder een lading as, kruimels, stof, haren, en onidentificeerbare troep kwam te zitten. Nadat ik weinig subtiel de laatste resten eruit klopte, zette ik het ding weer in elkaar (ja, dat kan ik) en probeerde meteen of mijn schoonmaakactie geslaagd was. Ten dele. Maar zeer ten dele. Het probleem heeft zich een beetje verplaatst naar de a toets. De e doet het gelukkig weer.
Nooit geweten dat een toetsenbord zoveel ellende kon bevatten, dat een stofdoek er van zou blozen. En dat in een jaar tijd. Ik kan me nog herinneren dat ik dit toetsenbord bij de Mediamarkt in Ede kocht. Ik denk vroeg in april.
Er moesten ook de nodige huisdieren uit mijn toilet verwijderd worden. Ergens in de winter had een zwangere spin het toilet uitgekozen om haar nageslacht ter wereld te brengen. Op zich heb ik daar geen problemen mee, Claus vind het enig om spinnen te slachten. Alleen is Claus lui. Ze moeten echt voor zijn neus komen, en binnen pootlengte bereik, anders doet hij er niks mee. Dus met een stofzuiger maar eens wat van die dingen opgezogen. Het waren er inmiddels niet zoveel meer. De meesten pakte ik al zodra ik met de chlorix en de allesreiniger in de weer ging om de pot te kuisen. De grootste echter, heeft het me nog knap lastig gemaakt. Die rende achter de pot, waar ik met de stofzuiger niet bij kon komen. Met mijn buik hangend over de pot als een soort van bezopen knuffel, slaagde ik er uiteindelijk in om meneer of mevrouw spin op te ruimen.

Intussen mocht Claus even buitenspelen. Jammerend naar van alles en nog wat, doorzocht hij de tuin op beesten die er niet hoorden, planten die er wel hoorden, en van alles en nog wat, waar ik de lol van het onderzoeken niet van inzie. Bij binnenkomst, herinnerde ik me dat ik nog van dat anti-vlooien en luizen spul had, waarmee ik de kat in zijn nek moest spuiten. Om de een of andere reden wist Claus precies wat ik van plan was, toen ik hem oppakte. Dit resulteerde in een ferme worsteling waarbij ik in eerste instantie verloor.
Katten vechten niet eerlijk. Hij zette zijn nagels in mijn nek, en sprong uit mijn armen. De verrekte zak racete naar boven onder het bed. En vandaar weer naar beneden. Maar het is me gelukt. Tot ongenoegen van Claus.

Vandaag begon ik al vroeg. De kerk, die 60 meter verderop ligt, laat namelijk telkens erg duidelijk weten dat het tijd is voor de mis. En nog geen 3 minuten later doet de kerk in het volgende blok het nog eens dunnetjes over. Het zal de stad niet ontgaan zijn: het is tijd om op te staan, en te luisteren naar de pastoor. Omdat ik er dan ook van uit ga dat de buren wakker zijn, gooi ik nog snel de stofzuiger door het huis. Want ik moet vandaag maar weer voor mezelf een route rijden.
Dat ik niet verkeerd rij. Heb ik mijn best weer gedaan.