Het was weer zo´n week.

Ik heb dus een andere auto gekocht. Mijn C5 begon na dik 3 ton incontinent en vermoeid te raken. En hoezeer ik in eerste instantie ook bijna geobsedeerd was om haar tegen heug en meug op de weg te houden, was ik het ineens zat. Heug en meug werd pijn en moeite, letterlijk en figuurlijk. Pats-Boem. De lol was eraf, het plezier eruit. En met name dat laatste bleek voor mij een hobby-stopper te zijn. Ik wilde gewoon niet meer. Ik wilde geen geld meer erin steken, geen tijd, geen moeite. Het is over. Ik ben dan wel weer zo dat ik haar niet naar de sloop duw, ze gaat terug naar vriendje Ken, die waarschijnlijk wel weet hoe en wat en waarom.
De andere auto is, (hoe kan het ook anders) een Citroen Xsara Picasso. Ook al een oudje. Rijdt eigenlijk extreem fijn (wist ik al, want Ilse heeft in het verleden ook al eens zo'n ding gehad). Airco doet het, cruise controle doet het. Meubels zitten perfect. Ziet er aardig uit (en van binnen zelfs nagenoeg als nieuw).
Het was vriendje René die me op dit specifieke exemplaar wees. Niet omdat ik meteen op zoek was naar een andere auto, maar omdat wij nogal eens wat auto's met elkaar delen. Ik belde, ik ging proefrijden, en vorige week vrijdag had ik zomaar ineens, een Xsara Picasso. Ik denk dat ik nagenoeg objectief kan zijn als ik zeg dat het een lelijk ding is. Een Xsara Picasso ziet er eigenlijk gewoon niet echt mooi uit. En daarom ben ik er zo enthousiast over. Het is een beetje een soort van Multipla, maar dan van Citroën. Onbenullig, kneuterig. En daarmee voor mij, als iemand die "anders-besmaakt" is, toch weer eindeloos charmant. Zo'n "MPV", en zeker zo'n Xsara Picasso, daarvan verwachten mensen blijkbaar niet dat die met 130 langs komt knallen.
En ik geef ruiterlijk toe: ik was net zo verbaasd als de audi a6 die met 95 op de middenbaan aan het sukkelen was. Want zelfs met 130 ligt dat ei (ik denk dat ik mijn Xsara Picasso maar gewoon Pino ga noemen, het is ten slotte gewoon een omgevallen ei op wielen, Pino is een vogel, dus een Pino-ei) dik prima op de weg.
Bochten kan ik, zoals het Citroën betaamt met bijna onverantwoordelijke snelheden nemen, zonder dat ze uitbreekt en ondanks dat de "echte" Citrofiel loopt te jammeren dat alleen een Citroën met veerbollen een échte Citroën is, rijdt ze toch serieus comfortabel door het 3e wereldlands aandoend Almere, met alle kinderkoppen, drempels en paddestoelen op de weg. (Wat was dit een afgrijselijke kutzin om te verzinnen en te typen, by the way, ik hoop dat die lekkerder leest dan dat ik hem uit mijn toetsenbord klopte).
Ik weet nog niet of dit een blijver is. Zoals gezegd: ik wil er voorlopig geen cent aan uitgeven, als ze de apk zonder gezeur doorkomt, mag ze mee, maar als er kosten aankomen, ga ik niet 3 keer nadenken. Tenzij... (Niets zo grillig als de mens, dus hier toch een stuk of 20 slagen om elke arm, en voor de zekerheid ook maar een been).
Ik ben namelijk ook nog steeds in overweging aan het nemen om toch verder te kijken voor een leasebak op prik. Afwachten tot die zogenaamd groene gemeente Almere, ook daadwerkelijk in woord EN daad de brave burger gaat ondersteunen in dat zogenaamd groene gedrag.
Het scheelt wel, want aan de C5 hobby ben ik voorlopig geen geld meer kwijt. Dat kan ik dan weer steken in modelauto's, of het verder verfraaien van mijn aanhangertje, of mijn gezin. Of zo.

Er zijn voor elke 100 werkzoekenden 130 banen te vinden. Dit kwaakte de radio mij een aantal keer toe, tijdens de nieuwsuitzendingen.
Ik denk aan Schiphol, ik denk aan de zorg. En ik weet waarom ze zo moeilijk in te vullen zijn. Het magere loontje, dat is als eerste een flinke hobbel die bedrijven moeten nemen.
Maar ligt het wel alleen aan dat magere loontje?
Wat als je dat minimale loontje nu eens opschroeft? Krijg je dan wel meer mensen? Op de korte termijn misschien wel. Want ja, op de korte termijn lijkt het heel wat. Van 11 euro bruto per uur naar 14 euro bruto per uur.
Daar zit echter een klein addertje onder het gras.
Men klaagt nu al steen en been dat de prijzen de pan uit rijzen. 3x raden wat er gaat gebeuren als het minimum loon stijgt.
Juist!!! De prijzen stijgen ook.
Ik ga iets doen waar de rechtgeaarde VVD'er spontaan de hik van krijgt, zijn koffie uitsproeit en hoogstwaarschijnlijk incontinentie verschijnselen van krijgt, waar mijn gewezen C5 jaloers van zou worden.
Ik stel voor om de inkomstenbelasting van 30% naar 20% te laten zakken, en de minimumlonen niet naar 14, maar naar 12,5 euro te laten stijgen. En de btw op (en dan vooral gezonde) voedingsmiddelen en andere eerste levensbehoeften omlaag te brengen.
Dan stijgen de prijzen niet al te hard, dan houden werknemers meer geld over die ze weer in de economie kunnen pompen en is het land vrij en blij.
Maar ja, dat vergt visie, lef en intelligentie van onze politici en we kunnen onze politici veel verwijten, maar geen visie, geen lef en al helemaal geen intelligentie.

Onze Jente is een apart figuur. Vanwege de warme temperatuur hadden we de waterbaan opgezet, zodat ze lekker in de tuin met water kon kliederen. En haar ongebreidelde fantasie maakte daar een waterpark van. En wat is er leuker om samen met een buurmeisje met die waterbaan te spelen? De stap naar een waterfeestje was dus erg klein. Heel erg klein. Zo klein dat hij zonder dat wij ervan wisten, al gezet was. Nagenoeg alle vriendinnetjes waren al uitgenodigd, lekker gemaakt met lekkers en festiviteiten. Dusdanig groots opgezet, en aangekondigd dat we van diverse ouders vragen kregen over dit waterfestijn.
Wij maar een beetje schutteren van verbazing. Nee, wij weten nergens van.
Om haar te leren dat feestjes geen doorgang kunnen hebben als wij niet geconsulteerd werden, maar ook een beetje als beloning voor haar ondernemende en gezellige inborst gingen we akkoord, (ja, morrend) met als maximum 3 vriendinnetjes.
En omdat Ilse ging fietsen op haar nieuwe fiets, was ik de aangewezen opzichter die het gekakel, gekrakeel en gedoe in goede banen mocht leiden. Met als kers op de taart dat ik die meiden met een van de waterpistolen mocht beschieten. Ook voor mij mocht het een waterfeestje zijn, nietwaar? Meisjes van een jaar of zeven kunnen niet zonder (trommelvliesverscheurend) gekrijs natgespoten worden, dus ik wil de buren toch min of meer besmuikt mijn verontschuldigingen aanbieden voor de oerwoud geluiden die uit onze achtertuin kwamen.
Kinderen, je krijgt er zoveel voor terug. Ik ga dat niet afwachten, ik heb een pracht van een excel bestand waarin precies alle onkosten staan vermeld, die ze vanaf haar 18 in maandelijkse termijnen van 458,75 euro mag terugbetalen, bovenop het kostgeld als ze niet een kamer of huis kan vinden.

Ik wil toch even terugkomen op de VVD.
Mark Rutte wist mij namelijk in een bulderende lach te laten schieten.
Mark presteerde het om tijdens het debat over zijn gewiste smsjes te melden dat de instelling van de oppositie het vertrouwen in hem en de coalitie en de bestuurscultuur niet ten goede zou komen.
Ik heb geen flauw benul in welke parallel universum de man leeft, maar als hij ook maar enig idee had van wat er in Nederland leeft en speelt, zou hij dit nooit hebben kunnen zeggen. De ironie van die uitspraak van hem was zó intens kolderiek dat ik mijn passagiers bijna bij het verkeerde toestel loste.
Ik bedoel: zijn actieve herinneringen zijn al niet om over naar huis te schrijven, laat staan dat hij zich zou kunnen herinneren wat er in die gewiste smsjes zouden staan, en laat helemaal staan dat hij ook maar enig benul heeft van het belang van die smsjes. Voor wie dan ook.
Het feit alleen al dat iemand die president is van een land, geen smartphone heeft waarbij communicatie in het landsbelang automatisch in een of andere cloud belandt, is een absolute gotspe.
Ik snap niks van smartfoons, maar dat mag, ik ben maar een buschauffeur. Maar onze parmantige gniffel-liberaal is president. Daarvan mag je toch wel iets meer eisen dan van een buschauffeur. Al was het maar op basis van zijn salaris, toekomstig te verwachten wachtgeld en pensioen.
Wat een afgang, die Mark.

Goed. Dit maar weer geschreven hebbende, wens ik eenieder een pracht van een weekend toe. Iedereen behalve die minkukel uit Moskou. Die wens ik een combinatie van apenpokken en aarscovid toe waar hij koud van wordt.