We facepalmen lekker verder.

Ik neem u even mee terug naar mijn tijd als musicus. Twee concerten.
Een concert met het VU-orkest. We speelden de 6e symfonie van meneer Gustav Mahler. Een geweldig werk. Dat deden we in het Concertgebouw in Amsterdam. Voor een publiek van enthousiaste muziekliefhebbers, en vrienden en familie van de orkestleden. Uitverkocht. Donderend applaus. Staande ovatie. En na afloop in de kroeg veel, heel erg veel bier.
Een concert met de Nationale Reisopera. In Enschede in het theater. We speelden de Messiah, van meneer Georg Friedrich Haendel. Tussen de delen door applaus, als de solisten (waaronder ondergetekende) iets moois hadden gezongen of gespeeld. Na afloop ook weer een staande ovatie. En wat minder bier, want ja, het was in Enschede en daar woonde ik niet. Bovendien was de Nationale Reisopera geen studenten orkest maar een professioneel gezelschap, dus dan is er een iets andere manier van werken.

In beide gevallen gedroeg het publiek zich zoals je wil dat het publiek zich gedraagt: als ze al minder enthousiast waren als hun buurman of -vrouw, lieten ze dat niet blijken. Het klapte dan gewoon wat minder hard, of deed de ovatie zittend in plaats van staand.

De afgelopen week besliste meneer Hoogkamer (die snuiter die continu wil zwemmen in bacardi lemmen) om na 16 seconden (is dit een record?) zijn optreden af te breken nadat hij door zijn enthousiaste publiek met bier werd bekogeld. En niet 1 glas, maar wel 6 glazen. (Het zal dan wel geen Hertog Jan zijn geweest, maar iets van Grolsch of zo. In elk geval iets waar dat soort sociaal wat gemankeerde boertjes heel blij van worden).
De organisatie of de kroeg waar hij dit optreden verzorgde was er niet over te spreken. Dat hij stopte, wel te verstaan. Vonden ze niet jofel.
En daarmee geven ze dus eigenlijk aan, dat ze vinden dat meneer Hoogkamer zich maar doorweekt en wel door het optreden had heen moeten sputteren. En daarmee geven ze dus ook aan dat het smijten met bier naar iemand die voor hun lol komt optreden, volkomen acceptabel is, maar dat een artiest die wegloopt omdat hij niet gediend is van bier-smijtende proleten, dát is volgens zo'n organisatie niet acceptabel. 
Dan run je wel een shit-show. En dan verdien je gewoon een faillissement. Als je wel accepteert dat je gasten een artiest bekogelen, maar niet dat diezelfde artiest heel terecht de kuierlatten neemt. Persoonlijk had ik die organisatie met iets heel anders bekogeld, maar goed, ik ben dan ook niet iemand die per se in bacardi lemmen wil zwemmen.
Niet alleen de organisatie van dat concert is volstrekt en permanent bezopen, het soort incapabele boertjes die oprecht vinden dat ze moeten smijten met bier, naar iemand die voor hun vermaak komt zingen (hoewel ik me kan voorstellen dat vermaak een relatief iets is) verdienen wat mij betreft ook alleen nog maar een foute karaoke onder leiding van meneer Poetin.
Wat bezielt die figuren.
Ik kan me toch niet voorstellen dat het publiek dat in het concertgebouw naar een Mahler symfonie gaat luisteren, halverwege met de fluitjes champagne gaat lopen kegelen in de richting van de dirigent. Hoewel dat de boel wel eens even lekker zou afstoffen, dat moet ik dan wel toegeven.
Zo'n nuffig op het podium gezeten orkest, dat de zoveelste Mozart Symfonie uit de mottenballen heeft getrokken, eens lekker met wat kouwe-kak-verantwoorde witte wijn bekogelen. Bij wat nader nadenkwerk, lijkt het me best eens geestig. Gewoon alleen al vanwege de pure geschoktheid op de gezichten.
Maar nee. Dat bier smijten tijdens optredens van al dan niet voorbijstormende talenten, is puur een daad van ego-pijperij. Kijk-mij-eens-leuk-stoer-cool-zijn. Zien-jullie-mij-iets-sociaal-vreselijk-ongewensts-doen? En dit dan aangewakkerd door sociaal al even gemankeerde vrienden-boertjes. Misschien wel van afgunst ook, want degene die op het podium staat heeft los van de kwaliteit van zijn muziek toch wel wat meer bereikt dan het biergooiende boertje. Al was het maar een dikkere bankrekening en meer nationale aandacht.
Het biergooiende boertje heeft alleen maar wat tijdelijke nationale aandacht gegenereerd, en is over een paar dagen alweer vergeten. Begraven onder stro en mest.

Er is de laatste tijd veel geschreven over mijn werkplek. En het was niet altijd positief. Integendeel zelfs.
Tot aan de politiek toe, liepen mensen te roeptoeteren over hoe het er aan toe gaat. En uiteraard ontkom ik er ook niet aan om af en toe al 'facepalmend' te moeten lezen wat jan-en-alleman vindt van het reilen en zeilen rondom 's lands grootste luchthaven.
En uiteraard ben ikzelf niet blind voor de vele verbeterpunten die er zijn, en die ook aangepakt moeten worden en in een aantal gevallen ook aangepakt gaan worden.
Net als zoveel werkgevers, gebruikt ook Schiphol sociale media om mensen te werven. De arbeidsmarkt is nu eenmaal net als de huizenmarkt een beetje overspannen geraakt, en elk kanaal is er één.
Maar zoals dat met sociale media gaat, elke zot kan een account openen op een sociaal platform en beginnen met kakelen. Zonder filter, zonder fatsoen, zonder kennis. Gewoon balken om het balken, en degene met de grootste bek, die wint.
Goed. Schiphol opent een "banenmarkt" en kondigde dat ook via diverse kanalen aan. En de reacties... Laat ik het zo stellen: het is dat ik na mijn afscheid van defensie zelf mijn bril moet bekostigen, anders zou ik inmiddels wel 10 brillen aan puin hebben gefacepalmd.
Reacties van mensen die zonder enig gevoel voor verhoudingen stellen dat de uurprijs wel 100 euro moet zijn!!!11!1!!11!!one! (Oke, dus we gaan alle uurlonen naar 100 euro verhogen. Maar dan mag jij niet klagen dat vliegreizen voor jou niet betaalbaar zijn, Karen, dat is wat je wil).
Een reactie van een gepensioneerde ambulancechauffeur die stelt dat je werken op Schiphol je ergste vijand niet gunt, toch? Ha-ha-ha. Nee, want als ambulance-chauffeur verdien je een top-salaris, en mag je tijdens oud en nieuw bekogeld worden met vuurwerk, door mentaal compleet ingestorte boertjes. Lijkt me echt een superbaan, bij nacht en ontij op komen draven omdat je de brokstukken van een aanrijding trein-persoon bij elkaar moet scharrelen, voor een paar ekkies per uur.
En zo kan ik wel 500 reacties van een tegenreactie voorzien, maar dat heeft werkelijk geen enkele zin.

En ondertussen allemaal wel willen dat iemand anders er werkt omdat ze toch wél dolgraag naar hun goedkope all-in resort in Turkije willen. (Dan maakt het blijkbaar ineens allemaal niet uit).  Ondertussen wel continu bij de Albert Heijn hun kruimige aardappels en peulen uit Zimbabwe bestellen, want die zijn nu eenmaal goedkoper dan van Nederlandse bodem.
En o wee als de op Ali-Express bestelde teringzooi te laat is...

Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat dergelijke reaguurders weinig tot niks aan de economie hebben toegevoegd in de zin van een werkend bestaan. En al helemaal geen werkervaring hebben op de plek waar ze zo hartstochtelijk over lopen te kankeren. Gewoon "grappig" bedoeld wat meningen nakwaken, zonder ervaring te hebben, of zelfs maar basale kennis.
Ja, er zijn best wel wat dingen ter verbetering aan te voeren. Heus. Dat weet ik, dat weet iedereen. Maar weet je: ik werk er met plezier, en nog steeds vind ik de voordelen groter dan de nadelen. Ik werk er met toffe collega's. Ik werk op een bijzondere, soms zelfs bizarre werkplek. Kom er vaak heel erg leuke, gave, en soms ook compleet gestoorde mensen tegen die mijn baan afwisselend houden. We mopperen, en schelden. We lachen en gieren. En zolang ik het naar mijn zin heb, zie ik geen reden om te vertrekken. En zo is het met alle werkplekken. Er is geen werkgever, er is geen werk dat alleen maar 100% leuk is. Het gras bij de buren is zelden echt groener, en als het dat is, is het waarschijnlijk groen gespoten om het groener te laten lijken.

Goed, ik heb geschreven. Ik wens eenieder een goed weekend toe, ik ga het mijne spenderen op het platform. Vast onderbetaald. Maar wel heel leuk.