social media

Als je 30 jaar oud bent (god wat klinkt dat blasé zeg, schiet me af) heb je inmiddels een heel netwerk opgebouwd van mensen in alle lagen van de maatschappij. En als je geluk hebt, zoals ik, dan is dat redelijk breed te noemen. In mijn netwerk zitten militairen, burgers, musici, artsen (in wording), aperte nichten, kakkers, sjofele sjonnies, over het paard getilde windbuilen, beschaafde meneren en mevrouwen, jongelui, ouwe lui, enzovoorts enzovoorts. De meesten van voorgenoemde mensen zijn allemaal even lief, ondanks hun wellicht dubieuze omschrijving. (Dit kan ik makkelijk zeggen, want niet iedereen in je netwerk is even close).

Zo kon het dus gebeuren dat een vriendinnetje van mij via een kunstopleiding uiteindelijk bij de luchtmacht is beland als AMV'er (algemeen militair verpleegkundige). En omdat wij nooit echt contact verloren hebben, bleven wij op de hoogte van onze vorderingen in het leven, en bij onze gezamelijke baas, het leger. Zij heeft het met haar opleiding heel erg naar haar zin, en ik heb het met mijn baantje naar mijn zin. Alleen de eerder genoemde dcp (de conditietest) blijft maar een blok aan mijn snel vermoeide been. Dat vond zij onzin. Iedereen zou die moeten kunnen halen volgens haar, ik dus ook. Nou moet je voorstellen: deze contacten lopen dus voornamelijk via social media. Zoals feesboek. En MSN. En al heel rap kreeg ik van haar te horen dat haar kamergenootje ook vond dat ik als militair gewoon mijn dcp diende te halen. Jamaaaar, ik ben militair muzikant, sputterde ik nog tegen. Enfin het draait er dus op uit, dat ik een afspraak met 2 meiden heb. Zij gaan mij trainen en voorbereiden op de volgende dcp. Ik heb gezegd dat als dat lukt, dat ik ze dan mee uit eten neem, bij de lekkerste tapas-bar die ik ken.
Als tegenprestatie gaat het kamergenootje van mijn vriendin trompetles van me krijgen. Om de een of andere reden heb ik toegezegd dat als dat mij niet lukt, zij een pakje sigaretten van me krijgt. Ik heb zo het gevoel, dat ik aan twee kanten gefuckt wordt. Maar hey, gezellig wordt t wel.
Gisteren kreeg ik echter van iemand anders te horen dat ik feesboek ook als contactmethode kan gebruiken om mensen te benaderen om mee te spelen met MOR. Ik snap de tip, maar mentaal moet ik me daar nog heel even op voorbereiden. Ik snap namelijk van dat hele feesboek erg weinig. En om nu een dergelijke vraag, met veel relevante dingen via een voor mij onduidelijke manier aan mensen voor te leggen, heb ik wat moeite mee.

Ik ben denk ik te oud voor deze dingen. Mocht facebook ooit weer uit de gratie raken, ben ik er net helemaal in gegroeid. Het kan verkeren.