Bedpret en andere leuke dingen.

 Het bed van Jente dus.
Om mee te beginnen stond dat in Nieuwegein. En Nieuwegein ligt net bij Utrecht langs de A27 en dan moet je een paar hoge bruggen over. Op zich niks geks, ware het niet dat de "grote" auto nog geen trekhaak heeft, en Ilse's kleine autootje wél. Sinds vriendje Ken de auto van Ilse onderhanden heeft genomen, vertrouw ik er blindelings op dat dat kleine dappere kreng die aanhanger ook wel trekt want ten slotte ligt er dezelfde motor in als in de C4, en dat is bepaald geen tamme kanarie, dus hoppa.
Dus hoppa, maar ik zei net al: je moet er een paar hoge bruggen mee over, die aanhanger is niet zo zeer zwaar als wel groot en dus was ik erop bedacht dat ik wel een paar klappen van de wind zou moeten opvangen. Ik zat schrap achter het stuur, en er gebeurde dus helemaal niks. Ik kreeg geen klap van de wind. Wél zat ik erbij alsof ik een klap van de molen had gehad. Als een soort van oma die te bang is om te rijden, twee handen aan het stuur in een greep des doods, samengeknepen billen en meer. Niet dat dat zo voelde, maar ik wilde gewoon voorbereid zijn.
De verkopers van het bed waren vriendelijke, doch ietwat alternatieve mensen, die net als ik voorliefde hebben voor zelf maken.
En bij thuiskomst bleek dat de aangebrachte bestickering net niet helemaal afdoende was, en ruimte liet voor interpretatie. Op zich maakte mij het niet zoveel uit. Wat niet lijkt te passen of wat raar is, pas ik aan. Ik hou van hout.
Ik grapte nog dat we wel het een en ander over zouden houden, want we wilden het bed toch nog afmaken naar Jente's en onze smaak.
Dat we echter 24 planken over zouden houden, is iets waar zelfs de ikea van zou gaan smullen van plezier.
Heel erg leuk was dat de verkoper in de hoogslaper een soort van sterrenhemeltje had gemaakt met ledlampjes. Iets dat wij ook heel graag voor Jente wilden. Dat had de verkoopster niet gemeld.
Goed, het was een zaterdag en zondag stevig doorwerken, maar toen stond er ook een bed waar we trots op waren.
Het duurde tot donderdag voor ik tijd en ruimte had om voor de bovenverdieping een geschikte trap te maken. De verkopers gebruikten daarvoor een soort van trapkast met laden van de ikea. Wij wilden in verband met de ruimte wat anders. Het feit dat het wat langer duurde om iets te maken, lag er vooral in dat Ilse (terecht misschien wel) toch haar bedenkingen had bij mijn niet uitgetekende en verbaal bedroevend slecht uitgelegde idee.
Ilse wilde er over nadenken, en kwam met allemaal suggesties die ik ook wel in mijn hoofd had, maar wat lastig kon uitleggen. Ik ben nu eenmaal geen ervaren beddenbouwer, ik weet wel dat wat er in mijn hoofd zit, meestal wel goed is. Maar ja. Zie dat maar eens goed uit te leggen. Zeker als het om de veiligheid van onze spruit gaat.
Uiteindelijk goed geslaagd. Mooi geworden. Stevig.
En een absoluut unicum: Ja, ik heb mezelf verwond tijdens het klussen, dusdanig dat ik voor mijn eigen comfort tijdelijk mijn trouwring moest verplaatsen naar een andere vinger, maar dat was dus ook echt maar éénmalig.
Wat overigens niet zeggen wil dat ik niet talloze heiligen af heb gestoft tijdens dit gehele proces.
Maar dat was het meer dan waard. Tijdens het opbouwen van het bed, hadden we Jente eventjes een nachtje uitbesteedt aan opa en oma zodat we alle rust en ruimte hadden om te werken. Toen Jente weer thuiskwam, en we haar haar nieuwe kamer lieten zien, werden haar ogen zo groot als schoteltjes, en haar enthousiasme was als een kleine nucleaire bom. Wat was/is ze blij. Juichend, springend, lachend en babbelend trok ze door haar kamer en het huis.
Machtig mooi om de blijdschap van een kind over zoiets simpels en basaals als een bed te zien.

Over Ilse gesproken: ook daar ben ik mateloos trots op. Na een paar lange, zware jaren, waarin ze door haar werkgever letterlijk ziek is gemaakt, waar ze door haar werkgever letterlijk de afgrond in is getrapt, en waarbij haar werkgever het zo bont maakte, dat er sancties tegen werden ingesteld, maar waarin haar werkgever vooral liet zien dat het hele concept van goed werkgeverschap bij hun in elk geval een beschamende wassen neus is, is mijn Ilse, die kleine doordouwer, dat dappere kreng, die volhouder er in geslaagd om weer een heel klein beetje boven die afgrond uit te krabbelen. En nee, we zijn er nog lang niet, maar ze heeft het toch maar voor elkaar gekregen om weer een heel klein beetje daadwerkelijk aan de slag te gaan. De eerste tekenen zijn hoopgevend. Haar werkgever, die op een gegeven moment wel 40 man-uren aan zeer uiteenlopende specialisten inzette, om één werknemer 4 uur te laten opbouwen en reintegreren zou zich kapot moeten schamen. Wat een aanfluiting. Wat een bende incompetente clowns daar. Maar mijn Ilse, die laat zich niet kennen. Die wil door. Die wil opkrabbelen. En dat doet ze, ondanks de tegenwerking die ze heeft moeten ervaren. Hoppa.
Mag ook gezegd worden.

Even terug naar vriendje Ken. Die verkocht mij dus mijn 4e C5, mijn 3e C5 met 2.0 16v motor, mijn 2e C5 berline/sedan, mijn 1e antraciete auto.
Een auto die van alle luxe en gemakken is voorzien, behalve van een trekhaak en goeie audio.
Goed, voor een muzikant ben ik onbehoorlijk onverschillig wat audio betreft: als de fabrikant het goed vindt, vind ik het ook goed. En met enige verbazing hoorde ik vaak hoeveel geld mensen uitgeven aan audio in hun auto. De prijzen duizelden me, en ik vond het nooit het geld en de moeite waard om er meer aan uit te geven dan helemaal niets. Er zijn zoveel andere (nuttige/leuke) zaken om mijn zuurverdiende geld aan uit te geven.
Bovendien: er komt helemaal geen goeie muziek uit die audio Radio 538, SlamFM, Q-music.
Maar mijn laatste aankoop, daarvan hoorde ik zelfs dat het geluid niet veel soeps was. En na verloop van tijd begon het me zelfs te ergeren. Dus twijfelend liet ik me aan Ken ontvallen dat zelfs ik begon te merken dat de standaard audio me tegen begon te staan. En audiofiel die hij is, begon hij meteen enthousiast te praten over upgrades, en er volgden termen die ik nauwelijks begreep, maar zijn enthousiasme werkte aanstekelijk.
Dus, om mee te beginnen, liet ik hem een bescheiden setje speakers en tweeters bestellen, waar hij zo hoog over opgaf: Focal. Qua prijs nog best te behappen, omdat het de basis set was. En omdat ik toch een trekhaak wilde, maar een afspraak gemaakt om dat hele gedoe in 1 dag allemaal te laten installeren.
Bij die trekhaak ging het mis: de op kenteken etc geleverde trekhaak bleek niet te passen. Jammer maar helaas. Maar toen ik de auto startte en het geluid van mijn nieuwe audio mocht horen... Ik ben er serieus diep van onder de indruk. Wat een puur geluid. Wat een genot om meer diepte, meer helderheid, en meer natuurlijk geluid van de muziek te horen, die je afspeelt. Ik vond de rit van de Klomp naar Almere wat te kort.

Terug naar het bed van Jente.
We hadden dus flink wat planken over. Dit omdat het dakwerk dat erbij zat, door ons vervangen werd door een nog op maat te maken stoffen dak, die verschuifbaar is.
Ik was al een hele tijd bezig met het maken van een vitrinekast. Gewoon, voor de lol. Ik had namelijk een paar autoruiten liggen, en omdat die van een Citroën afkomstig waren, leek het me een leuk idee om daar een vitrinekastdeurtje van te maken.
Een losse ruit in een deurtje plaatsen, dat je op maat moet maken, is best een klusje waar je even over na moet denken. Maar uiteindelijk is dat gelukt. Niet super-professioneel of zo, maar het is dusdanig gelukt dat ik best trots ben op dat deurtje. (Dat heeft nu, geassembleerd een nacht in de schuur gestaan, en ik hoop van ganser harte dat ik het ding niet aan gruzelementen aantref als ik straks ga kijken).
En van de planken, zaagde, lijmde, en schroefde ik de rest van de kast. Ik vind hem best geslaagd, voor een eerste poging. Nu nog de overige huisgenoten overtuigen van de noodzaak van die kast.

Dit gelezen hebbende, zult u vast denken: heeft die vent niks te doen? Nee. Helaas. Mijn werk op het platform ligt griezelig stil.
En nu, meer dan ooit, mis ik mijn collega's. Muziek of  Bus.
Want hoezeer het ook een gift is, dat ik zo kan genieten van mijn gezin en geklus, ik vind werken ook gewoon leuk.
Hopen op beter, maar weer.

Dit geschreven hebbende, maak ik me op voor een koud en wit weekend. (Los van de sneeuw, moet ik mijn kastje nog verven).
Ik wens u allen een goed exemplaar toe.