Een paar kleine avonturen uit het leven van uw soms wat wazige en sociaal aparte buschauffeur.

Mijn werkdag begint met het installeren van mijn bus.
Stoel instellen, spiegels, deur, radiootje. De communicatie apparatuur aan, en ik ben klaar om te gaan met die grijze of witte banaan.
Mijn radiootje staat altijd zachtjes. Hoorbaar in mijn cabine, niet daarbuiten. Ik moet namelijk ook en vooral de portofoon kunnen horen, die -als het meezit en mijn collega's vergeten niet om zich aan de portodiscipline te houden- bedoeld is voor belangrijke mededelingen.
Dan rij ik, al neurieënd met Decibel (een radio station dat hoofzakelijk jaren '90 muziek draait) naar mijn eerste opdracht.
Als mijn bus leeg is, wil ik nog wel eens wat luider meezingen en trommelen op mijn stuur, als mijn bus vol mensen zit, doe ik dat niet.
Hoewel...
Het wil nog wel eens gebeuren dat ik in weerwil tot mijn zelfbewustzijn toch wat enthousiast mee "pom" met mijn radiootje.
En omdat ik het wél hoor, maar mijn passagiers niet, levert dat nogal eens gegniffel op achter me.
Soms staan mensen zo ver voor in de bus, dat ze wél iets horen van mijn radiootje, en kan het gebeuren dat er een soort van gruwelijke meerstemmigheid ontstaat, als er mensen zijn die met mij en mijn radiootje mee gaan "zingen". 
Los van extreem pijnlijk voor alle trommelvliezen, is het ook grappig, en steevast heb ik dan vrolijke mensen achter me.
Ergens van de week had ik een wat vage dag. Ik moest eerst ons kind naar haar educatief verantwoorde, en voor haar erg leuke zomerkamp brengen, toen door naar de huisarts (ik ben fysiek gezond verklaard, haar kennis ging louter over het fysieke, niet over het mentale want dan was ik nu ergens anders geweest en niet in staat tot het tikken van deze blog) en toen nog 3 uurtjes werken.
Ik kwam dus vrij laat aan op mijn werk, wat me in eerste instantie kwam te staan op wat opmerkingen over de ambtenaren-tijden die ik die dag aanhield.
Goed, ik heb die dag 3 ritten gedaan. En bij één van die ritten was ik blijkbaar even vergeten dat ik passagiers bij me had. Die mensen waren ook enorm stil. Ik hoorde niks of niemand. Blijkbaar allemaal wat te katterig van de lange vlucht naar huis of zo.
Ik pomde rustig mee met de muziek, toen er een kriebeltje opborrelde in mijn neus.
En ja.
Ik was er heilig van overtuigd dat ik alleen zat, dus op werkelijk spectaculaire wijze liet ik die maar eens los.
De reactie kwam onmiddelijk. Een gil van schrik, een "bless you" die mij wat timide werd toegesproken en een wat joliger exemplaar vroeg me quasi-bezorgd of ik geen botten gebroken had.
Ja, dat was op zijn zachtst gezegd apart, en ik kon me eventjes niet echt een houding geven.
Geschrokken van het feit dat ik passagiers aan boord had? Nee, want zo vreemd is het niet dat je als buschauffeur passagiers in je bus hebt. Niet iets om van te schrikken.
Maar ik kon ook niet gaan toegeven dat ik glad vergeten was dat ik passagiers had, want ja, dat staat ook vreemd.
Kortom: ik stond nogal voor penis.
Maar goed, ik heb wel vaker blijk gegeven van een sociaal apart bewustzijn.

Ander nieuws uit Almere.
Ik heb weer eens een idee, mensen. Een heel goed idee. Een weergaloos goed idee. Al zeg ik het zelf.
Dat geeft ongeveer een beeld. Denk ik.
Ik krijg zo onderhand de hik van onze overheid die als een soort van rupsje-nooit-genoeg ons leven onbetaalbaar maakt.
Om wat te besparen, heb ik besloten om een scooter te kopen.
Ja. Ik, de man met een hartgrondige hekel aan alles en iedereen met minder dan 4 wielen, gaat een scooter kopen.
Omdat ik mezelf een beetje ken, en het om die reden geen goed plan vind om per motor naar mijn werk te gaan, maar ik wel wat minder kwijt wil zijn aan mijn maandelijkse reiskosten, lijkt een scooter mij een goed alternatief.
Ik bespaar dan op benzine.
En mogelijk op reistijd. Die ga ik uitleggen, want dat is niet al te voordehand liggend.
Als ik met de auto naar mijn werk ga, ga ik niet tot de deur. Ik moet dan naar een personeels-parkeerplaats, en van daar is het (als je het geluk hebt dat er meteen een bus komt) een goeie 20 minuten.
Dat is inclusief lopen van de bushalte naar de poort.
In totaal reken ik dus voor de veiligheid, want soms heb je file of andere ongein, anderhalf uur reistijd.
Die heb ik qua kilometers ook als ik met de scooter ga, en meteen vlak voor de poort kan parkeren.
Een scooter rijdt 1/35 om en nabij, dus flink zuiniger, de beurten van een scooter zijn een fractie van de kosten die ik heb aan de beurten van een auto, er rust geen APK verplichting op en geen wegenbelasting.
Verzekering is ook niet denderend duur, kan in het pakket mee en zal niet opvallen.
De reistijd zal uiteindelijk wel hetzelfde blijven, met dat verschil dat ik na het reizen ook echt aan de deur sta.
"Jamaar de regen dan, en de kou?" Klopt, lijkt me zielsverwoestend kut, maar op regen en kou kun je je kleden. Ik zie mezelf al helemaal onder zo'n bejaardendoek zitten op die scooter. Op de hitte ook, en behalve een helm, hoef je met een scooter niet geen maliënkolder aan om een eventuele valpartij te overleven. Als je met 120 km/u over het asfalt schraapt, kun je gelijk in de gehaktbakjes van de Albert Heijn naar huis vervoerd worden, met 50 km/u is de overlevingskans vele malen groter. Plus natuurlijk dat ik een helm draag en superverantwoord.... Okee, goed. Ik heb dus het idee opgevat om eens lekker te gaan scooteren, en hoop binnenkort voor een acceptabele som een leuk exemplaar op de kop te tikken.
Of dit een puik plan is...
Net als veel van die plannen van mij: als het doorgaat, leidt het automatisch tot nieuwe problemen, want ik heb eigenlijk nog geen flauw benul van hoe ik zou moeten rijden, en ben gezegend met het richtingsgevoel van een dooie gans op zijn trektocht naar het zuiden.
Google Maps leek het een goed plan om mij via Nijkerk naar Schiphol te sturen, als ik met de fiets zou gaan. En persoonlijk heb ik het idee dat dat toch wel ernstig om is.
ANWB routeplanner maakt er al een kortere route van, dus ik hoop tijdens mijn vrije dagen die komen gaan, eens een goeie route uit te vogelen. En die dan ook te onthouden. Lijkt me ook wel fijn.
Gelukkig heb ik een collega die zo'n ding wel aan mij wil verkopen, en ook nog even geduld heeft zodat ik niet vlak voor mijn vakantie ergens een aanhanger moet regelen om die scooter in Almere te krijgen.

Karma is een klootzak. Ik kan het nu hebben over een figuur die mijn dag even dreigde te versjteren door zijn houding in het algemeen, en naar mij in het bijzonder. Maar die man heeft zichzelf uit talloze levens verwijderd, en daar is niemand rouwig om. Ik kreeg zelfs aanvragen of ik meer mensen eens wilde aanspreken.
Een andere snuiter die karma op zijn flikker kreeg, was een automobilist die het niet zo erg goed kon hebben dat ik eerder weg was bij het stoplicht als hij. Ik kwam aanrollen, en in dat proces werd het licht groen, dus ik verplaatste mijn auto naar de linkerbaan, omdat ik sneller en eerder door kon dan degene die rechts stond en stil stond.
Ik was vrij rap op de maximale snelheid, en wilde terug naar rechts, maar dat kon niet, want de betreffende snuiter had besloten om een tandje bij te zetten, en gelijk op te gaan. Op zich alsnog niet erg, want een klein tandje bij en met 75 km/u zou ik er wel voor kunnen.
Wederom een dikke "NOPE" want dat deed de meneer op rechts ook.
Zucht....
Voor ik echt af kon zakken, om dan maar achter de opgefokte meneer naar rechts te gaan, gaf hij een enorme dot gas, en stoof mij rechts voorbij. Prima gozer. Ga je goddelijke gang.
En met dat ik terug naar rechts ging, kwam er vanuit een klein inhammetje een Marechaussee motor tevoorschijn. Ik vreesde eigenlijk dat ik de lul was, omdat 75 nu eenmaal sneller is dan 70, maar de motoragent prakte zijn motor voor de jakkerende druiloor, en die mocht mee om zich te verantwoorden voor zijn toch wat rare rijgedrag.
Soms is karma best koddig.

Goed, vakantie dus.
Het is weer zover: ik ben aan het aftellen. Nog maar 2 vroege diensten (waarvan 1 onchristelijk en onmenselijk vroeg) en ik heb een poosje vrij. Ik moet zeggen: stiekem vind ik dat ik het meer dan verdiend heb. Lekker niksen. En ik hoop ook dat het voor Jente een makkelijkere vakantie wordt, want ik heb intens weinig zin om eerder dan gepland of gewenst terug te moeten keren, omdat Jente niet te houden is. Ik heb het hoe dan ook wel weer zin in, en zuslief mag kijken of ze de deuren in de kamers krijgt.
Of zo.

Hoe dan ook dit geschreven hebbende, geen weekend, wel bijna vakantie. Goede vooruitzichten.
Ik wens eenieder wel een goed weekend toe.