Hatsee, ik heb er weer één.

 Met alle respect: ik vind Frans Timmermans een elitaire, verraderlijke, walgelijke snob. 

Het verraderlijke zit hem erin dat hij ooit als linkse rakker voor de PvdA in onze landsregering zat. Opkomend voor de "arbeider". Dat is volstrekt omgedraaid, want alles wat niet over de financiële middelen beschikt om zijn persoonlijke fetisj (het milieu) te kunnen ondersteunen, kan voor hem kapot vallen, en stoppen met leven. 

Als het aan Fransje ligt, kan niemand onder modaal, nog leven, want alles moet zogenaamd milieuvriendelijk leven. En zijn principes kosten geld. Heel veel geld. Geld dat ook ik even niet kan ophoesten. Geld dat Fransje wél heeft, maar waarvan hij even vergat, dat het volk, waar hij ooit van beweerde er voor te knokken, ervoor op te komen, heeft het niet.

Als het aan Fransje ligt, kan ik zo snel mogelijk niet meer op vakantie. Want ik kan geen elektrische auto betalen. En een all-in vliegvakantie naar een resort om daar met allemaal plebs te vechten om een strandstoel en de left-overs van Russische toeristen te moeten wegvreten, zal dan ook wel niet meer mogen. 

Als het aan Fransje ligt, gaan we allemaal weer in een berenvelletje in een eco-verantwoord hutje liggen stinken, terwijl hij met een vliegtuig van Straatsburg naar Brussel vliegt, om daar nog meer onmenselijke en onwenselijke maatregelen te bedenken. 

Wat mij betreft geven we Fransje een enkele reis naar de amazone. Kan hij daar het milieu propageren. Okee: ik heb gelogen. Het is helemaal niet met alle respect. Ik kan geen respect opbrengen voor iemand die politiek gezien zijn vroegere electoraat zo hard laat vallen, zo hard wil laten creperen, om sympathie te oogsten bij wat doorgeslagen en doorgesnoven milieukwezels.

Even voor de goede orde: ik ben geen klimaat-probleem-ontkenner. Ik vind oprecht dat we als mensen wel degelijk een verplichting hebben om goed te zorgen voor de aarde. En we kunnen ook best veel doen. En dat moeten we ook. Maar de waanzin dat iedereen en vooral mensen die financieel nu eenmaal niet zo dik in de slappe was zitten dan helemaal in hun leven beperkt gaan worden, is een gotspe. Het is makkelijk kakelen als je de inkomsten van een Timmermans hebt.

Maar goed, los van mijn mening over het milieu en de doorgeslagen gekken, waren we ook nog op vakantie. Nu het nog mag. En kan.

Onze vakantie. 

Het was er weer een voor in de boeken. 

Met als totale hoogtepunt: een bezoekje aan een (naar eigen zeggen) wereldberoemde snoepfabriek. 

Daar konden we een kijkje in de keuken krijgen (letterlijk) maar die de uitleg was is sneller Frans dan mijn hersenen konden vertalen, dus Jente verveelde zich na een paar minuten het snot voor de ogen. Uiteraard konden we niet weg zonder langs de winkel te gaan, en dat was dan wel een schot in de roos. We hebben de meest exquise smaken uitgezocht. 

Bij de kassa stonden we achter een oudere Franse dame, die haar mandje nagenoeg net zo vol had geladen, en af en toe vertederd naar achter, naar Jente keek. 

En plotseling, zonder veel plichtplegingen voor Jente een kleurplaten boekje kocht, en aan haar gaf. Gewoon, omdat het kon. Gewoon omdat ze blijkbaar even wilde genieten van het glimmende snoetje van onze dochter. Gewoon omdat het een vriendelijke oude dame was, die zonder tegenprestaties iets liefs deed. 

Ik kan daar weken op teren. Op dit soort mensen. Mensen die simpelweg een mooi gebaar maken naar een ander, zonder er zelf beter van te willen worden. 

Jente haar Frans is inmiddels uitgebreid met: merci beaucoup. Het was dan weliswaar een enkele reis van 1,5 uur, voor een bezoek van in totaal misschien 20 minuten, maar alleen al vanwege die oude dame, was het een onbetaalbaar ritje. Ik wil ook zo zijn.

De 2e, of 3e of 4e hands koelbox die we jaarlijks meenemen om alle zooi die koud moet blijven, koud te houden, heeft het opgegeven. 

Niet heel handig, op de eerste dag van de vakantie. Dus naar de dichtstbijzijnde decathlon gereden om daar een vervanging te kopen. Niet zo groot als we zouden willen, maar groot genoeg voor het minimale. Jammer alleen dat ik voor dat we op reis gingen, een standaard kocht voor de grote koelbox, waardoor de kleine op een plankje of in een krat moet om toch gebruik te maken van het feit dat het handig is om niet helemaal naar de grond te moeten bukken om er iets uit te halen. 

Ook van de tent namen we afscheid. Een deel bleef in Frankrijk, een ander deel gaat Ilse vermaken tot overall, regenbroeken en paraplu's. Waar we vorig jaar hilariteit oogstten met het parkeren van mijn auto in de tent, kregen we nu argwanende blikken te verduren toen ik als een lijpe lotje met mijn nieuwe souvenir (een opinel-mes, Franse kwaliteit, erg scherp, getuige ook de ingebonden middelvinger die het me bezorgde toen ik brood met kaas wilde snijden) onze tent in repen begon te snijden.

Ook de Elzas (vogezen, wie houdt dit allemaal nog bij?) is een prachtige streek, waar ik als Francofiel heel blij van word. 

Vooral het feit dat je leuke interactie kan hebben met de plaatselijke fauna (een stare-down met een salamander is hilarisch) en de lokale lekkernijen, zijn een aanrader. 

Over de camping niets dan goeds, de eigenaren waren geweldig, maar ik moet bekennen dat schlagers tijdens het poepen en douchen toch enigszins awkward zijn. Ik snap de gevoelsmatige link tussen een dikke drol en Duitse schlagers wel, maar toch. Als ik dan 1 vreemd puntje aan deze camping moet noemen, is het dat wel.
Jente heeft intens genoten. Wij dus ook. En vooral vanwege het feit dat ze dit jaar weer een slagje zelfstandiger is, en in korte tijd met 3 vriendinnetjes als ware Dalton-zusjes over de camping schuimde om kattenkwaad en kattenlief uit te halen, en snoepjes te snaaien. Ze heeft zo intens genoten dat het afscheid van die 3 haar zwaar viel. Tranen met tuiten.

Dan is daarmee onze zeer korte vakantie ten einde... te kort, maar lang genoeg om opgeladen te zijn voor weer een lange ruk werken.

Dan toch nog even een oproep aan alle lezers die ook met de auto op vakantie gaan, en ook hun auto af en toe op een rasthof, aire of parkeerplaats langs de snelweg zetten.
Veel van die plekken zijn middels heel erg lange lijnen gemarkeerd. Nu zult u denken: fijn! Grote plekken!!!.
Nee. Blijf daar weg. Die grote plekken zijn namelijk voor vrachtwagens en bussen. Die chauffeurs zitten met rijtijden, en als ze die overschrijden zijn de boetes niet mals. Dus laat die plekken vrij voor beroepschauffeurs. Scheelt een hoop ellende.
Maakt u vrienden mee, ten slotte vervoeren zij ook uw zooi.
Mijn dank is groot.

Dit geschreven hebbende, ben ik eigenlijk alweer te laat voor een blog in het weekend. Maar soit. Fijne vakantie, weekend of werkweek allemaal.