Ontstemd.

 Ook ik heb mijn burgerplicht weer gedaan. Ik ben maar weer eens gaan stemmen. Ik was tot het allerlaatst zwevend, want ik behoor tot de klaarblijkelijke minderheid die geen enkel vertrouwen heeft in die regenten, die ver boven ons gepeupel hun ding zitten te doen, zonder enige kennis van en over dat wat er bij het gepeupel leeft.
Een grote groep mensen zoekt zijn heil bij allemaal populistisch bazelende griezels. Een andere grote groep gooit het op links of rechts. Of via het centrum.
Ik vind het allemaal griezelige lieden. Linksom, door het midden of rechtsom, ik vertrouw ze geen van allen. En ja, dat is cynisch. Maar zo liggen de kaarten bij mij.
Mijn allerliefste is wat minder cynisch, en heeft haar keuze gemaakt. Eigenlijk bij de vorige poppenkast al.
En eigenlijk kwam ik er ook alleen maar aan toe omdat we toevallig een voortgangsgesprek hadden op school, alwaar het stemlokaal ook was. Ik was er toch, zullen we maar zeggen. Anders had ik zeer waarschijnlijk de moeite niet genomen, geen van die regenten verdient mijn stem.
En op het moment dat ik met een intens valse tegenzin dat lokaal wilde betreden, werd de deur open gesmeten en in een vlaag van chaos en moeilijkdoenerij, werd er een plank over de drempel gedrapeerd. Er moest namelijk iemand in een rolstoel naar buiten gerold worden.
De voorzitster van het stembureau zelf legde de plank (nogal onhandig en knullig) op de drempel, met de tekst: "dat ding flikkert van ellende uit elkaar!"
Waarop ik mezelf niet kon inhouden, en antwoordde dat dat perfect bij de huidige en toekomstige politiek paste.
Dat leverde me een blik op, waarvan ik zeker weet dat als die kon doden, ik het nieuws van 20:00 uur gehaald had. Wat was dat een zure blik. Maagzuur was er niks bij.
Ik moet zeggen: die Verzuurde Vanessa van het stembureau maakte wel dat ik wat haastig mijn "keuze" maakte. Ik heb een vakje rood gekladderd. Ik denk zelfs nog te weten welk vakje. En ik hoop dat de betreffende persoon zijn reputatie ook waar kan maken, als hij in een kabinet komt. En zo niet... Ook best. Tegen de tijd dat Nederland echt eens geregeerd wordt door mensen die daadwerkelijk hart voor het land hebben, ben ik al lang een breed met pensioen, denk ik.

Inmiddels is de verkiezingsuitslag binnen, en met een vreemd gevoel voor timing stuurde mijn lichaam mij kokhalzend, misselijk en spuitpoepend naar huis.
Ik denk overigens niet serieus dat de kracht van de overwinning van Wilders dusdanig sterk was, dat het me fysiek raakte, maar dat ik iets heb opgepikt van Ilse en Jente die al dagenlang aan het kwakkelen zijn of van mijn collega's waar er ook een paar van aan het tobben waren. Of een passagier die wat te dichtbij mijn cabine hun ziektekiemen aan het rondstrooien waren. Hoe dan ook is de timing ietwat vreemd. Griezelige populist wint verkiezingen, en mijn gestel gaat in protest-modus.
Vooral de afschuw, schrik, en verbazing bij de vorige coalitiepartijen zijn voor mij hét bewijs dat de politiek nooit aan Regeren heeft gedaan, maar aan Negeren. Een klein lettertje verschil, maar met verstrekkende gevolgen.
Het stelselmatig willen ontkennen dat er een volk is, dat zich gepasseerd voelt, niet gezien. Binnenlandse blunders (ik hoef ze echt niet nogmaals op te noemen) die miljoenen mensen geraakt hebben.
En als je zo ver van de bevolking gaat staan als de politiek de afgelopen 20-30 jaar gedaan heeft, dan snapt zelfs een kleuter dat je uiteindelijk een afstraffing krijgt. Het was hoog tijd dat die regenten eens opdonderden. En met dát feit op zich, kan ik zeer goed leven. Ze hebben genoeg kapot gemaakt.
Maar ja.
Dan krijg je dus dit. Een Wilders. Het zal mij benieuwen.
Ik verwacht wel dat de zorgkosten dus serieus omlaag gaan. Hij heeft nog een dikke maand om dat te regelen. Dat "de gewone man" (en die uitspraak op zich vind ik al walgelijk kleinerend, van meneer Wilders) betaalbare zorg krijgt. Ik wens hem succes.
Belastingverlagingen. Per 2024, moet te doen zijn. Dus niet teveel tijd besteden aan die formatie. Hophop meteen de accijnzen, de BTW etc omlaag, Geertje. En rap wat. Dat beloofde je en kun je meteen al doorvoeren.
En niet gaan samenwerken met die walgelijke van der Plas, want dan komt er nooit genoeg grond vrij om huizen op te bouwen.
Hoe hij alle moslims het land uit gaat krijgen, vind ik al een stukje griezeliger. Voor mij hoeft dat niet. Maar ik vrees dat hij wél haast gaat maken met het bedrijfsklaar maken van de kampen Vught, Amersfoort en Westerbork. Er zullen bij de buren vast nog wel wat voorraadjes ZyclonB liggen. Of ben ik nu gedreven door opspelende darmen en rillerig van koortsigheid overdreven cynisch?
Aan de andere kant: hij zal wel met een coalitie moeten komen, en dus zijn er hopelijk mensen die hem zullen temmen.
Socialer zal het niet worden. Want dat wil Nederland niet. Nederland wil mensen uitsluiten. Of ze nu een andere huidskleur hebben, of anders denken. Of anders zijn. Dat mag niet meer.
We gaan terug naar oeroud calvinisme. Waar alles dat geen spruitjes-kruimige-piepers-slavink is, er niet mag zijn. We gaan terug naar kleinburgerlijke angstige mores, met een vleugje haat naar alles dat boven of naast het maaiveld staat.
En dat is triest. En dat reken ik niet zozeer Nederland aan, maar wel de VVD, CDA, D66, PVDA en al die andere waardeloze regenten die ons al die jaren zo ontzettend genegeerd hebben.
Bedankt lui, lekker gewerkt.

Maar goed, stemmen dus op de dag dat we een voortgangsgesprek hadden over Jente. En hoe gaat dat dan, met zo'n Jente.
Nou, ik maakte me nogal zorgen over Jente's soms praktisch onleesbare hanenpoten. Ik kreeg een schriftje van haar onder ogen, waar gewoon heel netjes in geschreven was. Leesbaar. Ik heb serieus 2 keer gekeken of het wel echt Jente's schriftje was, maar ze kan dus behoorlijk netjes en leesbaar schrijven.
Zit hier dus met een generatiekloofje. Toen ik leerde schrijven, ging dat op de kenmerkende manier van straffen als het niet goed was.
Wij moesten met een zogeheten richting-kaart werken. Een kartonnen kaart met schuine lijnen, die je onder de bladzijde in je schriftje moest leggen, en dan de letters langs die schuine lijnen van die richting-kaart schrijven. En dat met vulpen.
Nu was netjes schrijven voor een linkspoot die puur per toeval tot linkspoot gebombardeerd was, al een hele opgave. Netjes schrijven met een vulpen, is voor een linkspoot al helemaal onmogelijk.
Ik kreeg dus nooit eens een compliment dat ik zo netjes werkte. Hooguit mild sarcastisch gezemel over dat ik maar huisarts moest worden, want dat handschrift had ik al.
Jente doet dat dus beter of beter gezegd: Jente krijgt wat dat betreft betere kansen. En Jente doet het op school sowieso goed. De juf is tevreden met haar. En ik geloof dat Jente ook wel baat heeft bij een wat striktere juf.
Waar ik moeite mee heb om me een weg in te vinden, is het feit dat Jente het krijgen van complimenten moeilijk vindt. Ze weet zich dan geen houding te geven. Als ik haar vertel hoe trots ik op haar ben, of dat ze iets goed doet, is haar beste reactie een roloog of het compleet negeren van het compliment. Ik mag een compliment wel schriftelijk doen, maar dat vind ik dan weer raar.
Trotse ouders dus.

Dit geschreven hebbende, begint mijn weekend. Ik hoop dat ik het villeroy & boch knuffelen een beetje achter me kan laten, want mijn relatie met de toiletpot begint iets intenser te worden dan ik zou willen.
Ik wens eenieder een goed weekend toe.