De helderziende, filosoferende buschauffeur.

 Mijn takenpakket op het platform ziet er formeel gezien als volgt uit:
1) Buschauffeur
2) Schoonmaakpendel
3) Instructeur
In die hoedanigheid kun je me met een witte of grijze kast van 12 meter bij 2,5 meter op wielen voorbij zien stormen, al dan niet vergezeld van een aspirant.
Allemaal redelijk overzichtelijk. Allemaal functies die ik tot nu toe naar tevredenheid (al zeg ik het zelf, en dit ondersteund door het feit dat ik nog niet door een zooi witte jassen ben afgevoerd naar het Pieter Baan Centrum) ten uitvoer breng.
Daarnaast, wat meer informeel, krijg ik het met mijn absurd belabberde gevoel voor sociale timing het voor elkaar om de clown uit te hangen. (Zo verwachtte ik eens een leerling, zag een vreemde man staan, sprak hem aan dat hij mijn nieuwe leerling moest zijn, maar dat bleek dus de nieuwe operationeel manager te zijn, waarmee ik verder een informatief en informeel gesprekje had).
Mijn taak als buschauffeur is verder ook niet heel erg spannend. Je start met een lege bus op punt X, laat mensen instappen en brengt die vervolgens naar punt Y. De tussenliggende meters kunnen om heel veel redenen wel heel erg spannend zijn, maar dat is dan ook gelijk waar je voor betaald wordt: die mensen veilig, vlot en indien mogelijk comfortabel tussen X en Y verplaatsen.
Tot zover de droge, papieren werkelijkheid van mijn bestaan als buschauffeur.
De levende werkelijkheid is soms anders. Kotsende mensen. Mensen die dringend om een sociaal momentje zitten te springen. Mensen die hun protheses vergeten. Mensen die ab-so-luut niet zonder hun schoonmoeder kunnen. Mensen die dronken zijn. Mensen wiens broek ineens op de enkels valt in een draaideur. Mensen die hun ranzige sokken in de bus uittrekken, en achterlaten voor de eerlijke vinder, niet eens in de prullenbak, maar gewoon op een stoel. Mensen die letterlijk een gat in de lucht springen omdat hun pad gekruist wordt door een muisje. Vogels die zichzelf te pletter vliegen tegen een raam van de terminal.
Vrolijke flierefluiters die gezellig komen kletsen. En mensen die zó humeurig zijn dat ik ze zou willen adviseren hun vakantie nog wat te verlengen, want ze zijn er echt nog niet beter op geworden.
Sommige mensen verwachten echter ook volstrekte wonderen.
En ik kan veel, maar ik heb grenzen.
De late Engelse vluchten zijn bij ons zelden populair. Ze lopen altijd uit. Op zich niet erg, maar het wordt wel vervelend als ik met een bus vol naar het toestel word gestuurd, terwijl dat toestel nog niet klaar is om die mensen te ontvangen. Dan sta ik daar, met een bus vol mensen.
De piloot kwam maar weer eens melden dat het nog eventjes zou duren, en ik reageerde voor mijn doen erg mild. Dat vond hij raar. Ik ook.
Maar goed, terug naar de terminal met die mensen kost meer tijd, is alleen maar frusterend, dus laat gaan.
Ik wacht wel. Voor de zoveelste keer.
Eindelijk kreeg ik het duimpje, en ik gooi de deuren los, en ga buiten staan.
Toen kwam er een boze meneer naar me toe. Die begon te kwaken over de airco en over dat er mensen zouden kunnen zijn met astma. En dat ik buschauffeur was, en de airco aan moest doen.
Nu weet ik toevallig dat de airco aanstond, want die had ik al eventjes aangezet. Niet op standje "snotpegel-die-vastvriest-aan-je-neus", want zo warm was het nu ook weer niet. En ook niet op standje "voorbereiding-op-helse-temperaturen-in-Italië", want de vlucht ging helemaal niet naar Italië.
Maar mijn uitleg kwam niet aan bij de boze meneer. Boze meneer was boos, en wilde niet luisteren, maar boos zijn.
Uiteindelijk vroeg ik de man of hij werkelijk van mij verwachtte dat ik, als zijnde buschauffeur (wat een correcte vaststelling was van hem) ook nog helderziende moest wezen. Want als hij niet naar me toekomt in de bus, om te vragen of de airco kouder of warmer mag, hoe moet ik dan weten of hij het kouder of warmer wil. En waarom verwacht hij van mij dat ik als een soort van helderziende van elke passagier weet of die astma heeft of niet? En of het niet handiger was om tijdens het wachten naar me toe te komen met zijn geklaag over de airco, in plaats van buiten de bus, als het al te laat is.
De tlo'er die naast me was opgedoken, toen de passagier begon te blèren, schoot in de lach, en verwees de man naar boven, omdat ik verder uitgeluld was.
Een andere passagier, die het geheel gevolgd had, vond het nodig om me vriendelijk toe te knikken en te bedanken. Alsof die zich (compleet onnodig) plaatsvervangend schaamde voor het nogal bezopen mosterd-na-de-maaltijdse geklaag van de blijkbaar astmatische boze meneer.
Gelukkig kan ik concluderen dat mijn helderziende capaciteiten tekort schieten. Nee, ik weet niet van alle passagiers alle medische condities, noch kan ik er op inspelen. Gewoon op tijd vragen, is voldoende. Stel ik zou wel helderziend zijn, vrees ik dat ik meer taken op mijn bord krijg, en ik vind de huidige hoeveelheid al wel prima zo.

Rob Jetten en zijn miserabele milieu-mekkeraars hebben een nieuwe manier gevonden om mensen uit te wringen. De plastic toeslag. Dát gaat alle milieuvervuiling oplossen. Dát gaat de wereld redden!!1!11!!!one!
Voor de consument verandert er niks. De wereld wordt er niet schoner van. Want zoals ik het zie: er wordt nog steeds even veel plastic geleverd. Dat ik dan weer moet scheiden. Waarvoor ik door de gemeente geleverd een prachtige container heb, waarin het afgevoerd en gerecycled wordt. En ja, daar betaal ik al voor. En dik ook.
Maar nu wordt de inflatie onder het mom van milieubescherming kunstmatig opgekrikt.
En wie moet de rekening betalen: wij allen. Wie heeft er het meeste last van: de mensen die al -en nog- moeite hadden -en hebben- met de vorige ronde van spectaculaire inflatie.
Dit is gewoon doodordinair een lasten verhoging, die werkelijk geen flikker te maken heeft met het schoner maken van de wereld. Dit is gewoon een fraai ingeklede vorm van graaien, en waarschijnlijk om allemaal schimmige milieu-piraten-clubjes te vriend te houden.
Ik stel voor dat we alle partijen waarin walgelijke Rob Jettens, Frans Timmermansen en andere graaineuzen zitten, wegstemmen.
Met een fraai gebaar ergens heen sturen waar ze de komende 60 jaar geen schade meer aan kunnen richten. En dat ze plaats maken voor bestuurders die gaan regeren. Vooruitzien. Handelen in het belang van het volk. In het belang van de wereld.
Want milieubescherming is niet een kwestie van de bevolking uitmelken, en het leven onmogelijk maken. Echt niet.
Een sociaal beleid is niet een losgeslagen belastingdienst, DUO of UWV, die mensen zonder aanziens des persoons tot fraudeur bestempelt. Een sociaal beleid is niet het wegwerken van vluchtelingen om populistische griezels tevreden te houden.
Een goed economisch beleid is niet continu maar de lasten verhogen, onder welk mom dan ook.
Een goede volksgezondheid is niet het nietsontziend sluiten van afdelingen op ziekenhuizen en de prijzen van de premies maar blijven verhogen zonder dat dat tot verbetering kan leiden.
Dat weet ik, dat weten velen met mij, maar degenen die het land daadwerkelijk hebben proberen te leiden, weten alleen dat de macht van het pluche erg fijn is, maar van regeren weten ze niks. Tijd voor verandering.
Maar ja....
Nog steeds niet echt een beeld bij wie dat dan beter zou kunnen. Ik hoop dat er voor het november is, iemand op staat met een plausibel verhaal. Met een verhaal waar ik als centrum-stemmer iets mee kan. Een verhaal waarin onderwijs, volksgezondheid, economie, milieu, en noem alle andere belangrijke zaken maar op, centraal staan. Even centraal staan. Waar we allemaal, van rechts tot links, van voor tot achter, van onder tot boven op een positieve manier van profiteren.
Wellicht naïef. Ik mag dromen toch?

Goed, dit alles maar weer geschreven hebbende, heb ik weekend. En dan nog anderhalve week werken. En dan....
En dan....
En DANNNNN
VAKANTIEEEEEE!!!!!
Jippie.
Zin in.
Ik wens eenieder een goed weekend toe.