Dat betekent in Huize Coster een ware stressperiode tijdens het pakken. Tot onze grote verwondering bleef die uit. Het pakken verliep op de spreekwoordelijke rolletjes, en met dank aan mijn voiture, hadden we ruimte over. (En laat het ruimtelijk inzicht van mijn betere helft niet onvermeld blijven).
We vertrokken keurig na de spits, en via Luik waren we met dik 4 uur rijden op de camping. Alwaar die stress met terugwerkende kracht alsnog met terugwerkende kracht tot ongekende hoogten steeg.
Het regende zó ontzettend veel, dat de eenden op ooghoogte voorbij spartelden, een paar stappen in het gras en mijn kisten zogen zich vast in de zompige bodem. En ik had het idee dat ik mijn mond maar open hoefde te houden, om de verse vis gewoon mijn mond in te laten zwemmen.
Goddank voor een vooruitziende blik dat we een plek hadden met privé sanitair, die zó ruim is, dat we onze bedden daar hadden kunnen zetten. Want had ik al gezegd dat het regende?
Het stopte gewoon niet. Ellende.
Maar helden die we zijn, hebben we in de stromende regen die dekselse tent opgepompt. Hij stond, met dank aan een wat on-egale bodem zo strak als een vlieger in een te zwoel zomerzuchtje, maar dat dan wel in minder dan no-time.
En er dan achter moeten komen dat onze luchtmatrassen nat zijn geworden omdat mijn aanhanger lek is. De aanhanger waar ik geheel zonder al te veel kennis, lekker aan heb zitten prullen en prutsen. Waar ik veel genoegen uit haalde toen covid ons om de oren sloeg.
Onze buren stonden geloof ik nogal verbaasd over het feit dat we in die stromende zeikregen onze tent overeind kregen, en om die reden was mijn gevloek en gesakker ernstig binnensmonds, met af en toe een uitgebraakte uitschieter.
Kortom: je zou zeggen dat het begin van mijn vakantie niet erger kon.
Maar Jente wist van alle kindjes een Frans meisje als vriendinnetje te rekruteren, de kinderdisco en het knutselen waren gelijk geslaagd, en dus hadden wij onze handen vrij om onze gemangelde kampeeruitrusting onder handen te nemen.
En de mensen om ons heen zijn voor Nederlanders in het buitenland, goed te pruimen.
Een dagje later kwam het zonnetje op, en begin ik langzaam te landen en te genieten. Kind speelt zichzelf een slag in de rondte en wij hebben dus lekker de rust voor onszelf.
Het doen van excursies en uitstapjes beperkt zich tot wat kinder-geprul en bijna een bijna kale Jente omdat bij het kampvuur de gloeiende asregen op haar prachtige haar belandde.
"Waarom sla je me op mijn hoofd?"
"Omdat we anders de komende maanden niet meer naar de kapper hoeven".
Het weer was overigens tot en met zondag kwalitatief uitermate teleurstellend. Zo zeer dat we besloten om naar de grotten van Han te gaan.
En dat was toch een partij indrukwekkend. Niet in de laatste plaats met dank aan een gids die een stem had als een kaketoe met een megafoon. Met die stem schalde ze ons alle weetjes toe met betrekking tot het ontstaan van stalagmieten en stalagtieten. (Die laatste hangen, want zijn tieten, er waren ook horizontaal gegroeide stalag-dingen, maar die heten dan geen stalagpenis, of zo, die mogen geen naam hebben omwille van het goede fatsoen). We leerden er dat de grootste stalagmiet er een centimeter per jaar groeit. Dat is veel, want normaal doen ze er 10 jaar of soms wel 100 jaar over een centimetertje.
Uiteraard is voor ons trio een vakantie geen vakantie als we niet even een bezoekje aan een lokale Franse McDonald's brengen. Elk jaar weer verheugt met name Jente zich op haar speeltje, haar ijsje en haar nuggets. Ik ga er uitsluitend heen omdat ze bij de Franse McDonald's er een echt glazen glas bij doen, waar je wel zelf om blijkt te moeten vragen, ook al heb je het besteld.
Dat is ook de enige reden, want het eten is er ruk. En denk je dat het in Nederland al erg is bij de McDonald's? Serieus, ga eens naar een Franse. Franse restaurants zijn over het algemeen erg goed en culinair prima op orde, de Franse McDonald's is een soort van afvoerputje van alle McDonald'sen ter wereld. Wanstaltigheid ten top. Pure tristesse op een dienblaadje. Maar goed. Kind tijdelijk blij, wij blij. Toch? Ik hap me er wel doorheen. Alles voor ons kind.
Dat gedaan hebbende, genieten we toch wel van die eerste dagen.
De camping eigenaresse is een topper, de camping is top. Dus de vakantie is top.
Ik heb weinig nieuws gevolgd, en alles wat ik volgde was niet de moeite om er mijn ongezouten en/of gepeperde mening over te geven.
Dit alles geschreven hebbende, wens ik eenieder een goede werkweek toe, voor zover van toepassing of een lekkere voortzetting van de vakantie. Wees lief voor elkaar.
En met excuses voor de vertraging in de sequens. We zitten ten slotte in Frankrijk, dus de verbinding is ook met de Franse slag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten