Facebook, en andere onverkwikkelijke dingen.

facebook. Ooit eens een paginaatje erop gemaakt. Maar nadat ik dat deed, het meteen laten doodbloeden. Ik zag er werkelijk waar de meerwaarde niet van in. Maar goed. Toch, na al die tijd weer eens een kijkje genomen. 31 spelletjes verzoeken. 31!!! En ik begrijp uberhaupt al niks van de hele opzet van faceboek. Het schijnt zoiets als hyves te zijn. Maar dan internationaal.
Maar dan zie ik een melding dat pietje iets heel leuk vind dat klaasje gezegd heeft. En pietje en klaasje ken ik allebei niet. Dus wat er precies de bedoeling van is, is voor mij althans, in nevelen gehuld. Alsof het mij wat kan schelen wat een onbekende pietje vind van een onbekende klaas.

En dat schijnt dus heel hip te zijn. Ik denk dat ik het maar heel rap weer terug de kist in douw. Mocht faceboek ooit uit de globale gratie raken, dan ben ik al jarenlang heel hip, want retro.

Een van mijn leerlingen is een meisje van 9. En vandaag kwam ze aanlopen met een klein jongetje. Of hij mocht luisteren. Tuurlijk, waarom niet. "Is dat je broertje?" "Neehee, das mijn vriendje". "Ow een klasgenootje van je", mompelde ik wat opgelucht. "Neeeeeheeeee, dat is mijn vriendje".
Het 'vriendje' in kwestie durfde mij niet zo goed aan te kijken, bloosde wat, en wist zich met zijn figuur niet zo goed raad. Op een gegeven moment bleek dat het meisje toch niet zo veel geoefend had, waarop ik het kereltje weer aansprak. Waarom hij geen trompet speelt.  Dat wist hij niet. Ik zei tegen hem dat hij ook maar trompet moest spelen, dan kon hij zijn vriendinnetje af en toe aan de trompet schoppen. Haar een beetje uitlachen als ze te weinig oefende. Volgens mij kwam er een dodelijk blik uit de ogen van het meisje, want hij kromp wat ineen, en grijnsde wat onbeholpen.
Normaal zouden dit soort situaties koren op mijn molen zijn, maar aangezien het om twee kinderen gaat, liet ik het bij een grinnik, en daarmee was de les afgelopen.

De terugreis was de hel op aarde. File. Nu vind ik file op zich niet echt heel erg naar. Ik bedoel, ik vind file's wel echt heel naar, maar ik zal niet uitstappen om mensen te vermoorden. Dan duurt het nog langer. Maar de huisvrouw voor me haalde toch wel gruwelijk het bloed onder mijn nagels vandaan. Telkens als we wat konden oprijden, bleef zij staan. Kwekken tegen haar kroost, of met haar haren spelen, of weet ik veel waar ze mee bezig was. In elk geval niet met het verkeer. Na vier keer, vond ik het toch wat te gortig worden. Ik geef grif toe dat je soms even wat trager weg bent, maar nu liet ik mijn claxon toch maar even schallen. Een verwilderde blik in haar spiegel was mijn deel. En niet dat ze daarna gewoon oplette en doorreed als dat kon. Neenee, want alles was belangrijker dan het fileleed voor iedereen te minimaliseren. En dan zeggen dat vrouwen kunnen multi-tasken. Jaja. Uiteindelijk vond ik een gaatje, en ben er op niet al te subtiele manier maar langs, en voor gegaan. Ik sta bekend om mijn engelengeduld, maar ook dat komt ooit ten einde.