We hebben er weer een.

 Ik was een weekje inspiratieloos. Een writersblock kan ik het niet noemen, want ik noem mezelf geen schrijver. Er gebeurde nauwelijks opmerkelijke dingen, en over veruit de meeste zaken heb ik mijn mening al wel eens gegeven.
En ergens was het ook wel eens verfrissend om niet te moeten. In een ver verleden al eens gezegd dat dit soort stukjes schrijven een soort van hobby is, waarvan ik niet wil dat het een verplichting wordt. En toch kwam ik in een soort stramien van wekelijks een stukje tikken.
Heb ik nog behoorlijk lang volgehouden ook. Een aantal jaar toch tussen de 49 en 53 stukjes, met als uitschieter een keer 59.
Best een hoop geouwehoer.
Maar goed, om nu te zeggen dat er veel te melden is... Nee. Gewoon nee.
Hoewel....
Ik ben alweer een poosje op zoek naar stappers voor de winter. Want ik heb hele fijn lopende zomer sneakers. En ik heb prima lopende werkschoenen. En als het onverhoopt eens echt ellende wordt met witsel uit de hemel, dan heb ik een paar Meidls, welke ik heb mogen houden van defensie.
Maar een beetje waterdichte, koude bestendige en enigszins hippe pattas heb ik niet.
En in mijn hoofd gaat dat dan malen. Waarom dat is, weet ik niet, want al jaren koop ik voor de zomer en de winter nagenoeg dezelfde schoenen. Altijd Converse of Nike. Want daarvan is me bekend hoe de maten vallen, en hoe lekker dat ze lopen. Daarvan vind ik de meeste modellen wel mooi. En de leren varianten zijn in de winter erg prettig, de canvas varianten in de zomer goed te doen.
Dus waarom ik dan toch weer onrustig werd, is beyond me. Ik heb namelijk al lang geleden besloten dat het in wezen toch niet uit maakt wat ik aan mijn steunberen doe; modieus ben ik niet en zal ik niet worden ook.
Word ik een beetje paranoide. Want ik keek op mijn telefoon eventjes bij Zalando en meteen krijg ik bij mijn spelletjes allemaal reclame van schoenen. Ik word gevolgd!!! Help, ze scannen me. Help, mijn prievasie! Nanochips in die vaccelerasie. 5G Magnetrons!!!
Zonder gekheid: dat is inderdaad wel vervelend. Maar goed, daar koos ik voor door allemaal gratis spelletjes te gebruiken. Gratis heeft een prijs.
In mijn zoektocht kwam ik een paar serieuze kandidaten tegen. Waarvan er één was met allemaal verschillende hippe en nogal felle kleuren.
Omdat ik vind dat Ilse een (heeeeeeel erg kleine) stem in sommige kapittels heeft, legde ik haar mijn 3 opties voor. En die hippe, met felle kleuren, die zag ik wel zitten. En toen wist uitgerekend zij me te melden dat die lijkt op die Volkswagen met allemaal gekke kleuren. (Zoek maar eens op: Volkswagen Harlekin). Nu kan ik dat niet aan mezelf verkopen: dat ik schoenen koop die lijken op een Volkswagen Harlekin. En op zich best jammer dat het Ilse was (die weinig met auto's heeft) die me daarop moest wijzen. Hoewel ter verdediging het niet verbazend is dat ik verder niks van Volkswagen weet en wil weten.
Goed, die vielen af, en dus bleef er nog maar 1 paar over, die ik besteld heb. Een paar mooie, ingetogen, warme wintersneakers.
Uiteraard besteld online, want bij veruit de meeste schoenenwinkels is de service net zo kut als als de parkeerkosten die je betaalt om erheen te mogen, dus dat was een no-brainer.

Gratis heeft een prijs.
Dat vind ik eigenlijk wel een mooie uitspraak. Ik weet niet of er iemand is die hem al voor me verzonnen heeft, maar voor het gemak claim ik hem als zijnde origineel van mezelf.
Ik verbaas me dus met grote regelmaat dat klanten van Facebook lopen te janken over alle advertenties.
Meneer Zuckerberg gaat niet zijn eigen geld steken in het online houden van een enorm platform als Facebook. Waarom zou hij voor een ander betalen? Zouden volgens mij maar heel weinigen doen.
Dus teken je er als klant voor dat jij gratis van zijn smoelenboekje gebruik mag maken, maar dat je wel bestookt wordt met advertenties van bedrijven die er wél voor willen betalen. Als je dat dan niet wil, is er een heel erg goede optie: geen lid meer zijn.
Hetzelfde geldt voor spelletjes die ik op mijn telefoon prak. Geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om daarvoor te betalen. De keerzijde van die medaille is dat ik soms tot vervelens toe allemaal irrelevante (of relevante) reclames te zien krijg. Maar daar koos ik bewust voor toen ik de gierige aap uithing.
En dan natuurlijk dat stukje privacy. Al die hysterische jankerds die om het hardst op social media lopen te krijsen dat hun prievaasie geschonden wordt, zijn hilarisch. Ze kwakken hun hele leven op Facebook, maar lopen wel te kakelen dat hun prievaasie geschonden wordt.
De ironie daarvan kan ik een week op teren van puur sardonisch geluk.
Maar dat soort mensen erop wijzen dat ze het allemaal zelf in de hand heeft, is ongeveer zo effectief als mieren bestrijden met honing. Het is allemaal een ander zijn schuld.

De afgelopen maanden ben ik continu eerder uit bed gegaan dan strikt genomen wenselijk of zelfs maar menselijk is. Tijden als 02:45 waren niet uitzonderlijk.
En omdat ik in de ochtend prima, doch humeurig functioneer én omdat ik de avond ook wel een prettige tijd van de dag vind, besloot ik om na maanden van zelfmarteling door vroeg opstaan, dat het tijd wordt om weer eens te kijken of men mijn bevallige verschijning in de late uren ook kan gebruiken.
En dat kan. Hoera.
Ik heb voor mezelf een cyclus gemaakt van ongeveer 2 weken vroeg en 2 weken laat.
Leidt dan wel weer tot logistiek denkwerk, want hoe moeten we dat dan doen met avondeten.
En wat moet ik dan in de avond smikkelen?
Pas toen de lokale Noord Hollandse grutter Deen aankondigde zijn toko's verkocht te hebben aan onder andere de vomar, ontdekte ik dat de magnetronmaaltijden van de Deen best goed te nassen waren.
Ja, daar heb ik nu weinig aan.
En de magnetronmaaltijden van de Albert Heijn zijn aardig, maar als je een volwaardige avondmaaltijd wil, moet je 3 van die bakken halen, en dan wordt t weer een behoorlijk prijzige aangelegenheid.
Eten koken en meenemen, vind ik zelf vaak minder lekker. Dus ik gok erop dat ik de weken dat ik laat moet werken, om 12 uur al aan de warme prak thuis zit, en mezelf op werk dan maar trakteer op een trog vol boterhammen. Of zo.
Maar dat nadeel weegt niet op tegen het fijne voordeel om weer eens laat te werken.
En dat begon dus gisteren. En het was weer prima om te doen. Lekker een beetje over het platform scheuren, tegen een achtergrond van de ondergaande zon. Heel romantisch.
En lekker druk weer ook.

Al voor de zomer maakte ik van restanten van Jente's bed en wat pallets een soort van krukje om op de camping onze koelkast op te zetten. Handig, zo leek me, want dan hoefden we niet zo diep te bukken als we iets uit de koelkast wilden pakken.
Het idee was goed, de uitvoering toch wat minder. Het ding leek meer op een bijzettafel, en was bij lange na niet sterk genoeg om een flink gevulde koelkast te dragen.
Wél was het een mooie bijzet-salontafel voor in huis.
Dus werd hij in gebruik genomen in de woonkamer. Eigenlijk al voor dat ik goed had kunnen nadenken over de afwerking.
En omdat wij wij zijn, veranderde er dus niks, anders dan dat het ding dienst deed om bij de bank van alles op te kunnen leggen. Handig wel.
Alleen zoals dat nu eenmaal met "reclaimed" hout (zoals de Amerikanen zeggen) is: er zaten nogal wat gaten in. Als je pallets uit elkaar trekt, krijg je nu eenmaal spijker gaten.
En die gaten zaten er dus nog steeds in.
Tot ik op een mooie dag ontdekte dat Jente die had dicht gesmeerd met blauwe, roze, groene en purperen play-doh klei. En dat stak niet alleen vreselijk af, dat meurt ook. Elke ouder van kleuters kent die weeige geur wel. Een soort van combinatie van zoetigheid, volle babyluier en zwitsal.
Omdat ik voor het maken van mijn nieuwste vitrine een goeie tube kneedbaar hout had gekocht, vond ik het tijd worden om die tafel eens netjes af te werken. Gaten vullen, zooi netjes opschuren en aflakken.
Blijkt dus dat die weeig meurende tinnef-klei keihard wordt, maar wel weeig blijft meuren.
Het leeghalen van die door Jente zo kunstig opgevulde gaten heb ik uiteindelijk maar met de boormachine gedaan. Nu staat de zaak dus te wachten op afschuren, lakken en verder gebruik.

Goed, dit alles maar weer geschreven te hebben, wens ik eenieder een goed weekend toe.