Ongeleerd en een kater tot en met.

 Een aantal MBO-scholen heeft zich afgelopen week op zijn zachtst gezegd (en naar mijn niet-zo-bescheiden mening) nogal bizar uitgelaten over de stakingen in het OV.
In een brief roepen ze op om te stoppen met de stakingen. "De schade is te groot" en:"De opbrengst in aandacht is te klein".
Ik vind dit zelfs zó bizar, dat ik niet weet waar ik moet beginnen.
Dus laat ik allereerst stellen dat ik het eens ben met iedereen, dat die stakingen onhandig zijn voor allen die met het ov moeten reizen. Maar het argument dat het allemaal tot onmogelijkheden zou leiden vind ik vreemd. Die stakingen waren van te voren aangekondigd, dus was er tijd om alternatieven te verzinnen.
Dus dat argument houdt mijns inziens geen steek.
Lijkt mij eerder een soort van panisch onvermogen en een totaal soort van overrompeld zijn door iets dat je toch echt aan had zien kunnen komen, en daarom een geprojecteerd soort misgunnen, dan van echte onmogelijkheden.
Maar zelfs als het al zo is, dat het té moeilijk is om voor vier dagen een taxibusje of een toerbus te huren of te regelen (hetgeen op andere plekken absoluut gelukt is) dan nog vind ik het bizar dat je vindt dat een staking te veel schade oplevert. Of dat je als argument kunt en wilt aandragen dat de opbrengst in aandacht te klein is.
Ik meen me namelijk te herinneren dat een buschauffeur een MBO functie is.
Dus wat deze MBO- scholen uitdragen naar hun leerlingen is dat ze alleen maar moeten staken als de schade beperkt blijft (welke schade?) en als het maar genoeg aandacht oplevert. (Ehhh, moeten die mensen dan, net als de boertjes maar zooi op de snelweg flikkeren en in de fik steken? Of net als de wappies maar winkels gaan plunderen? Levert in elk geval aandacht op).
Maar verder niet staken, hoor, kinders. Stel je voor het levert een betere CAO op...
Het zijn juist mensen met MBO-functies die tot nu toe werk verrichten dat naar mijn mening onderbetaald is. Juist van een MBO-school zou je moeten mogen verwachten en zelfs eisen dat ze hun leerlingen mondig maken, en ze leren wat ze waard zijn, en daar ook voor te gaan, als het nodig is. Dat ze niet maar genoegen moeten nemen met het allerminimaalste dat bedrijven willen geven.
Kortom: deze MBO-scholen zijn in mijn achting dusdanig gedaald, dat ik vind dat ze het schoolgeld maar terug moeten sturen aan de ouders/leerlingen. Kunnen die er misschien nog een paar taxi-ritten mee regelen.
Totale armoede, deze scholen. Ik zou bijna gaan geloven dat de CEO's en aandeelhouders van de ov-bedrijven ook zitting hebben in de raden van bestuur van deze zogenaamde scholen. Zou in elk geval het complete gebrek aan realiteitszin en inlevingsvermogen verklaren.

Ook ik had te maken met deze stakingen. Erg vervelend. Ja. Onhandig ook.
Hoewel...
Ergens, diep in de kantoren van Schiphol, was er in elk geval één iemand die wél de aankondigingen had gevolgd, en bedacht dat dat voor het reilen en zeilen op de luchthaven niet bijster positief zou zijn. En die er, met wat kunst- en vliegwerk, voor zorgde dat er een behoorlijke hoeveelheid touringcars kwamen die gingen pendelen tussen de parkeerplaatsen, zodat toch iedereen op zijn of haar werk zou kunnen komen.
Chapeau voor die lieden.
En dan, halverwege de rit, bijna aangekomen op Plaza een of andere vrolijke (respect, op dat tijdstip, ik rij weer vroege diensten, en om 0600 uur ben ik echt nog niet zó bijdehand, laat staan vrolijk) bijgoochem die brult dat we allemaal moeten bukken, want onze ouders staan klaar.
Even een sneer naar Transdev: die in der haast ingevlogen (ik vind dit een meesterlijke woordspeling, gezien de locatie) bussen, bleken ad hoc beter in staat om regelmatig en vaker te rijden dan de dienstregeling van Connexxion. Als dat al geen teken is dat je meer werk moet maken van de aanwas van chauffeurs, omlaag brengen van de werkdruk en verhogen van het salaris, weet ik het ook niet meer. Wellicht wat meer managers eruit. Hou je dik geld over om je overhead omlaag te krijgen, en wat chauffeurs extra in te zetten, die je ook nog eens beter kan betalen. Ten slotte: die managers zitten maar een beetje op een schermpje te staren, die chauffeurs doen het echte werk. 

Goed.
Ik had dus een paar bollen knoflook gekocht in Engeland om hier in Nederland te poten.
Dat heb ik gedaan. Ik heb een half cirkeltje van autobanden in de tuin, waarin ik diverse eetbare struiken en planten heb gezet. Het ene met wat meer succes dan het ander.
En omdat ik nog wat plekjes over had, leek het me een goed idee om daar wat ruimte in te maken.
Aldus geschiedde.
Elke middag kijk ik hoopvol naar de veldjes aarde. Vol verwachting of er iets dat op een knoflookspriet lijkt omhoog komt.
Nee natuurlijk. Die zooi heeft er 9 maanden voor nodig om tot wasdom te komen, dus na een paar weken, is het echt te vroeg.
Tot ik dus op een gegeven moment ontdekte dat de aarde was omgewoeld. Lomp. Zonder enige vorm van consideratie voor mijn zo beminde knoflook.
Woest wilde ik Jente ter verantwoording roepen. Tot ik me realiseerde dat Jente helemaal nooit om die autobanden geeft. En alleen maar interesse heeft om er aardbeien, frambozen of bessen uit te plukken.
Ik begon de katten te verdenken. Kutbeesten.
Ik probeerde in eerste instantie te redden wat er te redden viel, en besloot er netjes overheen te spannen.
Want de netten rondom de trampoline waren dusdanig versleten dat ze als veilig vangnet voor de trampoline niet echt meer geschikt waren. Daar hebben we nieuwe voor gekocht. Maar de oude hadden we nog niet afgevoerd, dus die kon ik mooi op maat knippen.
Zodat die katten niet nog eens in mijn dierbare bakken zouden kunnen graven.
Dacht ik.
Want de volgende dag ontdekte ik dat die kutkat gewoon op die netten heeft zitten kakken.
Witheet. Ik was in staat om die kat met een knoflookje en een uitje in een hete oven te flikkeren.
Uit pure rancune, heb ik de zooi opgeruimd en er een hele peperbus overheen vermalen. Zal ze leren, en de niezende kat is gelijk dader...
Dacht ik.
Want de volgende dag ontdekte ik dat die kutkat gewoon op die netten heeft zitten kakken. En geen niezende kat. Dus welke van die twee krengen het was, weet ik nog steeds niet. 
Witterdanwitheetst. Woest. Ik was in staat om die kat levend te villen, met een knoflookje en een uitje en misschien wel met een pepertje in zijn reet in een hete oven te flikkeren.
Ilse (de overtuigde vegetariër, behalve als het om een frikandel gaat) gaf mij (net iets te weinig ingehouden gillend van het lachen) de tip om er koffieprut overheen te gooien.
Omdat de bonenmachine definitief naar de koffiehemel is vertrokken, en wij dus weer van de ouwe vertrouwde nespresso gebruik maken, heb ik wel 80 verbruikte cupjes (opbrengst van een dag of 3) open gesneden en de prut eruit gehaald.
Prut in en over de bakken en netten gesmeerd en verdomd, dat lijkt te werken. En van de 27 geplante tenen beginnen er toch al 4 op te komen.
Als het daarbij blijft, is de opbrengst om te janken, en dat neem ik die katten dan zeer kwalijk. In dat geval maak ik ze beiden (ik weet ten slotte niet wie de dader is, dus zijn ze beiden schuldig) klaar met elk 2 bollen knoflook en een uitje.
Of ik verkoop ze aan de plaatselijke Chinees. Levert het me in elk geval nog wat geld op om weer een paar kitjes te laten komen.

Hoe dan ook: dit alles maar weer geschreven hebbende wens ik eenieder straks weer een mooi weekend.