Wederom met de stem van meneer Meiland: Wat een gezeik.

 Kent u die mop van dat grote orkest dat op Lowlands zou gaan spelen?
Welnu: ze gingen niet...
Lowlands, dat is Neerlands trots als het op festivals aankomt. Van allerlei soorten artiesten van zeer divers pluimage geven er acte de presance, en zorgen voor een paar dagen aan muzikaal en ander cultureel vertier voor de kunst-hongerige medemens.
In een diep en grijs verleden heb ik er zelf nog wel eens opgetreden, met het Nationaal Jeugd Orkest. Niet meteen een ensemble dat je op een voornamelijk op pop en rock gericht festival zou verwachten, maar Lowlands is meer dan alleen dat.
Wij mochten er de Symphonie Fantastique ten gehore brengen, een stuk van meneer Hector Berlioz, waarin hij zijn onder invloed van opium verkregen deliria muzikaal probeerde te vertellen.
En dat op zich paste naar mijn idee, toen, heel best bij een festival waar de bezoekers niet vies waren van een deliriummetje of 2.
Het voelde toen, voor mij, als zijn klassieke trompettist in wording, toch wat vreemd. Met zo'n groot orkest naar een festival, waar wij naar mijn idee volstrekt uit de toon zouden vallen (pun intended).
Maar wat bleek: het delirieuze publiek begon te moshen op de klanken van de "mars naar het schavot", en ook de heksendans deed het erg goed.
Uiteindelijk dus best een gave "venue" om eens opgetreden te hebben.
Fast Forward naar 2022. Lowlands is weer vol aan de gang geweest, en hadden wederom een groot symfonie orkest in de line-up voor zondag staan. Men zou er de 9e symfonie van meneer Beethoven spelen. Een nummer dat door Unesco uitgeroepen schijnt te zijn tot cultureel erfgoed, ik denk vanwege het feit dat het slot (dat door een koor van een mannetje of 80) tot Europees Volkslied verheven is. En het gaat natuurlijk over mensen en verbroedering, iets dat in deze tijd, zowel wereldwijd als landelijk, helemaal geen flater zou slaan op zo'n festival.
Toch een totaal van 160 mannen en vrouwen die daar op een podium komen musiceren.
Maar ja, ik begon niet voor niks met een wrange mop: Never happened.
En de reden: de organisatie was te amateuristisch om hun zaakjes goed voor elkaar te hebben.
Een andere artiest had blijkbaar wat spullen nodig, die er niet waren, nog aangevoerd moesten worden, en daardoor zou het NNO (het orkest dat zonder gene uit de line-up werd geflikkerd) geen tijd meer hebben.
Dat kregen ze de nacht van te voren te horen.
Dus je regelt met je orkest een koor, wat internationale topsolisten. Je repeteert dat liedje. En vervolgens krijg je een paar uur van te voren te horen dat je weg kan blijven, want een of andere stagiere heeft een paar spullen voor een andere artiest vergeten, en die moeten blijkbaar uit Timboektoe komen, en dus kan je met je 160 man tellende gezelschap de tyfus krijgen en lekker thuisblijven.
Ik heb heel wat falende organisaties mee mogen maken, maar zo belabberd heb ik ze nog zelden gezien. Sterker nog: de door amateurs en vrijwilligers georganiseerde concerten van de fanfare van schubbekutteveen, zouden dit nog niet eens gepresteerd hebben, laat staan het zelfs maar gewild hebben.
Maar meneer van Eerdenburg die er waarschijnlijk een dikke zak poen voor krijgt, doet dat gewoon. De onbeschaamde amateur.
De reacties waren van teleurgesteld tot boos. En ik begrijp ze wel. Tuurlijk, er kan iets mis gaan, maar dit, op deze manier, is een organisatie als dat van Lowlands echt onwaardig.
De leiding van het orkest was ook boos, zo zei hij. En zeker te weten beter geschikt voor die functie dan ik, want volgend jaar gaan ze gewoon weer proberen of ze mogen komen.
Persoonlijk zou ik het verrekken om volgend jaar weer te hopen dat ze hun zaakjes op orde hebben, en niet door een of andere zouteloze bloedmongool laten regelen. Nee, de leiding van het NNO kwispelt blij dat ze volgend jaar dan wél mogen komen. Als er niet een artiest is die iets nodig heeft dat nog in het Suezkanaal gestrand is, of zo.

Nog eventjes terugkomen op onze vakantie.
Ja, die was tot op zekere hoogte leuk. Mijn zus wist mij, toen Jente 6 werd, blij te maken met de volgende opmerking:"Zo tussen 6 en 9 jaar, krijg je een periode waarin je denkt: goh, is dit mijn kind wel, en zo ja, vind ik dit een leuk kind, of zal ik toch maar eens een extra laagje behang op de muren aanbrengen, met het kind er permanent achter"
Nou, dat klopt wel. met haar 7,5 jaar zit mijn dochter midden in die fase, en ook bij thuiskomst zijn er momenten dat ik wilde dat ik haar per ongeluk bij een of andere toiletstop "vergeten" was.
Mijn zus wist dit nieuws wat te verzachten met de erop volgende mededeling dat daarna de pubertijd zou intreden, en dat het dan allemaal nóg veel zwaarder zou kunnen worden. Ja, of helemaal niet. Dat zou ook nog kunnen.
Maar om onze "battles" een beetje slim te kiezen, besloten we om onze draak te trakteren op een kermisbezoek.
Leuk, dachten we.
We waren een heus team, Ilse en ik.
Ilse ging met haar in een soort van kinderachtbaan (helemaal achterin, wat er toe leidde dat ze bij een neergaand stukje een halve meter omhoog bokten, enig voor het publiek, Jente's gezicht straalde uit dat de enigheid echt beperkt bleef tot mijn perceptie).
Aan mij de taak om met Jente door een attractie te gaan met veel onstabiele ondervloeren, en veel zwaaiende zaken, die met de moed der wanhoop probeerden om de argeloze bezoeker letterlijk van zijn of haar voeten te vegen. Waaronder een soort van draaiend rad, waar je doorheen moest gaan. Daar stond een knul op wacht die de voortkabbelende stroom van kindertjes heel lief hielp om niet ter plekke hun nek te breken.
Ik ging er in een vlaag van verstandsverbijstering nog vanuit dat deze kerel ook mij zou helpen, maar dat bleek een misvatting te wezen: die kinderen mocht niks overkomen, hun ouders daarentegen... Laat ik het erop houden dat mijn kont boven mijn nek is uitgekomen...
En toen moesten de botsauto's nog, het touwtje trekken (gerund door een meisje van mijns inziens nog geen 20, die bij een bijzondere vraag even haar "man" moest roepen, die naar mijn idee ook nog nauwelijks 20 was). En de suikerspin.
Ik was vast van plan dit jaar om een wijnbal en een kaneelstok te kopen. Beiden zijn van die zaken die mijn jeugd mooi maakten, als er kermis was. Een knoest van een wijnbal en een hele dikke kaneelstok.
Niet te vinden. Wel snoepkramen, maar geen noga, geen wijn- of dropballen en geen kaneel- of andere stokken.
Dat was een pracht van een tegenvaller.
Maar uiteraard was er wel een kraampje waar je een suikerspin kon kopen. En dat was niet echt een goeie tweede of derde, maar wel een prima vierde keuze.
Ik moest wel heel erg diep nadenken over hoe je zo'n ding ook weer eet zonder dat je hele snuit onder de plakkerige bende komt te zitten.

Nederland strompelt van crisis naar crisis.
Als het geen corona is, dan is het wel stikstof, en als het geen stikstof is, dan is het wel het volstrekte onvermogen om iets aan de instroom van asielzoekers te doen. En dan zal ik de belasting-affaire maar niet meer oprakelen...
En parmantje Rutte, lacht alles, hinnikend als een ezel weg.
Over die walgelijke ramp in Ter Apel, wil ik mijn mening wel eens lekker genuanceerd geven.
Inmiddels is het zo erg geworden, dat zelfs Artsen zonder Grenzen (normaal gesproken in Derde Wereld landen en oorlogsgebieden actief) zich er actief mee gaat bemoeien.
Dat is beschamend. En Rutte lacht maar weer eens.
Kijk, ik ben de laatste die zal zeggen dat "ze allemaal naar ons landje van melk en honing komen".
Als die asielzoekers merken wat voor surreële angst en haat er is hier, tegen alles wat niet blond is met blauwe ogen, zouden ze meteen uit zichzelf wel rechtsomkeert maken.
Maar ja. Gehaat worden door Wilders en consorten, is misschien beter dan doodgeschoten worden door een dictator en zijn vriendjes.
Aan de andere kant vind ik oprecht ook, dat we heel erg goed moeten schiften wie er wel en niet moeten blijven. De hoeveelheid asielzoekers uit veilige landen, is nog steeds veel te groot. En die zitten hier ook nog steeds, in plaats van dat ze zo snel mogelijk retour naar huis worden gestuurd.
En al die bezuinigingen bij het IND en het COA leveren dus nu de meest onmenselijke taferelen op. Iets wat je als rijk, westers land echt niet kan maken.
En Rutte hinnikt het weg. Niet in staat om beslissingen te nemen. Harde, pijnlijke, maar werkbare beslissingen. Nee, dat kan hij niet.
(En omdat hij zo'n slappe leider is, kan zo'n draaikont als een Wopke dus ook gaan morrelen in het stikstofdebat).
Het is dat ik weinig schaamte ken, maar als ik de situatie in Ter Apel zie, schaam ik me rot. Nogmaals: niet omdat ik vind dat we zonder controle alles en iedereen maar binnen moeten halen, maar omdat je dit mensen niet aan kan doen.
Maar ja. Die hinnikende Rutte zit een menselijk beleid wel vaker in de weg.

En dus was ik deze week weer begonnen met werken. Mijn eerste werkdag begon onbarmhartig om 04:45 uur.
Verder weinig problemen of weinig gekkigheid.
Hoewel...
Een ietwat vertraagde vlucht uit het midden oosten moesten we leegrijden, en de passagiers (veelal gezinnen) kwamen de trap af richting mijn bus.
Ik stond even met de buscoördinator te kletsen, toen we in onze ooghoeken een klein, nog geen tafelhoog mannetje de bus uit zagen springen, om midden op de weg, met zijn gezicht richting terminal de natuur zijn vrije loop te laten gaan.
De busco en ik stonden eerst verbaasd en later geamuseerd te kijken, en een "hey!!" van de busco maakte dat het knulletje in kwestie er halverwege de daad maar een knoop in improviseerde en hippend de bus in strompelde.
Had toch wel medelijden met het joch. Tijdens het landen kan je niet, tijdens het uitstappen is zeer onhandig, want raak je misschien je ouders kwijt, en eenmaal op de aarde in een bus is het voor iedereen even lastig inschatten wanneer je dan eindelijk naar een wc kan.
Voor ik die gedachten weer over kon briefen aan de busco kwam het manneke met zijn moeder naar buiten, waarop ik haar aansprak dat ik begrip had voor zijn nood, maar dat ze maar even op een wat minder openlijke plek moesten gaan staan, want daar waar hij eerst stond, stond hij in volle glorie voor de terminal, en dat leek me geen wijs plan.
En de plek die het manneke wist te produceren, maakte wel erg duidelijk dat de nood ernstig hoog was.
Beter zo, dan in zijn broek plassen denk ik zo.

Goed, hoe dan ook: ik begin mijn werkweek zonder weekend, dus dit alles geschreven hebbende, wens ik eenieder een goed weekend toe, behalve meneer Rutte, die wens ik jeuk toe op zoveel onbereikbare plekken, dat ik hem eens uit kan hinneken.