Gas erop!

Het was een van de laatste vluchten die ik moest doen, voor ik de "glorix-express" zou gaan opstarten.
En omdat ik tussen die vlucht en de 2:15 uur durende schoonmaakpendel nog even een break zou krijgen, was er me veel aan gelegen om die vlucht zo soepel en vlot mogelijk af te ronden.
De mensen kwamen naar buiten, en zoals wel vaker (en nog steeds blijf ik me erover verbazen) stapten mensen in mijn bus, om in de deuropening abrupt tot stilstand te komen, en geen millimeter meer op te schuiven. Ondanks dat dus de rest van de bus volstrekt leeg was.
En zo liep het halletje van de deuren al snel vol, en de rest van de bus niet.
Zoiets leidt dus altijd tot verstoppingen die werkelijk nergens voor nodig zijn.
Omdat er daardoor dus mensen buiten bleven dralen (ook niet echt met de tegenwoordigheid van geest om even verder te kijken dan de deur van de bus breed is), en omdat ik dus mezelf voorgenomen had om deze vlucht zo soepel mogelijk te laten verlopen, liep ik naar de deur en op mijn allervriendelijkst schalde ik naar binnen dat niet alleen de deuren naar het vliegtuig zouden gaan, maar de hele bus, en dat mensen dus even door moesten lopen.
Nu is het in 99% van de vluchten zo dat mensen doodstil zijn. Zo ook bij deze vlucht.
Direct na mijn opmerking begon er iemand (ik kon niet zien wie) vreselijk te lachen. Een hinnikend paard was er niks bij. En dat lachen mondde uit in een slappe schaterlach die aanhield tot we voor het vliegtuig tot stilstand komen. Dit werkte blijkbaar op het gemoed van de rest van de reizigers, want gedurende de rit begonnen er steeds meer mensen mee te grinniken. Zelden een vrolijker vlucht gehad als die.

De energie prijzen. Al veel genuanceerds en ongenuanceerds over langs zien komen.
Wat voor mij als een paal boven water staat: regeren is vooruitzien. Iets dat voorgaande kabinetten niet konden. Iets dat het huidige clownskabinet ook niet kon.
Dus verwijten dat ze dat niet zagen aankomen, zijn in wezen onzinnig: je kunt een vis ook niet verwijten dat hij niet in een boom kan klimmen.
Incompetentie als kenmerk, zeg maar.
De rekeningen rijzen niet zozeer de pan uit, als wel complete keukens. (Figuurlijk, maar ironisch gezien letterlijk ook).
En wederom heb ik diep medelijden met mensen die tot wel een dikke ton meer betalen dan de vraagprijs van hun huis. Hebben ze eindelijk een veel te hoge hypotheek, komen daar nog eens energieprijzen bij. Voordeel: ze eten een stuk minder, dus overgewicht wordt op die manier vanzelf een minder groot maatschappelijk probleem. En vervoersmiddelen zoals een auto zijn ineens ook een overbodige uitgave, dus hoppa: zeg maar dag tegen dat hele CO2 gedoe.
Omdat de belastingen op energie torenhoog zijn door het middeleeuwse, ranzige, uitbuiterige systeem van accijnzen op btw's (ordinair belasting betalen over belasting die je al betaalde) lijkt het mij dat de overheid daar winst kan behalen. Een veel bescheidener greep doen in dat waar mensen hard voor werken, veel bescheidener zijn met alle onzin-uitgaven landelijk en lokaal, en je komt al een heel eind.
Maar goed, ik ben erg goed in utopieën verzinnen, dus ook dit zal niet snel gebeuren. Ten slotte moet het wachtgeld van alle opgestapte en of criminele VVD'ers, PVV'ers, FvD'ers en CDA'ers wel betaald worden...
En dan zie je in het nieuws dat mensen hun schoorsteen maar weer eens verlossen van vogelnesten, spinnenkolonies en stofzooi. Mensen gezegend met een haard, flikkeren zo'n beetje hun hele huisraad in die open haard om de energierekening maar omlaag te brengen. En geef ze eens ongelijk.
Milieu-lobbies en hypochonders schreeuwen moord en brand (pun intended) want slecht voor het mieliejeuwie en ach en wee, de longetjes....
Snap ik ergens wel, want dat ouwe, gammele Ikea logeerbed is na nachten misbruik, zweet en andere ongerechtigheden niet bepaald gezond om in de hens te zetten. Maar ja. Wat moet je anders. Inmiddels is het goedkoper om een nieuw Ikea bed te kopen dan een kuub gedroogd haardhout.
Ik snap ook wel dat het affikken van een verrotte teakhouten tuintafel van Ome Jan leidt tot protesten van een van astma rochelende buurman.
En als er dan een bericht uitgaat dat je, als je je haard in de hens zet, het zo economisch en schoon moet doen, dat de overlast beperkt blijft, dan reageren er altijd wel weer tokkies dat zij gewoon lekker alles in hun haardje flikkeren HUHUHUHAHAHAHIHIH-lekker-puh-en-de-rest-mag-stikken-want-vrienduh-piepel-ik-ben-vrij-en-onduhsoek-leert-muh-dat-het-alluhmaal-weer-een-hoowaks-is-want-hep-op-feesboek-guhstaan!!!...
Los van alle redenen om wel of niet te stoken. De moed zakt me in de schoenen. Is het dan werkelijk té moeilijk om rekening met elkaar te houden? Zijn dat soort mensen zozeer los geraakt van dat wat menselijk is, dat het onmogelijk is om verder te kijken dan de eigen pluizige navel?
Het grotere plaatje bekijken is voor veel mensen blijkbaar te moeilijk geworden. Hetzelfde soort dat overigens altijd loopt te kakelen hoe hard onze maatschappij wordt, en hoezeer ook dat altijd aan een ander ligt... Zelf een beetje fatsoenlijk nadenken zit er niet in.
Maar ach, die quirks heb ik ook wel eens hoor. Ik zal mezelf nooit vrijpleiten van wat ongecoordineerd gedrag. Integendeel. En ik zal de laatste zijn om de steen te werpen, want ik ben niet zonder zonde.
En dan denk ik aan Groningen...
Daar zit gas.
Ik denk dat het hoog tijd word dat de mensen die daar wonen, eens goed gecompenseerd worden.
Optie 1: geef die mensen een huis ver buiten de gebieden waar aardbevingen zijn. En wat geld om hun leven in Drenthe of Friesland op te bouwen. En pomp dat hele Groningen maar leeg. Opvullen met stikstof, en klaar.
Optie 2: geef die mensen voldoende poen om hun hutten goed en aardbevingproof te stutten, waarbij ze een contract tekenen dat er daarna niet meer gemekkerd mag worden. En pompen maar.
Daarbij wel aangetekend dat nieuwe woningen en import van andere mensen niet meer gebeurt. Anders blijf je zemelen.
Opvullen met stikstof of andere zut. En klaar.

Goed.
Ik maak me op voor nog een laat-achtig dienstje, en dan begint mijn weekend. Ik had het idee om in dat weekend gewoon lekker weekend te vieren, maar aangezien ik lid ben van een huishouden dat toch niet verweten kan worden dat het teert op dodelijke voorspelbaarheid, ga ik het allemaal eens lekker niet plannen, en gewoon maar zien waar de dames mee af komen.
Ik wens u allen een goede toe.