Je ne suis pas Charlie

Het journalistentuig van PowNed kan er van mee praten: beledig mensen maar vaak genoeg, en je krijgt een keer klappen op je bek.
Nederland kan er van meepraten: zaai angst, beledig mensen, en je betaalt de beveiliging van een zieke, rotte politicus als een Geert Wilders. Zonde van het geld.
De krabbelaars van Charlie Hebdo kunnen er over meepraten: kwets mensen maar vaak en nodeloos genoeg, en je redactie wordt uitgedund.

En dat allemaal onder het mom van "persvrijheid" of "vrijheid van meningsuiting".

 Het is van de zotte dat de overgebleven redactieleden van Charlie Hebdo, weer een nieuw prentenboekje uit hebben gebracht. Wederom zo kwetsend mogelijk, naar alles wat niet westers is, naar alles wat gelovig is. Want vrijheid van pers, en meningsuiting. Charlie Hebdo mag kwetsen, mag satirisch zijn, mag beledigen, want dat is vrijheid. En de gekwetsten, de beledigden mogen daar niks tegen doen. Lekker Puh!!!11!one!!11.

En daar gaat het mis met die zogenaamde vrijheid van meningsuiting.
Die krabbelaars van Hebdo, laten geen ruimte voor tegengeluid. Dat tegengeluid mag lekker ergens ver van hun redactie plaatsvinden, waar vooral veel anderen er last van hebben.
Geert Wilders laat geen ruimte voor argumentatie. Kijk maar hoevaak hij gaat lopen schelden, als je het niet met hem eens bent. Gewoon geen ruimte voor enig fatsoen.
Dat tuig van PowNed is met datzelfde sop overgoten. Vragen zodanig formuleren, dat een intellectueel minder bedeelde nog maar 1 uitweg ziet: meppen, want een fatsoenlijk antwoord is door de vraagstelling niet meer mogelijk.

 Ik keur die aanslagen absoluut niet goed. En geweld in het algemeen is iets voor de intellectueel en emotioneel minder bedeelden. Maar sinds ik 7 jaar was, ben ik om of door mijn mening nooit bedreigd, gemept en voor zover ik nu kan zien, ook niet vermoord. 
Wel heb ik talloze pittige discussies gehad, heb ik reprimandes gehad, ben ik uitgescholden, of op mijn nummer gezet, als ik mijn mening te kruidig weergaf, of niet goed beargumenteerde. Dus blijkbaar doe ik het (in alle bescheidenheid) beter dan de bovengenoemde lui.

 Dat mensen de afgelopen tijd de straat op gingen om te protesteren tegen die aanslagen, en zich solidair toonden met Charlie Hebdo en opkwamen voor onze vrijheden, is op zich lovenswaardig. En fijn ook om te zien dat mensen heus wel compassie hebben met de overleden mensen. Maar die compassie was onnodig. De ware aard van Charlie Hebdo werd door Bernard Holtrop prachtig uit de doeken gedaan in een interview waarin hij glashard stelde dat zij kotsten op al hun 'vrienden'. Zij kotsten op de compassie die getoond werd. Op de verbijstering, wereldwijd. Het kan ze geen ruk schelen. Alle compassie was voor niks. En dat blijkt, want het volgende blaadje kwam al rap weer uit. Nog beledigender, satirischer en respectlozer dan ooit.

Die gekoesterde vrijheid, waar iedereen zijn mond van vol heeft, is niet mijn vrijheid. Geef mijn portie maar aan fikkie. En geef iedereens portie maar weer terug. Dit is volgens mij niet waar in de tweede wereldoorlog zo hard voor is gevochten. Die vrijheid is er één om te koesteren, maar je moet er wel met goed fatsoen mee om kunnen gaan. En wat Geert Wilders doet, wat Hebdo doet, wat PowNed (geenstijl) deed (doet), heeft met fatsoen niks te maken. En dan maar om het hardst lopen janken als er tegenreactie komt. Lekker schijnheilig.
Die vrijheid is verworden tot het legaal kwetsen van mensen. Het legaal beledigen van mensen (vaak met als bizarre motto:" Als ze hier komuh, motte se sich maar aanpassuhhh"). Het legaal provoceren. En ik denk dat we ons met ons allen eens moeten afvragen of we op die glijdende schaal verder willen. Aangevoerd door Geert Wilders, marcheren we onder het motto van 'vrije meningsuiting' een diep dal van agressieve onbeschoftheid in.
En dat is niet waarvoor verzetsstrijders en militairen ons in 1945 bevrijd hebben. Dat weet ik heel zeker.

Dus nee, ik ben niet Charlie. Ik wil op geen enkele manier geassocieerd worden met een stelletje mispunten die beledigingen, onfatsoen en provocaties moedwillig verwisselen met vrijheid.
Ik ben Marnix, en heb meer respect voor vrijheid dan Geert Wilders en alle werknemers van Charlie Hebdo bij elkaar. En dat is helaas niet eens erg moeilijk.