Mijmeringen en beslommeringen

 Ik zit op twitter. Niet dat ik er iets mee doe, na mijn eerste twiet bleef het stil aan die kant. Het is simpelweg onmogelijk om me met meer dan 1 sociaal medium kanaal bezig te houden.
Wel vindt Samsung het dan nodig om mij elke ochtend attent te maken op het feit dat er mensen zijn (die ik niet ken) die heel wat plichtsgetrouwer hun volgers op de hoogte brengen van hun hersenscheten.
En de dingen die ik dan lees, gaan mijn fantasievermogen echt ver te boven. Zo zout vreet ik ze niet, ik krijg ze niet eens verzonnen. Het is dat mijn stoelen leuningen hebben, want anders zou ik een niet meer te corrigeren bult op mijn achterhoofd hebben gekregen van alle keren die ik steil achterover sloeg van de werkelijk hemeltergende onzin die mensen debiteren.
Zo is er een meneer met de welluidende naam Micha Kat, die ons wist te vertellen dat op 11 augustus alle mensen die gevaccineerd waren, dood zouden gaan, omdat de nanochip in de vaccinatie aan zou slaan op het "aanzetten" van het 5G netwerk, en daardoor alle gevaccineerden "gemicrowaved" zouden worden.
En dit heel serieus beweren...
En dit heel serieus volhouden...
Nu kan ik u mededelen: tenzij ik door al dat gemagnetron in een andere dimensie ben geslingerd, ik niet dood ben. Of dit een geruststelling is, mag u zelf uitmaken (en voor u houden).
Echt verbaasd ben ik niet. Sinds de opkomst van de staatsgevaarlijke helle-engel Willem en alles wat zijn volgzame schaapjes het wereldwijde web opslingeren, ben ik niet zo snel meer van mijn stuk te brengen (ik bedoel: kom op als je als Engel zijnde een watersnoodramp tot een hoax uitroept, ben je serieus ver heen. Maar niet ver genoeg om langdurig opgesloten te worden, blijkbaar en helaas).
Wat mij meer zorgen baart is dat er dus lieve, goedaardige mensen zijn die zulke complete mafklappers geloven.
Dat is een zeer zorgwekkende ontwikkeling, en wellicht moeten we toch weer wat meer investeren in de GGZ. En eventueel investeren in preventief opnemen van zulke lieden in zeer gesloten inrichtingen, zonder internet. Terug naar dat twitter. Ik kan mezelf er dus niet toe zetten om te posten. Volgens mij weet ik niet eens hoe dat moet. En reageren op al die onzin waarop twitter me trakteert, zie ik helemaal niet goed komen. Facebook-discussies gaan me al magertjes af, laat staan dat ik het in een kort bericht zou moeten doen. Dan blijf ik haken in leestekens of zo.

Ik mocht dus daags na wat voor Micha Kat een 'microwave-gate' genoemd kan worden, gewoon aan het werk. Aangezien de gevaccineerden niet massaal van binnenuit uitgekookt zijn, konden mijn passagiers gewoon werken, en ik dus ook.
Een van mijn werkzaamheden is sinds kort het rijden van de "bouwpendel". Een paar uur bouwvakkers die op Schiphol aan het werk zijn, naar de diverse bouwplaatsen brengen vanaf hun centrale parkeerplekken/kantoren. En weer terug.
Die diensten zijn qua tijd wat onhandig ingericht, want net tijdens de lunchtijd, heb je dus geen tijd om te lunchen.
Wel heb ik na elke rit een kleine 10 minuten voor een peuk, een kop koffie, een toiletbezoek. In willekeurige volgorde, doch niet tegelijkertijd, want het is verboden om binnen op het toilet te roken, en plassen tijdens het tappen van een overheerlijk kopje koffie (die hebben ze in die kantine daar dus wel: overheerlijke koffie) wordt niet bepaald op prijs gesteld.
Maar die kantine heeft ook een balletje. Ik bedoel dus een gehaktballetje. Elke dag komt daar een dame of heer van de catering die kantine voorzien van lunchwaardig voer, en van collega's begreep ik dat de balletjes van uitzonderlijke kwaliteit zijn.
Dus kon ik als lekkerbek niet in het ongewisse blijven, en wilde ik ook de geneugten van een lekker balletje meemaken.
Ik kwam na een van mijn ritten binnen, en zag tot mijn droefenis dat de pan al weer weg was. De kantinedame keek mij aan, en zei toen: ik heb er één voor je bewaard.
JOECHEI!!!!
Dus kreeg ik een werkelijk prima balletje mee, die ik in 7 minuten naar binnen moest proppen. Maar het was het waard. 

Als chauffeur van iets dat om en nabij de 14 ton weegt, moet ik vaak bijzonder goed op het verkeer letten. 14 ton komt traag op gang, maar heeft ook de ruimte nodig om tot stilstand te komen. Anticipeer en je zeurt niet meer. Dat idee.
Maar soms heb ik het gevoel dat ik daar heel alleen in ben. Want medeweggebruikers lijken niet te willen weten, zien, begrijpen dat een bus van een meter of 12 lang en 2,5 breed niet alleen groter is dan de gemiddelde auto, maar daarom dus ook daadwerkelijk meer ruimte nodig heeft. Dus een bus die een lijntje pakt, en iets over de streep komt, omdat een haakse bocht nu eenmaal met 12 meter iets anders werkt dan met pak 'm beet 4 meter, doet dat niet om de andere rijstrook te pesten, die doet dat omdat er anders geen plaats is.
Maar goed, niks dat onoplosbaar is, en ik heb alle tijd, dus als ik even moet wachten op inzichtslozen, vind ik het prima.
Vervelender wordt het als het om fietsers gaat.
Fietsers zijn sowieso een ontoerekeningsvatbare diersoort, maar de boomer van afgelopen week, spande de kroon.
Ik had groen, hij dus rood (want kruisend op een kruispunt met stoplichten) en ik gas op. Die pannenkoek komt aanfietsen, kijkt me recht aan,  (ik verwachtte dat hij zou stoppen, je ziet me aan komen rijden met mijn 14 ton, je ziet je stopstreep, je ziet je stoplicht) en.......
Rijdt door. Toen hij zag dat ik nauwelijks zin had om te remmen, schrok hij zichzelf wezenloos, ging als een gek peddelen, en werd doof aan zijn linkeroor omdat ik me niet inhield met mijn claxon. En die deed het prima. Uiteraard had ik gestopt (en ook gekund, iets met anticiperen op onberekenbare diersoorten) als het had gemoeten, maar ik vond het educatiever om hem even stevig te leren dat ook als je een beschermde, ontoerekeningsvatbare diersoort bent, je je aan de regels van het verkeer dient te houden.
Zijn vrouw, die achter hem fietste, was verstandiger, maar beslist evenmin erg ingenomen met mijn geclaxoneer. 
Dus lieve fietsers: een bus is op geen enkele manier een ding om even snel voorlangs te gaan. Een bus is iets waarvan je absoluut niet wil dat je erdoor doodgereden wordt. En tuurlijk: ik als beroepschauffeur ben altijd de lul als jou iets overkomt.
Maar onderaan de streep: dat betekent niks, als je je leven verliest of je de rest van je leven als kasplantje door moet brengen.
Let gewoon op. Suicide by bus is niet iets waar ik heel erg op zit te wachten. En de adrenaline van zo'n actie die ik dan hoe dan ook uit mijn oren voel spuiten, eerlijk gezegd ook niet.
Hoewel het voor mij wel een reden was om even heel erg te genieten van mijn balletje waar ik eerder over schreef.

Daarmee zit mijn werkweek er op. Ik mag 2 dagen genieten van het weekend, en dus alles lekker relaxed aan doen.
Ik wens u allen een goed weekend.