Soms denk ik wel eens...

Stikstof. Een vervelend goedje, zo blijkt.
De mieliejeuwie-extremisten hebben via allemaal rechtszaken het land nagenoeg plat gelegd.
Zijn denk ik allemaal kinderloos, of wonen zelf tot volle tevredenheid in een kartonnen doos, want het stopt ook allerhande bouwprojecten, voor bijvoorbeeld woningen. Waar we er toch best wel wat (voornamelijk betaalbare) van nodig hebben.
Maar hey: de mieliejeuwie-extremisten zijn blij.
Boerend Nederland is totaal over de zeik, want daar waar de VVD het voortbestaan van de wereld eerst totaal niet in hun programma wilde opnemen, zijn ze nu opgeschoven naar een plek in het politieke spectrum waar Groen Links met jaloezie naar zal kijken: en de macht, en Nederland tot stilstand brengen door allerhande over de top getrokken mieliejeuwie maatregelen.
Eerst wil ik even aangeven dat ik oprecht vind dat wij als mensen echt wel wat beter met onze aardkloot om moeten gaan. En nee: nadenken over en invoeren van maatregelen die onze leefomgeving wat langer leefbaar houden, is niet slecht. En ja: al die mensen die gelijk beginnen te stijgeren, en roeptoeteren dat zij het allemaal beter weten en dat we gewoon maar door moeten gaan zoals we doen, beschouw ik als bekrompen, angstig, egoïstisch, en wantrouw ik evenzeer.
Terug naar boerend Nederland.
Een aantal boeren, meende er goed aan te doen om de minister die een heel aantal boerenbedrijven op wil doeken, met een bezoekje te vereren. Een bezoekje dat ze zelf gemoedelijk noemden, bij de minister stonden de kinderen te trillen van angst, en de minister zelf vond het eerder intimiderend dan gemoedelijk.
Hun eigen bond, het LTO vond het niet waardig, wat die boze boeren deden.
En ik ben dat eigenlijk wel met ze eens. Dat is niet helemaal de bedoeling. Sterker nog: het "gemoedelijk bezoeken" van wie dan ook, die daar niet op zit te wachten, is behoorlijk asociaal. Meestal zijn dat soort bezoekjes namelijk verre van "gemoedelijk". En ondanks dat ze het zo noemen: de boodschap is duidelijk. Intimiderend duidelijk. En dat is ook precies de bedoeling. En we weten allemaal hoezeer boze boeren in staat zijn tot het vernielen van provinciehuizen en meer van zulk soort leuks. Ik kan me dus voorstellen dat dat exact het beeld was dat deze minister voor ogen kreeg toen die boze boeren even """gemoedelijk""" voor de deur stonden.
Maar....
Ik moet zeggen dat het me niet verbaast, en ik kan er zelfs begrip voor opbrengen. Ergens in Den Haag wordt er besloten dat jouw beroep, jouw bedrijf, jouw levenswerk moet wijken. Moet opdonderen. Zonder overleg. Zonder instemming. Zonder inspraak. Zonder dat jij betrokken was, werd er over jouw bedrijf, door iemand die jij niet kent, die jouw bedrijf niet kent, die jouw bedrijf nog nooit bezocht had, die jouw werken nooit van dichtbij heeft meegemaakt, een beslissing genomen.
Ja, ik snap dat dat bijzonder heftig is.
En ook tekenend voor hoe de politiek totaal los is komen te staan van de maatschappij. Politici hebben totaal geen verbinding meer met het volk waar ze over regeren. En ook geen respect voor het volk waar ze over regeren.
En misschien is het wel goed dat die elitaire, compleet van de maatschappij losgeslagen regentjes eens geconfronteerd worden met de mensen die ze raken met hun "regeren". Dat ze zich niet zomaar kunnen verschuilen achter "politiek", en lafjes wegkruipen achter beveiliging. Maar dat ze de mensen die ze keihard te grazen nemen, ook maar eens onder ogen moeten komen.
Alleen al daarom vind ik ook dat Wilders zijn beveiliging maar opgedoekt moet worden. Die mensen kunnen we op Schiphol hard gebruiken, en maken zich daar vele malen nuttiger. En misschien dat Wilders dan eens de kloten krijgt om a) zich fatsoenlijk te uiten en b) eens in gesprek te gaan met de mensen die hij continu meent te moeten beledigen.
(Is overigens wel een vereiste: politici moeten gedwongen worden om de mensen over wie ze regeren en beslissingen nemen, onder ogen te komen, die mensen moeten dan wel geweldloos en beschaafd communiceren, op straffe van zeer ernstige straffen).
Maar goed: onze overheid blundert wel vaker. Zoals het feit dat ze maar weer eens, geheel in lijn met het reeds jaren geleden onder meneer Balkenende ingezette beleid, stevig op de lage en middeninkomens schijten. De mensen die namelijk een hoog inkomen hebben, krijgen subsidie voor een elektrische auto. En vanaf volgend jaar, mogen die mensen dus ook gratis parkeren. Of tegen zeer gereduceerde tarieven. Balen als je tot de zeer grote groep van lage- en middeninkomens hoort, die niet tussen neus en lippen door een of ander grotesk uitgevallen mammoet op wielen kan betalen. Dan moet je namelijk nog meer bloeden. Wat een wanbeleid. Wat een gekots op burgers. Ik zou mijn best doen om niet boos te zijn, en me nog slechts te verbazen. Ik ben dus ook niet boos, maar de verbazing komt als stoom uit mijn oren, als ik die politici van ons hoor kakelen.

Iets heel anders.
Van de week was dé dag. 13 juni. Onze TROUWDAG. Inmiddels alweer 8 jaar. Zoals iemand opmerkte: de 7 vette jaren zijn voorbij, jullie zijn net in de 7 magere jaren. Nou, dat kan geen kwaad, we zijn allebei wel een paar kilootjes zwaarder dan toen we dit avontuur aangingen.
Zoals nagenoeg elk jaar, wijst Ilse me er drie weken eerder al op dat onze trouwdag eraan komt, en op de dag zelf, zien we aan de facebook-herinneringen dat het dan inderdaad zover is. Oh ja, kak! Dat was ook zo.
Veel mooie dingen gebeurd in al die jaren, waaronder mijn behandeling voor slaap-apnoe. Zo'n mooi darth-vader masker. Toen ik hem net had, joelde Ilse van jolijt:"Als ik een scheet laat, kun je niet anders dan hem over je longen nemen. Veel gezonder dan roken... WHIHIHIHIH, WhAHAHAHAHA!!!".
Oke, goddank heeft ze dat nog nooit gedaan, maar afgelopen week, maakte ze het toch wel heel bont.
Ik lag compleet onschuldig te slapen, toen Ilse het idee kreeg om haar kussen te verplaatsen. Daartoe greep ze de band van mijn masker, en tilde dat, met mijn hoofd er dus nog in, zonder enig mededogen of compassie op, en donderde het 20 centimeter verderop neer.
Nu kun je van mijn hoofd veel zeggen: het is te hard, veel te hard om voor kussen door te gaan.
Uiteraard werd ik daar wakker van, en kreeg het idee dat het masker te los zat. Dus veel gepruts later, en ik viel weer in slaap. Totaal nutteloze exercitie dus.
Uiteraard bleek de volgende ochtend dus dat het verhaal iets anders was.
Maar verder hebben we het goed, en zijn we blij dat we ons blikken, aardewerk of bronzen jubileum mogen vieren samen. Ik ben er nog niet helemaal over uit welke we nu vieren. Ik vind, gezien ons soort mens, aardewerk wel bij ons passen. Blik niet. Brons... Mwa. Is een beetje zo'n vleesch noch visch materiaal. Doe maar aardewerk. Hoewel dat iets is waar we waarschijnlijk nog wel enige discussie over zullen hebben.
Maar over het algemeen: we zijn een goed team samen. We hebben heus wel eens strijd. In welk huwelijk niet. En meestal is het het makkelijkste om haar maar gewoon gelijk te geven. Zij blij, wij blij.
We denken over de "grote zaken des levens" ongeveer hetzelfde, en dat is prettig. De details was ik toch al niet zo van. Het enige waarin we als dag en nacht verschillen: Ilse is veel inclusiever, veel empathischer en veel linkser dan ik. Het is soms net echt alsof zij Femke is, en ik Geert. Hoewel ik in veel opzichten veel rechtser ben dan die geblondeerde vetnek. En ook veel realistischer. En veel eerlijker, en minder doordrenkt van stupide afgunst en domme haat.
Los van dat: we zijn echt een goed team, en ik blijf onverminderd trots op het feit dat mijn echtgenote zo'n vechtjas is en zo'n doorzetter. Moet ook wel, als je met mij getrouwd bent, denk ik.

Zo, en dan begint uw weekend. Ik wens u allen een prima weekend toe, maak er wat moois van. Ik ga mijn steentje bijdragen aan de chaos, of het voorkomen ervan op Schiphol.