Life is....

Life's like a box o'chocolates, you never know what you're gonna get....
Wat al een mensenleven geleden lijkt, verliet ik, niet gehinderd door enig idee van wat de toekomst brengen zou, het conservatorium van Amsterdam.
Ik wist niet wat de toekomst brengen zou, en ook wist ik niet hoe ik het leven zou moeten leiden. Al doende leert men.
En zoals dat gaat, groeiden veel studiegenoten en ik uit elkaar. Veranderende levens, veranderende levensvisies etc.
Natuurlijk is daar dat internationale smoelenboek, maar omdat ik achter loop met heel veel zaken, was dat voor mij in 2011 pas echt interessant.
En dus voegde ik oude vrienden toe van de middelbare school, lagere school en ook het conservatorium.
Leuk om te zien wat die mensen uit verschillende periodes van mijn leven zijn gaan doen. Leuk om te zien dat sommigen echt niks veranderd zijn, terwijl anderen juist heel erg veranderd zijn. Ik denk dat dat voor mij ook wel een beetje opgaat.
Een poosje terug kreeg ik een appje van een studiegenoot. Lang niet echt gezien. Wel een beetje volgend via facebook, en af en toe eens een appje.
En zoals het gaat in het leven, heeft elk huisje zijn kruisje, en werd het toch hoogste tijd om eens even in real life bij te praten. Ervaringen uitwisselen, gezelligheid.
En zonder dat het met zoveel woorden aan bod kwam, ontdekte ik dat ik helemaal op het goede pad zit.
We zijn los van elkaar tot de slotsom gekomen dat de levens zoals we ze leidden niet afdoende waren, en dat er betere opties zijn.
Deze kerel was tijdens onze studies op veel vlakken een voorbeeld voor me, en blijkt nu dat we op heel verschillende vlakken, na onze studies dezelfde ontwikkeling hebben doorgemaakt. Op een andere manier en tempo, maar de einduitkomst is hetzelfde.
Dat dat niet zonder slag of stoot is gegaan, maakt niet uit. Daar leren we van, groeien we van. En dit in het besef dat we een fijn huis, een fijn gezin hebben, wat vele malen belangrijker is dan welke rattenrace dan ook.

Life's like a box o'chocolates, you never know what you're gonna get....
Even zemelen over mijn auto. Die kocht ik, en houzee, er zat een trekhaak op. Dat wil zeggen: de vorige eigenaar moest die nog even zoeken.
Bij nadere bestudering bleek het om een vaste trekhaak te gaan. Een niet-afneembare dus. Waarom die kogel er dan af was, en hoe je zulks kwijtraakt, is me een volstrekt raadsel.
Maar die kogel was, en bleef zoek.
Dat is een teleurstelling, want ik heb mijn citrokar en daarmee gaan we op vakantie. Handig.
Ook voer ik er nogal eens puin mee af dat over blijft na klussen. Echt handig dus.
Omdat het vanuit de vorige eigenaar oorverdovend stil bleef, heb ik serieus maanden gezocht naar een trekhaak. Sloperijen gebeld, onderzoek gedaan naar of een ander type ook zou kunnen passen. Verschillende niet-passende exemplaren aangeboden gekregen. Soms met hele omstandige verhalen hoe die dan heus toch echt wel zouden passen.
Dat die krengen nog niet universeel zijn, is een schande.
Uiteindelijk in overleg met vriendje Ken besloten om dan toch maar een nieuwe te laten komen.
Dat was ook niet 1,2,3 geregeld. Integendeel. Ik had de keuze tussen een originele van Citroen, maar daarvan was de levertijd onbekend. En niet op te hoesten zo duur. Een aftermarket zou goedkoper zijn, en de volgende dag in huis.
Dat principe van "volgende dag" is rekbaar. Het idee van "passend" ook. Want de eerste die niet de volgende dag geleverd werd, bleek niet te passen.
Nog een paar weken later lag er een exemplaar dat wel bleek te passen, maar toen paste het weer niet in de agenda's.
Uiteindelijk lukte het om gezamenlijk een datum te prikken, en ik was extatisch. Eindelijk.
Daags voor de heuglijke dag, kwam mijn lief op de proppen met het lumineuze idee om in plaats van een nieuwe tent te kopen, een tent te huren. Glamping dus. Want we zouden sneller ter plaatse zijn, zonder aanhanger. We zouden minder tol en brandstof betalen op reis.
Allemaal erg goeie argumenten, maar dat is nu precies waar ik die kar voor heb gemaakt. En dat is precies waarvoor ik al mijn auto's graag uitgerust zie met zo'n massieve parkeersensor.
Ik kon wel janken. Is eindelijk, na maanden tot wanhoop gedreven zoeken, een goede, afneembare, trekhaak voorhanden...
Hij zit eronder. Dat wil zeggen: de balk. De kogel heb ik eraf gehaald en opgeborgen, want die schijnen nogal eens van je auto gejat te worden. Daarnaast stoort zo'n kogel de parkeersensoren. Dus voorlopig is mijn trekhaak nog mooi glimmend zwart.

Life's like a box o'chocolates, you never know what you're gonna get....
Dat vaccineren heh, ik vind daar wat van.
Ik heb onderzoek gedaan naar het vaccineren, en ben tot de feitelijke conclusie gekomen dat dat hele vaccinatieprogramma opgezet is door zwakzinnigen en uitgevoerd door clowns. Dit had veel soepeler, veel sneller en veel adequater gekund. Mensen staan te trappelen om die spuit in hun reet te krijgen, maar door faalhazerij bij GGD, overheid en alle andere instanties die van veel te veel verschillende programma's gebruik maken, is het een grote tyfuszooi geworden. Daar waar hele landen al bijna klaar zijn, en zelfs al klaar met de tweede ronde, liggen de hoge omes van Nederland alleen maar te raaskallen en te draaikonten. Nu vind ik persoonlijk dat het iets te makkelijk is om de overheid alleen maar neer te sabelen over hun acties tijdens de pandemie. Want laten we wel wezen: de gemiddelde Nederlander had het er op die plekken niet beter vanaf gebracht. Heus niet. Wat ze ook roeptoeteren.
Maar nu die vaccinaties er zijn, lijkt het wel alsof elke visie uit de koppen is geslagen. Geen enkele visie, geen enkele vorm van kloten. Nee, er wordt maar aan gemodderd.
Als ik het voor het zeggen had: gooi wat hotels open, wat conferentiecentra, of sporthallen, en laat mensen met hun burgerservicenummer langs komen. Door de voordeur naar binnen. Spuit erin, stempeltje op t vaccinatieboekje, en door de achterdeur naar buiten.
Het lijkt me allemaal niet zo moeilijk, en nagenoeg iedereen die ik erover spreek (behalve de spreekwoordelijke prikvertikkers) is het met me eens. Dat vind ik veelzeggend, want het komt niet vaak voor dat nagenoeg iedereen het met me eens is.

 Life's like a box o'chocolates, you never know what you're gonna get....
Even een rustig weekendje, alvorens er een drukke week begint.
Ik trap de week af waarin ik ga figureren als onguur sujet. Een onguur sujet ziet er blijkbaar als volgt uit: joggingbroek, hoodie, petje, zonnebril.
Met uitzondering van de joggingbroek, is dat mijn dagelijkse tenu als ik niet aan het werk ben.
Dus blijkbaar zie ik er dagelijks uit als een onguur sujet. Het zal je maar gezegd worden.
Ik ga ook weer een 4 mei herdenking doen, en weer op Schiphol. Ik ga ook weer een paar platformdienstjes doen.
Terwijl ik dit schrijf, klok ik wat koffie achterover. Gedronken uit een kutbeker. We hebben ook een pikbeker, een billenbeker en een tettenbeker. Vond Ilse leuk. Er sneuvelen nogal eens wat koffiemokken, dus enige aanvulling zo op zijn tijd kan geen kwaad, en deze zijn best geinig.
Hoewel we ons dus nu afvragen wanneer we op oudergesprek mogen komen, omdat Jente nogal de gewoonte heeft om met veel geuren en kleuren na te zeggen wat wij in huis allemaal zeggen en doen.

Dit alles maar weer geschreven hebbende, wens ik eenieder een goed weekend.