Hersenscheten anno 2021

 Ik krijg wel eens een raar idee. Een brainfart, zeg maar. Of in het Nederlands: een hersenscheet. Dat komt er dan met een blafje in, zeg maar.
En ik denk dat dat helemaal niet vreemd is. Het idee zelf wel, het feit dat het gebeurt niet. Ik wil zelfs wedden dat 99% van de menselijke wereldbevolking wel eens zo'n moment heeft.
Goddank heeft 80% van de mensen die zo'n hersenscheet heeft, altijd nog een natuurlijke rem op zichzelf, dat hij/zij dat idee niet meteen ten uitvoer brengt. En van de overige 20% heeft 95% een omgeving die hem/haar even apart neemt om de uitvoer van dat idee stop te zetten. En zo balanceert de wereld continu tussen uitgevoerde goede ideetjes of ten uitvoer gebrachte hersenscheten. Een soort van balanceren op de grens van (vrolijke) chaos.

Als blij voorbeeld: onze koning die zomaar opeens een drukke woonwijk in Den Haag bezoekt voorafgaand aan een voetbal wedstrijd.
Handenschuddend en blij liep hij door de straat.
Achteraf natuurlijk een hoop heisa. Enerzijds volkomen terecht. Dat je denkt: lieve hemel, majesteit, had uw hele hofhouding last van een door hitte veroorzaakte hersenscheet? Op welk moment besloten jullie dat het in tijden van corona een goed plan zou zijn om eens even lekker handenschuddend en fotograferend door een woonwijk te paraderen? Daar waar jullie een voorbeeldfunctie zouden moeten hebben?
En dan wordt er door ons parmantje Rutte wel heel erg laconiek over gedaan. Alsof we niet een dik jaar diepe ellende achter de rug hebben, waar we nog maar nauwelijks van hersteld zijn.
Aan de andere kant: facepalm en door. Want hey: we hebben allemaal wel eens een hersenscheet, nietwaar?

Ander voorbeeld: Een reiziger die als 3e uit een vliegtuig stapt, letterlijk alleen maar achter de anderen aan mijn bus in hoeft te stappen, maar dit niet doet en voor mijn bus langs stormt, om daar van plan te zijn de rijbanen over te steken.
Ik bedoel: het enige dat de reiziger hoefde te doen, was achter de rest aan mijn bus binnenstappen.
Maar nee, om de een of andere onbegrijpelijke reden besloot deze reiziger mij, en alle andere aanwezige medewerkers de stuipen op het lijf te jagen door iets heel erg illegaals, omdat het extreem gevaarlijk is, te doen.
In een split-second ging ik van irritatie (waarom doet deze reiziger niet gewoon zoals de rest) naar verbijstering (hoe dan? Waarom dan?) naar mijn allereerste en tot in perfectie uitgevoerde fluit op mijn vingers. (Dit heb ik dus serieus nooit gekund ondanks dat ik er veel op geoefend heb, blijkbaar maakte schrik, irritatie en verbijstering, dat ik nog nooit zo hard op mijn vingers heb kunnen fluiten. Ik denk dat men nog schande spreekt over het volume ervan). Overigens: het liep gelukkig allemaal met een sisser af, de reiziger reageerde op mijn woeste fluit en keerde spoorslags en stilzwijgend terug om toch maar in mijn bus plaats te nemen.

Stel je bent een rapper. Dan ben je, als ik het nieuws mag geloven, niet echt gezegend met heel veel rationele herseninhoud. De ene lijkt zijn vriendin aan puin te meppen, de ander komt hoofdzakelijk in het nieuws omdat hij meer crimineel dan muzikant is. En dan heb je er nog een die gewoon, omdat hij reppert is, een snelweg een paar keer stil zet, met zijn debiele vriendjes. Een of andere Salim.
Deze sneu-neus, vind ook dat je aan een minuutje vertraging niet doodgaat, als je met spoed door een ambulance afgevoerd wordt.
Ik zeg sneu-neus, want blijkbaar is zijn "rep-muziek" dusdanig waardeloos, dat hij het van dit soort stunts moet hebben. En van zijn verkeersinzicht moet hij het ook al niet hebben.
En helaas voor hem, had hij in zijn omgeving niemand die hem tegen zijn absurde hersenscheten in bescherming nam. Een EMG (zoals opgelegd) gaat dit minne menneke niet helpen. Wat wel gaat helpen: rijbewijs innemen, strak volgen en elke auto waar hij maar in stapt, bij de dichtstbijzijnde sloper ter persing aanbieden.
Is hij zo verlost van zijn debiele vriendjes, en kan hij op zoek naar een vak waar hij werkelijk iets nuttigs kan bijdragen aan de samenleving. En misschien ook naar vriendjes die hem behoeden voor het uitvoeren van de meest absurde hersenscheten die in zijn verpulpte brein opborrelen.

Het is natuurlijk makkelijk orakelen over andermans hersenscheten. Ik heb ze zelf ook.
Zo kwam ik na mijn pauze naar buiten, in de veronderstelling dat ik van een collega een bus zou overnemen.
Er stonden al wat mensen klaar om mee te gaan, maar de collega van wie ik dacht de bus over te nemen, was er niet.
Geen reden tot paniek, het begint weer lekker druk te worden, dus dat een bus een paar minuten later is, kan voorkomen. Aldus begon ik gezellig met mijn aanstaande reizigers te keuvelen over hoe fijn het is dat er weer mensen in de bus zitten, en meer van dat koetjes en kalfjes geklets.
Inmiddels was mijn opstaptijd (de tijd waarin je een bus opstart en of overneemt) bijna voorbij, en was mijn collega nog niet gearriveerd. Vreemd. Ik wierp een halve blik op de buffer, waar de reservebus staat, en voor de zekerheid nog even op mijn rooster om te zien of ik niet gewoon te kort van mijn pauze genoten had.
En daar stond vrij duidelijk niet vermeld dat ik een collega over zou nemen, maar dat ik de reservebus van de buffer moest pakken.
KAK.
Nog nooit zó snel een bus opgestart en van de buffer naar de halte gebonjourd. Staat toch wel heel deuzig.
Maar hey: toch nog op tijd vertrekken. Das dan wel weer een kunst.

Goed, dit geschreven hebbende, maak ik me op voor een weekend, en een week waarin ik mijn laatste signaal taptoe in militaire dienst ga spelen. Dat is wel even een dingetje moet ik zeggen, want dat waren altijd een beetje de krenten in de pap, zeg maar.
En nu, als laatste, voelt het dan toch een beetje alsof ik niet alleen de overledenen ga eren, maar ook mijn ter ziele gegane muzikale carriere de laatste eer ga brengen.