Mijn wekelijkse besognes, gelardeerd met zo her en der een meninkje.

Het is een periode waarin ik veelvuldig en haast onmenselijk vroeg op moet om mijn rondjes over het platform te rijden. Het komt dan voor dat ik om 02:45 uur al op moet. En dit heeft tot voorliggend gevolg dat ik ook behoorlijk vroeg mijn mand opzoek, want ik heb wel mijn uurtjes slaap nodig.
In voorkomende gevallen stap ik ongeveer even vroeg te bed als Jente.
Ik ben gezegend met het feit dat ik redelijk makkelijk weg zak. Mijn hoofd raakt mijn kussen, en mijn hersens denken dan:"Ha fijn! Rust! Slaap!!! Lekkeeeerrrhhhhhzzzzzzzzzzzzzzzzzzz-uit".
Soms lukt dat wat minder, en blijft mijn brein me opzadelen met allemaal gekke gedachten, tijdens het doezelen. Ook best. Ik heb nagenoeg altijd mijn kop onder de dekens, en dus is het donker en lekker rustig. Als ik dan niet slaap, heb ik toch een oase aan rust en donker om me heen.
Tijdens één van die absurd vroege avondjes, had ik net Jente op bed. Die lag nog een beetje te lezen en te kakelen, en ik dommelde zo zoetjes aan in.
Hoe lang dat precies duurde, weet ik niet. Maar ik voelde wel ineens een aanwezigheid. En die aanwezigheid vleide heel zachtjes iets naast me neer, en iets minder subtiel werd mijn deken opzij gerukt waarna er een kusje op mijn onderrug, bijna op bilnaad-hoogte gegeven werd. En weg was de aanwezigheid weer.
Dat wat er zachtjes naast me neergevleid werd, bleek Jente's favoriete slaapknuffel. En die kus op een wat onhandige plek (ja, een kus ter hoogte van mijn bilnaad vind ik om zeer voor de handliggende redenen onhandig, maar zeer lief) was natuurlijk Jente.
Nu kan ik pagina na pagina vol kletsen over hoe drakerig mijn dochter kan zijn, maar dit deed me van pure vertedering mijn bek houden. Zo intens lief als ze is, door haar slaapknuffel aan mij te geven, zodat ik lekker inslaap om morgen in alle hondsvroegte wakker te worden om mijn reislustige medemens te gaan vervoeren. Dat is niet goud, dat is pure platina, afgezet met diamanten en een boel liefheid waar de hele mensheid (uw nederige stukjesschrijver incluis) nog van kan leren.

Over kinderen gesproken: EditieNL kwam met een klein artikeltje waarin een 3-tal vrouwen aan het woord kwamen die bewust geen kinderen hadden en wilden. Daar kunnen allerlei goede argumenten voor zijn. Maar deze dames vonden het absoluut egoistisch, en slecht voor het mieliejeuj. Ik krijg inmiddels een sik van dat gejank over het milieu, en alle onnozele halzen die er over lopen te kakelen.
(Sidenote: ja, ik weet dat we echt wel wat kunnen en moeten verbeteren, maar er bestaat een hele grote groep gekkies die willen dat we allemaal weer in berevellen rond gaan paraderen, en massaal suicide plegen, en dat gaat me te ver).
Terug naar deze wereldverbeteraarsters. Kinderen zouden dus slecht zijn voor het milieu. Het zou egoistisch zijn.
Dat is een mening, en dat kan en mag. Dat het een op zijn zachtst gezegd, slecht doordachte mening is, is dan weer geen mening, maar een feit.
Prima dat je uit je veganistische wereldverbeteraars-oogpunt geen kinderen wil. Maar hou dat stil. Dat is een werkelijk ongelooflijk stupide argument.
Want die juffies vergeten gemakshalve dat als je oud en hulpbehoevend bent, je leeftijdsgenoten dat ook zijn, of over niet al te lange tijd ook worden. Wie gaat je dan helpen? Wie gaat je verzorgen? Heel gek: maar dat zijn de kinderen die jij nu niet wil baren, en waarvan je bij andere mensen "baarschaamte" (niet mijn term, maar de term van EditieNL) op wil roepen. Andermans kinderen mogen dus jouw volgescheten onderbroek komen verschonen in het verzorgingstehuis. Of je steunkousen opkrikken. Of je naar de afspraak bij de euthanasie-arts (ook andermans kind) brengen. Ja, tenzij je voor die tijd het milieu een opkikker gaat geven door jezelf van kant te maken, maar ook dat is iets dat moet dan opgeruimd worden door, je raadt het niet: andermans kind.
Een van die vrouwtjes had het er ook nog over dat ze zelfs haar kat veganistisch liet eten. Gaat lekker. Arme kat. Wordt gegarandeerd niet oud, vanwege de ongezonde overtuiging van haar baasje.
Soms denk ik wel eens: mijn jeugd was zo slecht niet, want ik had geen toegang tot alle social media waarin elke gek zijn verhaal mag doen. Ik kan er zo godsgruwelijk moe van worden.
Aan de andere kant: er zijn talloze verhalen van mensen die het vertrouwen in de mensheid toch weer een stukje doen toenemen. Gelukkig maar.

Omdat ik soms niet heel erg sterk in mijn schoenen sta, stemde ik van de week toe in een kort avondwandelingetje met ons drietjes. Altijd gezellig, als ik mezelf er eenmaal (onder zware dwang) toe heb gezet.
Jente vindt het enig, en als we haar enthousiasme voor alle harige vrienden van andere mensen niet beteugelen, vraagt ze aan álle mensen of ze hun hondje mag aaien.
Nadat ze haar eerste slachtoffer (een stokoude beagle) had verwend met haar vriendelijk gestreel, en door bleef vragen over of het een mannetje of vrouwtje was, zag ze de volgende alweer lopen, en dat was het moment dat de communicatie tussen ons heel erg awkward werd.
Ik verstond dat Jente vroeg of ze aan dat jongetje verderop mocht vragen of ze zijn hondje ook mocht aaien.
Wat waarschijnlijk gebeurde, was dat Jente en Ilse het nog steeds over het geslacht van het hondje hadden.
Ik zei vervolgens dat het overduidelijk een meisje was.
Waarop Ilse mij bewonderend aankeek, dat ik op zo'n afstand kon zien of het een jongetje of meisje was.
Waarop ik, in al mijn onschuld zei: "ik zie aan de voordeur twee pluspunten en een knotje op het dak. Ergo: het is een meisje".
Na een korte, indringende stilte, die zelfs voor mijn doen een beetje pijnlijk was, zei Ilse dat ze het over het hondje hadden... Ik heb zelfs maar niet meer geprobeerd om me eruit te kletsen. Niks mee te beginnen.

Ik meende begrepen te hebben dat meneer Rutte niet alleen het produceren en dealen van drugs strafbaar wil stellen, maar ook de gebruikers een stevig pak billenkoek wil geven.
Meneer Rutte wil ook best wel de mensen in de zorg hun loonsverhoging geven, maar dan gaan de premies voor alle mensen weer eens omhoog. Alsof het leven zo goedkoop is, in Nederland.
Dat eerste ben ik faliekant op tegen, sterker nog: legaliseer nu eens gewoon alle drugs. Het levert klauwen met geld op. Accijnzen, btw... Man, ik snap werkelijk niet dat die ranzige geldwolven van de  VVD nog niet zelf met dat idee op de proppen zijn gekomen. En niet alleen levert het miljoenen, zo niet miljarden op aan belastingen, je bespaart een hoop geld aan politie die niet meer achter allemaal schimmelige drugsmensen aan moet gaan. Met de opbrengst van die sector, kan je de zorg hun loonsverhoging geven, de zorgpremies met 80 euro per maand omlaag brengen, en een lesprogramma over drugs maken, waarin kinderen leren hoe slecht dat het is. En en passant ook nog een loonsverhoging voor de docenten die dit dan weer op hun bord krijgen.
En dan zijn we ook nog eens een innovatief klotelandje dat de wereld laat zien dat we niet alleen goed zijn in het beheersen van water, maar dat we ook qua geestverruimende middelen er geen middeleeuwse standpunten meer op na houden.
De Amerikanen (toch al wonende in een land dat door alle oorlogen op de rand van de economische afgrond zit) zullen likkebaardend van blijdschap zien dat ze hun "war on drugs" niet meer kunnen verliezen, als ze de tegenstander simpelweg toestaan en ze dwingen belasting te betalen.
Ik vind dit een bijzonder goed idee, kan iemand dit naar meneer Rutte sturen?

Daarmee heb ik wel voldoende ge-orakeld, en begint voor mij aanstaande maandag mijn weekend.
Ik wens u allen een beste.