30

Ik ben weer een jaartje ouder geworden. Dat gebeurt elk jaar weer, dus echt een punt ervan maken, vind ik eerlijk gezegd nonsens. Zo eens in de 5 jaar krijg ik het op mijn heupen, en dan nodig ik allemaal mensen uit, en dan maken we er een groot feest van. Maar over het algemeen niet.
Het begon gisteren mooi: Mattie zou op bezoek komen. Hij nam mee een DVD speler, een paar flessen bier, en wat chips. We hadden al vroeg besloten om bij een pannekoeken restaurant te gaan eten. Persoonlijk hou ik niet zo van pannekoeken, maar omdat het makkelijker is dan op mijn 2-pitter een compleet diner te klussen vond ik het geen probleem. Als ik al pannekoeken maak, dan is dat meteen zo'n meelpak, en daar maak je toch al snel een 20 pannekoeken mee. Dus ik had het idee bij een pannekoekenrestaurant dat je voor een bepaalde prijs onbeperkt pannekoeken kon eten. Het zelfde als bij spare ribs.
Dat klopte niet. We kozen beide voor de jagerspannekoek. Die was soort van dubbelgevouwen, met als inhoud haas en ree. (Die waarschijnlijk die ochtend nog vrolijk fluitend over de veluwe dartelden). En bedekt met een klein beetje cranberry-jam.
Briljante pannekoek was dat. Echt heel erg lekker. Ik vreesde dat we na afloop de MCdrek aan moesten doen, want mijn vooringenomen idee dat 1 pannekoek niet vullend genoeg is, is hardnekkig, maar dat bleek niet zo. Met moeite kreeg ik dat gevaarte van mijn bord naar mijn maag. Aan één stuk door. Dat dan weer wel. Die pannekoek kostte 12 euro. Prima prijs. Het bolletje ijs met toef slagroom kostte maar liefst 3,50. Dat is dus 3,50 voor 1 bolletje ijs en een kwakje slagroom. Een klein bolletje ijs. Goed, je wordt maar 1 keer in je leven 30 jaar, dus verder mekkeren zal ik niet, maar ik moest er stiekem om lachen, dat een haas en een ree, omgerekend goedkoper zijn dan een paar centiliter melk, om één bolletje ijs te maken.

12 biertjes en een goeie nachtrust verder vond ik mezelf starend in de spiegel terug. Het was inmiddels even over negen, en ik was wakker. Eindelijk 30. 30 is op zich best wel kut. Want je bent definitief geen 20-er meer. Dan ben je echt volwassen. Dan moet je dus echt wat van je leven maken. 30. Het klinkt al zo alsof je op de helft van je leven bent.
Dus ik pakte de tondeuze (die ik nieuw heb) er maar bij om mijn baard een beetje bij te trimmen. En alsof de duvel ermee speelt, greep ik met mijn slaperige kop dus de verkeerde opzet kam, waardoor ik niet langer meer kon hard maken dat ik een baardje draag. Van pure ellende mijn stukje eigen kweek maar helemaal afgeschoren. Dus nu ga ik voorlopig maar weer eens baardeloos door het leven. Met uitzondering van het toefje onder mijn onderlip. Daarvan weet ik uit ervaring dat ik niet zonder kan. Dan kan ik niet meer spelen.
Vanmorgen een wandeling over de kazerne gemaakt. En dan is het ineens best koud aan mijn kin. Zo zonder struikgewasje aan mijn smoel. En het schuurt weer zo. Maar goed, daar heb IK dan weer geen last van.

Zou er meer veranderen nu ik inmiddels de respectabele leeftijd heb bereikt dat mensen mij met u aan moeten spreken?