Wat een week

Ik verkondigde dus vol trots en blijdschap dat ik een andere auto gekocht heb. Behoorlijk mee in mijn nopjes, al veel kilometers ermee gereden.
En omdat ik ik ben, en ik wat vriendjes heb die hun hand niet omdraaien voor het tweaken van auto's raadden zij me aan om mijn toch al fraaie bolide te verfraaien met een echt lederen stuur.
Top, ga ik in mee. Dus besteld samen met een paar dingen die ikzelf al op mijn lijstje had staan.
So far, so good.
Vrijdag kwam dat pakket aan, bij het postpunt in de buurt, dus om 9:00 uur liep ik er helemaal blij heen. Zijn ze dicht. Pas om 10:00 uur.
Goed, dat had ik kunnen weten, als ik iets wakkerder zou zijn op de momenten dat ik er langs loop, de openingstijden staan best groot op de deur.
Weer teruglopen, door de verzengende hitte.
Een klein uurtje verder nieuwe poging wagen.
De juffrouw aan de balie wilde per se een legitimatie zien, dus enigszins minder blij trok ik mijn portemonnee, om daar mijn rijbewijs uit te toveren.
Mijn achteloze gezoek veranderde per seconde in een steeds wanhopiger gegraaf in mijn portemonnee op zoek naar dat sakkerse roze pasje. Maar welk vakje ik ook open rukte, geen roze pasje.
Fukkediefuk.
Dat was dan de tweede poging, die me duidelijk maakte dat ik niet alleen mijn pakje niet in ontvangst kon nemen, maar een veel groter probleem blootlegde: waar de fuck had ik dat kutkaartje gestoken?
Wederom thuis, zonder pak, en dus ook zonder rijbewijs begon er een gefrustreerd gesakker en gezoek.
Maar dat pasje bleef weg.
Nagaan, wat heb ik met mijn rijbewijs gedaan?
Ik zou het niet weten.
Tot de bliksem insloeg: die had ik gebruikt voor het overschrijven van mijn auto. Dan ligt dat ding, als het daar ligt, nog in Veenendaal.
K U T.
Vriendje Ken lastig vallen. Uiteindelijk had ik dus inderdaad mijn rijbewijs met een royaal gebaar daar na het overschrijven, laten liggen. Stom.
Dus dik een week rond gereden zonder dat ik zelfs maar door had dat ik mijn rijbewijs kwijt was. Dat dan wel.
Maar soms zou het zo fijn zijn als ik op dat soort momenten NIET mezelf zou zijn. Welke sukkel steekt na een formaliteit zijn rijbewijs niet meteen terug waar die hoort. Ja, IK dus.
Nu is het geen straf om mijn rijbewijs in Veenendaal op te moeten halen. Zeker niet met mijn auto. Rijdt nog steeds heerlijk.
Maar toch. Ik had wel betere dingen kunnen doen op een vrije maandag morgen.
Plus dat de overheid alles digitaal wil maken, maar als het op een rijbewijs aan komt, kunnen ze opeens niet in de systemen van RDW of CBR kijken of ik mijn rijbewijs heb, en wordt je zwaar gestraft, alsof je een aanslag op het partijkantoor van de FvD aan het beramen bent.

Ons kind. Jente. Een geval apart, en dan komt ze nog goed weg als je in ogenschouw neemt wat en wie haar ouders zijn.
Ze kwam thuis met het verhaal dat ze poep moest opruimen op de wc van school. Want zij was de voorlaatste die van de wc gebruik had gemaakt, en dus zou zij wel schuldig zijn aan het bevuilen van die wc.
Op zich vind ik het niet verkeerd dat als een kind vuiligheid maakt, hij of zij het ook moet opruimen. Tot daar geen probleem.
Wat ik wel een probleem vind, is dat Jente bij hoog en laag volhield dat het niet haar zooi was. Maar het wel, samen met twee vriendinnen, op moest ruimen.
Dat is geen waarheidsvinding. Dat is geen "recht doen", dat is willekeur. En daar hou ik nu net niet van. Niet in dit opzicht.
Als het bevuilen van toiletten op een school een probleem is, moet je dat als school mijns inziens creatiever oplossen dan een kind beschuldigen en straffen, zonder dat je 100% zeker bent dat het beschuldigde en bestrafte kind ook daadwerkelijk de dader is.
Ik snap ook wel dat de juffen er geen tijd of zin in hebben, maar eerlijk gezegd: dat is ook niet mijn probleem.
Laten we wel wezen: treinen, bussen en vliegtuigen, en blijkbaar ook scholen: mensen leven er als varkens, en krijgen van huis uit niet mee dat je dat soort ruimtes moet schoonhouden. Maar nee, mensen tyfen hun zooi maar waar ze zitten, en zitten vervolgens luid te janken dat het allemaal zo duur wordt. Joh, wat gek...
Goed. Hoe dan ook: dit tijdens mijn ontbijt aangehoord te hebben, werd ik knorriger en knorriger. En besloot samen met mijn eega maar verhaal te halen bij de juf.
En je raadt t al....
Het verhaal was toch een beetje anders.
Jente wilde graag de topper van de dag worden, samen met 2 vriendinnetjes, en bood aan om de zooi van een ander op te ruimen, in ruil voor een beloningssticker op haar voorhoofd, en een eervolle vermelding op het bord. En als je topper van de dag wil worden, met beloningssticker op je kop en een eervolle vermelding op het bord, MOET je wel iets doen dat verder gaat, dan een propje van de grond rapen.
Mijn opgepompte houding van vader die verhaal gaat halen, verdween als lucht uit een leeglopende ballon.
En dan zijn we er nog niet.
Bij een van de extra klasjes houden ze een tentoonstelling waarbij ouders/verzorgers van harte uitgenodigd zijn om een kijkje te nemen bij de maaksels van hun kroost.
Hartstikke leuk natuurlijk.
Jente wist echter droevig te melden dat er wel niemand voor haar zou komen, want papa is buschauffeur en die werkt altijd laat. En mama MOET het huishouden doen, dus heeft ook geen tijd.
Dafuk???
Vaak kan ik best vrij maken om belangrijke dingen van mijn dochter bij te wonen. En anders stuur in vervanging in de vorm van iemand die mijn dochter op zijn minst een beetje aardig vindt. En moeders: ach dat huishouden van ons, blijft er als een van Jan Steen, dus die kan best even komen kijken.
Waar dat kind het allemaal vandaan haalt, is me een raadsel, maar die duimen zijn nog lang niet dik genoeg, dus ik vrees dat er wel een en ander nog aan zit te komen.

Dit geschreven hebbende, begint mijn weekend morgen weer. En gezien het feit dat Ilse een weekendje weg is met een vriendin, heb ik met Jente het rijk alleen.
Jan Steen is al onderweg om de feestvreugde te vergroten.
Ik wens eenieder een mooie toe.