Mijmeren, gewoon omdat het kan.

Er was de afgelopen week weer heel wat dat mijn gedachten bezighield.
Een kleine bloemlezing:

Een kleine, misschien al bekende bekentenis: ik ben niet de meest progressieve persoonlijkheid. Ik ben op sommige vlakken best wel behoudend. Ik zou mezelf geen conservatieveling willen noemen, daarvoor ben ik te creatief en ook een beetje te weinig van het uitvoeren van dingen exact volgens de letter.
Maar voor de rest ben ik niet super progressief. Zaken die goed zijn zoals ze zijn, zijn goed. En veranderen om het veranderen, zonder dat ik daar zelf een verbetering in zie, vind ik vaak wat onnozel.
Plaatje geschetst.
Nu is er ergens in Engeland een ziekenhuis dat vindt dat vanwege de inclusiviteit van het hele gendergerelateerde alfabet, verloskundigen het niet meer mogen hebben over moedermelk, maar over mensenmelk. En ik zou Marnix niet zijn als mijn toch wat met wisselend succes aangelegde bedrading in mijn bovenkamer hierover niet zou gaan knetteren.
Mensenmelk.
Dat klinkt als iets dat ik mijn kind toch maar met moeite zou geven. "De mens" is tegenwoordig een veelomvattend begrip. Teveel, voor simpele jongens als ik. Ik ken vrouwen, mannen en vooruit, zelfs kinderen. Maar vanwege het gehele gendergerelateerde alfabet, is er een keur aan tussenvormen ontstaan waar je u tegen zegt.
Als je kinderen krijgt, weet je dat je moeder wordt. En het feit dat een moeder vrouw is, is een vaststaand gegeven, of je je nu als man, vrouw, onzijdig of als dier identificeert. Je bent moeder. En de naam van het spul dat uit die kwarktassen komt, is nu eenmaal melk. Koeienmelk is ook moedermelk, want een stier is nu eenmaal geen moeder, maar een vader.
En omdat dat nu eenmaal zo is, heet het spul dus moedermelk. Een vader heeft het niet. En als je het over vadermelk of papamelk zou hebben, denk ik dat je, voor je pap kan zeggen, bij de GGZ zit. Voor een paar jaartjes TBS. En terecht, want hoewel ik niet vies ben van wat goorheid, is dit me een stap te ver. Dat kan mijn toch wat vreemde ziel niet aan.
En ik snap dat als de natuur je gezegend heeft met een soort van gedachte dat je geen man, of vrouw bent, dat dat lastig is, maar om daarvoor de hele semantiek op te rekken vind ik serieus een bizarre zaak. Ik zou er dan voor willen opteren dat bij de intake bij verloskundige/ziekenhuis/kraamzorg dat er een kopje komt dat de moeder zich geen vrouw voelt, en dat bij die persoon over mensenmelk gesproken wordt. Of over melk. Of sap. Weet ik veel. En bij de rest van de wereld gewoon over moedermelk.
Maar mensenmelk. Nee, doe maar niet, laat dat dan maar in Engeland.
Goed, we kunnen dus stellen dat er in mijn ontwikkeling bepaalde draadjes niet helemaal conform de norm zijn aangelegd. Of gewoonweg missen.
Van de week dus voor de tweede keer wezen cross-fitten. Deze keer was het een beetje andersom: waar de vorige keer Ilse mij aan de riem mee moest sleuren, leek het er een heeeeeeel klein beetje op dat ik haar moest meenemen.
Maakt niet uit. We kwamen, zagen, moesten eventjes wat gene wegslikken en we overwonnen onze weerstand.
Ja, tot we dus bepaalde oefeningen moesten doen. Dat begon met touwtje springen. Ik heb 3 pogingen gedaan. Drie serieuze pogingen. Het lukte me niet. Ik mis simpelweg de oog-hand-been coördinatie om meer dan 1 sprong met twee benen tegelijk over een langszwiepend touwtje te maken. Als ik doordraaide om vloeiend een tweede sprong te maken, raakte mijn linkerbeen in de knoop, bij de derde poging mijn linker en rechterbeen, en wierp ik dat touw bijna als een lasso om de instructeur heen. Geen succes. En daar bleef de beschamende vertoning niet bij.
Want we moesten ook een oefening met een stok doen, waarbij die stok gebruikt werd om een bepaalde armspier wat meer souplesse te geven. En dat zag er in mijn ogen zonder dat ik het probeerde al bijzonder ingewikkeld uit, mijn eerste drie pogingen kan ik zonder meer wegzetten als genant. Ik keek. Probeerde mijn armen in een soort van menselijke origami om die stok te vouwen, raakte hopeloos in de knoop met vingers, armen en schouders, en liet die stok bijna uit mijn poten flikkeren. De erop volgende pogingen, waren maar een fractie beter. En of ik nu echt de beoogde spier soepeler heb gemaakt, of mijn linker binnen bilspier, is me door alle spierpijn nog steeds niet duidelijk.
Gelukkig kunnen we er om lachen, zij het als een boer met kiesspierpijn.

Over die boeren gesproken: Ik zit het allemaal met enige verbazing te volgen. En ergens ook wel enig respect. Ik ken weinig mensen die een bedrijf runnen, en dat zomaar, zonder enige schroom dagenlang in de steek kunnen laten, zonder dat dat bedrijf tot stilstand komt. En dan ook nog dusdanig in de steek laten, dat je alle boetes die je krijgt door je gedrag eventjes makkelijk kan aftikken.
Hoewel, dat zal het minste probleem zijn, ik meen dat die knurft die zichzelf met zijn trage trekker op een snelle weg aan puin liet rijden er financieel niet bekaaid vanaf is gekomen met dank aan een crowdfunding, en iemand wist me te vertellen dat 1 op de 6 miljonairs in Nederland boer is, dus ach, een paar boetes en ergens een invallertje hier en daar...
Hoe dan ook: met de manier waarop ze nu tekeer gaan, zijn ze zich wel heel snel aan het vervreemden van het volk dat ze menen te voeden.
Ik bedoel: ambulances tegenhouden, politievoertuigen mollen, vernielingen aanrichten, brand stichten, hulpverleners belagen, mensen bewust op kosten jagen in een nutteloze file, nutteloos brandstof verspillen dat al heel erg duur is, het zijn allemaal supergemoedelijke protesten ten koste van het volk dat ze van voer zeggen te voorzien. (Althans dat beetje dat overblijft na de export, zullen we maar zeggen).
Want al die ellende die ze aanrichten, kost de maatschappij geld. Bovenop de prijzen die ze krijgen bij uitkoop, dat mij als belastingbetaler ook geld kost.
Damn, had ik dit geweten, had ik de cultuursector ook opgeroepen om eens wat harder te protesteren tegen het kabinetsbeleid.
Want dat staat voor mij als een paal boven water: dat deugt niet. Maar om je als een halve wilde te gedragen omdat iets je niet bevalt, om daar een hele maatschappij met jouw frustraties lastig te vallen op een manier waar de honden geen brood van lusten, is nog steeds om te kotsen. En nee: zeggen dat hullie in Den Haag het selluf sgult sijn, dat is geen reden.
Oh, en ik begreep dat het geteisem maandag naar Schiphol schijnt te komen om de chaos daar nog wat erger te maken: mocht u uw vlucht maandag niet kunnen halen: dat is niet de schuld van Schiphol, niet van de KLM, niet van het kabinet, maar van de boer die erheen gaat. Maar gelukkig heeft die boer wel uw voer gemaakt, als dat niet geexporteerd is, dus eten kunt u wel.

Over geld gesproken....
Ik kom nog steeds wel eens wat dingen uit de culturele sector tegen. Dingen die gedeeld worden door oud-collega's en vriendjes. En zo struikelde ik over een coach die zzp'ers coacht om hun tarieven naar een leefbaar peil te trekken, en dusdanig goed in hun kracht te staan, om ook aan die tarieven vast te houden. Vind ik alleszins een loffelijk streven. Ten slotte is die "fair practice code" een heel goede zaak.
Toen ik de prijzen van die coachings zag, begon mijn cynische ziel te juichen van geluk.
Ik bedoel: bijna 100 euro voor een uurtje online, en 1100 euro voor een paar uurtjes online en 24 uur motivatie per email, dat zijn hele beste prijzen. (En voordat ik gezeur krijg dat ik de inhoud niet ken: klopt, en daarover hoor je me niet, het zal vast goed zijn).
Sterker nog: de ZZP'er die dit kan betalen, heeft die coaching niet nodig. De ZZP'er die dit wil maar niet kan betalen, moet zijn prijzen omhoog gooien, en heeft daarmee die coaching niet meer nodig.
Ik vind het een prima prank die het vak van "coach" lekker op de hak neemt, en tegelijkertijd laat zien hoe je je prijzen tot leefbare hoogte brengt. Namelijk door het gewoon te doen.
En nu maar hopen dat ik het niet compleet verkeerd in heb geschat.

Soms rij ik op een bus van Duitse makelij. Van de Volkswagen Groep AG. Door autoweek ook wel priemiejum genoemd. Om maar aan te geven dat dat topspul zou zijn.
En op zich, ik kan niet ontkennen dat die bussen prima rijden.
Oke, het is traag als dikke poep door een smalle trechter. En het mieliejeuwie vriendelijke start-stop systeem van de motor heeft de onhebbelijke gewoonte om de motor af te laten slaan op het moment dat het verkeerslicht op groen springt, waardoor je 4 seconden moet wachten voor hij weer aanslaat, waarna je uiteraard weg rijdt, dwars door het oranje licht, maar los daarvan: het rijdt best lekker.
Het rijdt lekker, en de airco functioneert. Dat wil zeggen: het werkt, maar de roostertjes werken wat minder mee.
Zet ik de ventilator vol aan, dan zorgt de windstroom ervoor dat dat roostertje dichtslaat. Ja, de logica ervan ontgaat me, maar de constructie is blijkbaar zó intens knullig, dat dat kan gebeuren.
Heb ik bij Franse auto's veel gekkigheid meegemaakt, maar dat nog nooit.
Ik ben niet voor één gat te vangen.
Die roostertjes zet je open met een draaischijfje, en in mijn oneindige naiviteit, bedacht ik me dat ik dat wieltje wel kon blokkeren met een stukje dubbelgevouwen papier.
En gedurende 1,5 rit ging dat heel goed. En toen vlogen zowel links als rechts de opgevouwen papiertjes om mijn oren. Je kunt maar een extra uitdaging hebben tijdens je werk.
Ja, of gewoon geen bussen van Duitse makelij kopen. Is misschien makkelijker.

En dit alles maar weer gemijmerd te hebben, wens ik iedereen een prima weekend toe.