Nieuwtjes

Het OM gaat niet bepaald discreet te werk bij het oppakken van tientallen mannen die tegen betaling een meisje van 16 mochten douwen.
Hoor je de smoezen al? "Ze was 18, zeiden ze". "Wir haben es nicht gewusst". Of zo.
Ik probeer in de huid te kruipen van zo'n (voor de buitenwereld ogenschijnlijk) vriendelijke huisvader. Verleid door een loverboy met gladde praatjes, ga je naar een hotel. Je ogen en hersens registreren dat het meisje dat voor je klaarligt ongeveer zo oud is als je dochter, maar je lustgevoelens slagen erin om dat te blokkeren. Je betaalt de loverboy, doet je ding met dat meisje, en je vertrekt weer.
Thuisgekomen, word je opgewekt begroet door je 15 jarige dochter. Ze heeft een 9 voor haar Franse proefwerk. En dan...
Hoe voel je je dan als vader? Ben je in staat om te doen alsof je geen verkrachter bent? Ben je dan de verantwoordelijke vader, die met een knuppel klaarstaat voor de eerste ontmoeting met het liefje van je dochter? Hoe kan iemand dat soort schijnheiligheid volhouden?
Drie dagen later staat de politie aan de deur. Vergeten is het Franse proefwerk, vergeten de leuke vakantie komende zomer, want papa wordt opgepakt voor het seksueel uitbuiten van een meisje dat maar net een jaar ouder is.
Slachtoffer nummer twee en drie zijn gemaakt. Want zowel vrouw als dochter weten van niks. Het komt ze rauw op het dak vallen.
Uiteraard blijf ik staande houden dat ik tegen zinloos geweld ben. Maar ik ben wel een aanhanger van KARMA. En laten kinderverkrachters in de gevangenis nu nét een tikkeltje lager in aanzien staan dan brute overvallers....

Iets heel anders.
Nadat mijn masterplannen door Codarts met een gul gebaar van onkunde en desinteresse van tafel waren geveegd, moest ik iets anders met mijn tijd. Iets anders met mijn plannen.
Tuurlijk, er komt een kind aan, en dat schijnt behoorlijk tijd (en slaap)rovend te zijn,  maar volgens mijn echtgenote moest ik iets gaan doen. Een hobby zoeken. Ik dacht aanvankelijk aan het bouwen van mooie instrumentkoffers. Maar dat had met muziek te maken, en volgens Ilse was dat misschien niet zo slim. Een hobby buiten de muziek.
Nou, dan heb ik wel wat ideetjes. Een kookclub. Daar ga ik samen met vriendje Michiel nog wel eens werk van maken. Of een autohobbyclub. Ook leuk.
Maar er kwam iets heel anders tussendoor.
15-18 jaar geleden (er is een beetje discussie over wanneer precies) leerde ik Peter kennen. Peter heeft een muziekzaak. Een blaasinstrumentenreparatie-enverkoopwinkel. En volgens Peter was ik 18 jaar geleden zijn eerste klant, toen nog in het pittoreske Dordrecht. Volgens mij is het 15 jaar geleden. In de afgelopen 15-18 jaar heb ik meerdere trompetten, tassen, dempers, mondstukken, metronooms, stemapparaten en lessenaars bij Peter gekocht.
En altijd met veel interesse toegekeken als hij zijn soldeerbrander, of uitdeuktangen pakte om mijn instrumenten te repareren of aan te passen. Ik trok mijn stoute schoenen aan (All Stars, in knap bruin leer, lopen heerlijk) en vroeg hem of hij mij het repareren wilde leren. Dat wilde hij wel, en dus toog ik afgelopen maandag gewapend met een oude trompet (ik vind het moreel gezien mistig om op andermans instrumenten te gaan leren repareren) naar zijn winkel. Ik leerde de grondbeginselen van het uitlijnen van buizen, het loshalen ervan en het pas maken. En omdat mijn oude trompet dat allemaal wel kon gebruiken, kon ik het gelijk in de praktijk toepassen. Peter liet me klooien, daar waar het geen kwaad kon, en als het echt lastig werd, deed hij het voor. Het resultaat: een beter aansprekende, lekkerder klinkende trompet. Missie geslaagd...
Om nu te zeggen dat dit hobby is, of beroepsmatig iets wordt, weet ik niet. Maar leerzaam was het zeker, en met een grote grijns stapte ik een paar uur later de zaak weer uit. Ik ga weer langs, om verder te leren. Want hoe meer ik weet over instrumenten, hoe meer ik kan overdragen.

Dus ik verveel me de komende tijd hoe dan ook niet.