Faalhazerij

 De "Facepalm".
Ik gok inmiddels wel bij iedereen bekend, maar zo niet: dat is een emoticon of een plaatje van een vent of vrouw die in onmacht, een soort van what-the-actual-fucking-fuck, verbazing en wanhoop uit moet drukken.
Dit doet de uitgebeelde met zijn vlakke hand over zijn voorhoofd-ogen-gezicht te petsen.
Idee duidelijk?
Nou, meestal gebruik je de facepalm in gesprekken per sms/whatsapp etc, ik heb hem van de week in reallife uitgebeeld, van pure verbijstering, onmacht, wanhoop en what-the-actual-fucking-fuck.
Dat zat zo:
Ik reed mijn rondjes van P3 naar Plaza en omdat we door omstandigheden niet volgens rooster kunnen rijden, spelen we tikkertje. Als de volgende bus komt, rij ik weg, als ik ergens aankom, rijdt de vorige bus weg.
Ik kwam aan op P3, mijn voorganger reed weg en ik nam zijn plekje in. Ruim tijd om eventjes een saffie te doen, eventjes de pootjes te strekken, eventjes van het zonnetje te genieten.
Ik sta buiten mijn bus, en zie dat mijn bus vol, voller, propvol komt te staan met mensen. Dat heb je wel eens, als je in een drukke periode over Schiphol rijdt. Het is er druk.
Niks aan het handje.
Nadat ik mijn peukje ophad, zag ik de volgende bus het terrein opdraaien, en ik loop naar mijn bus. En vraag aan de daar staande dames of ik erbij mag.
Ik lieg niet, het volgende kreeg ik te horen:"Nee! Deze bus is overduidelijk vol, neemt u maar de volgende".  Ze keek me strak aan. Ik sta daar dus in mijn Schiphol pakje. Ik was eerlijk gezegd niet klaar voor deze uiting van volstrekt menselijk onvermogen. De koffiemachine was kapot, dus ik had nog niet voldoende koffie op om hiermee om te gaan.
Ik kon het niet helpen, ik smakte mijn hand tegen mijn voorhoofd, zuchtte diep, liet mijn schouders zakken, en zei uiteindelijk maar tegen de dame in kwestie dat het stuur aan de linkerzijde was, gaspedaal rechts, rem links, en dat het normaal is dat de motor uitvalt, dat is het start-stop-systeem, wenste haar veel succes, een goede reis en draaide me om.
Reizigers iets verderop in de bus hadden dit meegekregen en schoten in de lach, en "sommeerden" Gerda om toch vooral maar op te krassen, als ze haar vlucht nog halen wilde. Bij de vertrekhallen kreeg ik van meerdere mensen een duimpje, een vriendelijke lach en paar vriendelijke, hartelijke woorden tot afscheid.

Omdat wij in bijna alles een braaf burgerlijk gezin willen zijn (Ilse is hierin de aanstichtster, ik ben van mezelf wat te laks om al te braaf te zijn) hebben we op aanwijzing van de overheid een paar brandmelders gekocht.
En persoonlijk vind ik het nogal stupide dat dat een verplichting zou moeten zijn, ten slotte kun je er levens mee redden, dus als je beschikt over een gezond verstand, koop je zo'n ding gewoon. Stel je voor, dat je je leven ermee redt.
Dus, wij hebben er één voor de bovenverdieping, en één voor de benedenverdieping. Gekocht met 10 jaar garantie etc.
Die beneden, doet zijn werk, zijn we tot schande achter gekomen, want als het vlees echt begint te verkolen, gaat die brandmelder als een jekko tekeer.
Hoe dan ook: wij braaf.
Tot Ilse ontdekte dat de batterij van de rookmelder beneden de geest had gegeven, want het ding piept alsof die batterij leeg is.
En omdat we er toch goed geld voor betaald hebben, gingen we eens kijken hoe het met de garantie zat.
Geen probleem, stuur maar terug.
Kun je je voorstellen hoe dat verzendproces eruit gaat zien?
Ik wel:
Ergens in een sorteer/distributiecentrum wordt de hele hal ontruimd omdat er een pakketje aan het piepen is. Politie erbij, ambulance erbij, EOD ter plaatse. Alle poststukken komende van en gaande naar dat centrum dagen vertraagd, omdat er een verdacht piepend pakketje was aangetroffen.
Ik kan niet wachten op het geweeklaag over vertraagde post...

Amerika. Het land van onbegrensde mogelijkheden, democratie en vrijheid.
Ik geloof oprecht dat Amerika de hulp van IS en Al-Qaida niet nodig heeft, met hun bizarre vrijheid van wapenbezit moorden ze zichzelf sneller uit dan IS ooit van zou kunnen dromen.
De NRA, dat volslagen achterlijke, rijke clubje van bloeddorstige randdebielen, stelde na de zoveelste schietpartij op een school waarbij er talloze kinderen aan pulp geschoten werden, dat scholen beveiligd moeten worden met hoge hekken, gewapende bewakers en gewapende docenten. (Ach ja, dan hebben die kinderen daar alvast een mooie oefening op de latere gevangenis als ze zelf met wapens gaan stunten).
Datzelfde NRA houdt een bijeenkomst over wapenbezit, met allemaal sprekers waaronder meneer Trump. U weet wel: de vorige president, die intens idiote stommeling.
En nu komt hij: wapens dragen in de zaal waar hij spreekt, IS NIET TOEGESTAAN.
Dat hypocriete, walgelijke, ranzige, smerige NRA, dat stelt dat kinderen naar school moeten, en moeten opgroeien met wapens, staat niet toe dat er wapens gedragen worden in de zaal waar Trump komt spreken.
Als je het leven van Trump boven dat van heel veel kinderen stelt, geeft dat wel aan hoe weinig je geeft om het leven in het algemeen, en dat van kinderen in het bijzonder. (En dat van de toekomst van je complete land).
Bizar land. En overal waar ze komen om hun vrijheden op te dringen, laten ze een spoor van ellende achter, en als ze gaan, stort dat als een kaartenhuis in elkaar.
God verhoede dat Taiwan echt te maken krijgt met de "bescherming" van Amerika. Ik weet oprecht niet waar ze beter mee af zijn. China of Amerika.

Overigens vind ik het intens treurig voor de kinderen en de ouders die slachtoffer zijn geworden van dat walgelijke wapenclubje.

Omdat ik lid ben van wat Appgroepjes, lees ik nog wel eens wat over voetbal. Dat heeft verder niet zo mijn interesse, maar bij veel anderen leeft voetbal wat meer.
En omdat Feijenoord blijkbaar ergens in Europa moest voetballen werd er over en weer wat gesard en gedold. En dat triggerde een jeugdherinnering.
Ook ik heb een heel erg korte periode op een voetbalclubje gezeten. De Struchterboys, in Schin op Geul.
Omdat mijn ouders de dorpsschool (waarbij de bovenmeester samen met de dokter en pastoor besloten welk kind welke vervolgopleiding ging doen, aan de hand van opleiding van de ouders, frequentie van kerkbezoek en al dan niet opgelopen SOA's) nogal min vonden, zat ik in de grote stad op school. En omdat ik daarmee nogal wat contact met leeftijdsgenootjes misliep in het dorp (de fanfare had toen nog niet echt een florerende jeugdopleiding, dat kwam pas wat later), leek het een goed idee om te gaan voetballen. Ik kwam bij de F-jes.
Ik kan me herinneren dat ik het niet denderend leuk vond. Dat gedraaf achter die bal aan. De trainer was best aardig, maar ik vond het een hoop gedoe.
De eerste wedstrijd was een memorabele knaller.
Ik kwam er in de eerste helft niet echt aan te pas. Was meer bezig met andere dingen, zoals gezellig kletsen met de keeper van de tegenstander. (Leverde op zich wel een paar doelpunten op).
De tweede helft was ik iets gemotiveerder. Als een duivel uit een doosje ging ik te keer. Scoorde ook 3 keer. Drie glorieuze keren dat de keeper kansloos was tegen mijn allesverwoestende uithalen.
Ja, het was jammer dat ik gemist had dat we blijkbaar van doel geruild hadden. Ik denk dat dat een van de eerste keren is geweest dat mijn ADHD blijk van aanwezigheid gaf.
De boerenkinkeltjes uit het team, konden me dat maar niet in dank afnemen.
Ik ben ook niet heel erg lang lid geweest van de voetbalclub. Zoals gezegd vond ik de trainer best aardig, en realiseerde me dat ik hem dat eigenlijk niet aan wilde doen.
Contact met de leeftijdsgenootjes in het dorp is daarna nooit meer echt geworden wat het had kunnen zijn.
Dit is projectie: maar ik denk dus ook dat ik daarom een beetje moeite heb met Jente op een teamsport doen. Als ze net zo'n dromer is als ik... En fin.

Dit alles geschreven hebbende, ga ik een lekker lang weekend tegemoet. Ik wens eenieder een beste toe, behalve die andere wapenkletterende gek in in Rusland. Die wens ik een uit de hand gelopen bijeenkomst van de NRA toe, waarbij hij een 20-tal net niet dodelijke kogels in zijn lelijke bast krijgt. (Waarbij hij na heel erg veel pijn, toch doodgaat, uiteraard).
;