Feestelijke dagen.

 De goedheiligman is vertrokken, met achterlating van een goeie hoeveelheid verwennerij voor kind en ouders.
De sfeer is altijd ernstig leuk, er is genoeg te kanen, en het kind is ondanks het feit dat ze van haar geloof is gevallen het afgelopen jaar, toch ernstig opportunistisch gelovig.
Dat vind ik wel komisch.
Wat ik verbijsterend vond/vind: als ik met Jente naar de kermis ga, is het mij verboden om haar met knuffels (gewonnen bij touwtje trekken of zo'n soort geldverslindend apparaat) thuis te laten komen. Met als (terecht) argument dat Jente dusdanig veel knuffels heeft, dat ze nauwelijks meer plek heeft in bed.
Ik zit dus nu mijn blogje te tikken, tegenover een werkelijk wanstaltig grote knuffel, die ze voor sinterklaas kreeg.
Een konijn ter grootte van een bescheiden pandabeer. Die hele Jente gaat schuil achter dat pluchen ding. "Ik kon hem toch niet laten staan", aldus mijn echtgenote... 
Met dit beestachtig (pun intended) grote beest in bed, mogen we blij zijn dat we Jente de volgende ochtend nog terugvinden, want stiekem ben ik bang dat dat beest 's nachts tot leven komt en eens opgewekt gaat lopen knabbelen aan Jente's nog onvolgroeide teentjes. Maar ik mag niet thuiskomen met een op de kermis gewonnen knuffel, want ze heeft er al zoveel. Jaja.
Ik hou op internet een lijstje bij van dingen welke ik graag zou willen hebben. Dat is een bescheiden lijstje, want van veel dingen vind ik dat ik ze niet aan anderen kan vragen.
Een zegelring, modelauto's. Lego. Vaak erg duur. Of ik weet zelf beter wat ik wil, en het is lastig uit te leggen wat het moet zijn.
Dus mijn lijstje bevat happy socks. Want vrolijk. Een luchtje, en dat niet omdat ik overmatig stink. Een boek. En een boom. Een appelboom. Dat zit zo: 
Daar waar mijn knoflook het prima doet (ik ros maar eventjes op de houten tafel om af te kloppen), de vijgenstruik hoopvolle signalen afgeeft, de rozemarijn en de thijm goed oogstbaar zijn en de bessen lekkere bessen geven, geeft mijn geplante kersenboom niet thuis.
Al twee jaar niet.
Het boompje groeide in de afgelopen twee jaar als een jekko in de hoogte, er komen bladeren aan, en er heeft zelfs een bloesem aan gezeten. Wel 3, geloof ik. Maar kersen genereren: ho maar.
Omdat die kersenboom in zijn lagere regionen een kronkel in zijn stam heeft (absoluut geen pun intended) vond ik het niet heel erg verantwoord om hem hoger te laten groeien. Zul je net zien dat een flinke windvlaag het boompje doet knakken en op de kunststof aanbouw van de buren laat storten. Leg dat maar uit aan de verzekering.
Die kersenboom was dus eigenlijk een verspilling van ruimte en vruchtbare tuingrond. En ik wil zo graag een fruitdragend boompje in de tuin. Gewoon omdat het kan en lekker is, en het me heel erg gaaf lijkt. Het past ook wel in de vinexwijk waar we wonen.
De goede schoonSint kwam dit jaar dus niet alleen met de gebruikelijke blije sokken (waar ik dus heel blij van word), een leuk stukkie lego en een fijn boek (in de hoop dat ik eens de focus krijg om het te lezen), maar ook met een heuse appelboom.
Hartje winter, een boompje planten, daar waar ze massaal dennebomen slachten voor de kerst? Ja, volgens de kweker kon dit makkelijk.
Jippiekajeeeeee. Een appelboom. Het is op dit moment een wat stakerig takje dat we de grond in hebben getrapt, maar volgens de schoonSint, gaat dit helemaal goed komen. En dus koester ik nu al de hoop dat we rond het najaar volgend jaar kilo's appels kunnen plukken uit eigen tuin.
Dus niet alleen Jente is verwend, ik ben het ook. En daarmee dus de rest van mijn gezin ook. Want fruit zullen ze vreten, uit eigen tuin! Bammm

Ik heb een paar rauwe randjes. Een daarvan is dat ik nogal pittig kan zijn, als het op onrecht aankomt.
Zo kon ik een aantal weken geleden niet uitchecken bij de bus. De apparatuur viel uit, en dus rooft transdev je saldo van je ov-chipkaart.
Weken lang continu gekeken op uitcheckgemist.nl waar die melding bleef, maar uiteindelijk vervaagde dat in mijn systeem. Ten slotte: ik heb een jaar abonnement "schiphol" en dus reis ik niet zonder geldig vervoersbewijs.
Nou, daar dacht de nsb'er controleur anders over. En die gaf me pardoes een boete voor zwartrijden, want ik had niet ingechecked.
De stand is als volgt.
1) passagier kan door fout van transdev niet uitchecken.
2) transdev steelt het saldo van de ov-shit kaart
3) passagier vindt nergens waar hij dat geld kan terughalen (later blijkt dat dat dan, heel fijn, via een heel andere organisatie moet, dan bij andere abonnementen).
4) ondanks dat er betaald wordt voor dat abonnement, moet die passagier maar opdraaien voor het gestolen saldo, en een boete betalen vanwege zwartrijden, terwijl daar simpelweg geen sprake van is.

Goed, veel ergernis verder, heb ik besloten om die boete maar gewoon (op het allerlaatste moment, uiteraard) te betalen. Ik moet wel zeggen dat ik mijn mening over dit smerige, frauduleuze en stelende kutbedrijf in de omschrijving van deze boete vrij duidelijk heb weergegeven. Ik mag ten slotte best mijn mening hebben, nietwaar? En in dit geval vind ik zelfs dat transdev recht heeft op mijn mening.
Daarmee is voor mij de kous af, want er zijn leukere zaken om me mee bezig te houden.

Zoals kerstbomen kopen.
Voor mij geldt al jaren: hoe lelijker, hoe leuker.
Ik wil altijd de underdog van de kerstbomenwinkel. Een kort dikkerdje. Een lange scheve. Een scheve dikkerd. Maakt niet uit. Als die boom door iedereen wordt genegeerd, door niemand wordt gewenst, want vreemd, is het voor mij de ideale kerstboom. 
Hoe gekker hoe beter. Past ook wel bij ons gezin.
Jente krijgt dit jaar ook een stem in het kapittel. We zeggen niet dat we haar wil overnemen, maar ze mag absoluut meedenken en haar mening geven. Ten slotte mag ze hem ook mee helpen op te tuigen.
Inmiddels staat de boom in huis, en ik heb mezelf niet teleurgesteld. Underdog it is!!!!
Elk jaar weer vergeet ik ter plekke de inschatting van de maten van onze woonkamer. En dit keer is het dus een boom die nagenoeg even breed als hoog is. Er zit niet echt een kerstboom-vorm in. Van breed beneden, naar een mooie, ranke tak boven, waar we de piek op prikken, die vorm, zeg maar.
Het is gewoon een enorme, groene bal, met 5 sprieten bovenin (dat is dan wel leuk vanwege het feit dat we veel vogels in de boom hangen). En een knots van een knop bovenop, waardoor het nagenoeg onmogelijk is om de piek erop te prikken, zonder hem kapot te knijpen. En kapot gaat er elk jaar wel wat, omdat (nagenoeg) alles wat we in de boom hangen, van glas is. We wilden hem eerst bovenop een daartoe min of meer bestemd tafeltje zetten. In dat tafeltje ligt een lekker zacht en fluffy kussen, want het is zo'n leuk plekje voor de poes om lekker te liggen slapen. 
Maar die boom is zoveel groter en zwaarder dan ik had gedacht, dat het me om voor de hand liggende reden geen goed idee lijkt om dat tafeltje als kerstboom-tafel te gebruiken. Ik zie het al voor me dat Colette als compost eindigt voor een boom die uiteindelijk tot brandhout vermalen wordt.
En bedenken wat we met de kerst gaan knagen.
Tweede kerstdag is voor de schoonouders. Eerste kerstdag rij ik een vroege dienst, dus met een beetje goeie wil, kunnen we thuis ook een lekker maaltje bereiden. Een fondue? Een gourmet? Reerug (al dan niet vegetarisch)?
Of gewoon simpel een patatje oorlog. (Pun intended, want helaas veel te actueel).

Goed, dit geschreven hebbende, is mijn weekend alweer bijna ten einde.
Vandaag wordt mijn tattoo bijgewerkt, en staat verder in het teken van long-overdue-huishoudelijke klusjes. Ik wens eenieder een goeie toe, terwijl ik de avonden op het platform ga rond rijden.