Vreemde artiesten.

Dat je als artiest niet geleerd hebt voor bagage-afhandelaar op Schiphol, is duidelijk.
En als je artiest bent, wil je liever geen boodschappen bezorgen voor de Appie. Ook duidelijk.
Dat je dat als artiest wel moet doen vanwege de huidige omstandigheden, en de financiële ellende die dat met zich meebrengt, is iets waar ik respect voor heb. Niet bij de pakken neerzitten, maar gewoon administratieve ellende van de GGD opknappen, tot je weer de artiest kan gaan zijn. Want wachten tot alle geldelijke reddingsplannen uitbetaald worden, is iets dat garandeert je maar 1 ding: dat je op een gegeven moment je garderobe kan vervangen voor iets dat een paar maten smaller is, want afvallen doe je dan zeker.
Er zijn echter ook "artiesten" die willen liever niet werken. Of in elk geval: die willen vooral dat anderen blijven zorgen voor inkomsten, ook al staat daar zelfs geen concert voor in ruil.
Die starten een crowdfunding op, met een blarentrekkend verhaal over hoe zielig ze zijn, en of ze even kunnen vangen.
Want werken? Nee!!!!! Hoe kom je erbij, dat is een regelrechte belediging.
Ach, en op zich, de pienterheid om te teren op de zakken van goedgelovige, enigszins sullige fans, is misschien niet chique, maar, soms willen mensen ook graag afstand doen van hun geld. En dat is dikke prima. Ten slotte moeten buikjes over de hele wereld gevuld worden.
Een van die artiesten is een verre collega. Ver, want qua mentaliteit sta ik uiteraard mijlenver van haar af.
Ik ben te goed om te teren op andermans zakken.
Die "collega" startte dus een crowdfunding. Zij kon niet rondkomen, en dus mochten anderen, zonder tegenprestatie, eventjes geld overmaken.
Ik gaf haar de tip dat er bij het GGD mensen gevraagd worden, maar daar werd bijzonder afwijzend op gereageerd. Prima. Ik bedoelde het goed.
Een paar maanden later, postte deze dame een keur aan tassen van dure kledingmerken. Want een shop-vakantie na alle armoedige ontberingen bleek nodig te zijn.
Het is haar uiteraard van harte gegund. Door mij althans, en ook door de fans die haar dat geld gaven. Ik moet wel zeggen dat ik me niet bewust was van het feit dat dure merkkleding en vakanties ook gelden als noodzaak om te kunnen rondkomen, en te eten, maar hey: ik ben ook maar een simpele boer.
Echter landde ik in een hele discussie hierover, want er was iemand behoorlijk boos over deze gang van zaken. Die vond het gedrag van deze trompettiste bizar, laakbaar, walgelijk. (En ach: eigenlijk is het dat ook wel).
En daar kreeg ik ineens, zij het verlaat, een beste portie respect voor deze Melissa Venema. Die blijkt dus in staat om een heel legertje aan internet-trollen te kunnen mobiliseren om het in de meest onbeschofte termen voor haar op te nemen. En degene die kritiek had op haar levenswijze, aan te vallen op een manier waar de honden geen brood van lusten.
De beste man werd zelfs met allemaal gezwollen termen "gesommeerd" om deze "smaad" weg te halen, want anders zou hij wel een advocaat erop af sturen.
Giller natuurlijk, het geven van een mening, ook een negatieve, zelfs als die slaat op een of andere Melissa Venema, is natuurlijk iets dat niet strafbaar is. Integendeel, als je het mij vraagt.
Maar: chapeau! Ik was er echt van overtuigd dat alleen ongure staatslieden, zoals Poetin, of Kim Yong Il in staat waren om legertjes internet-trollen in te zetten tegen hun tegenstanders. Blijkbaar lukt het een doodgewoon Nederlands trompet-blondje ook wel. Vind ik knap.

(Ik vrees nu wel een beetje dat ik een niet zo bijster positieve mening heb gegeven over Melissa Venema, dus het zou zomaar kunnen dat ik straks gesommeerd word om deze blog te verwijderen. Of dat ik haar trollenleger achter me aan krijg).

Over artiesten gesproken: afgelopen week kwam naar buiten dat een aantal van de artiesten die optraden voor fieldlabs, dat heeft gedaan zonder betaling.
Fieldlabs, dat ongeveer 900 miljoen kreeg voor het organiseren van covid-proof-partijtjes, betaalde dus een aantal artiesten niet.
Dat gegeven is natuurlijk onbehoorlijk bezopen, en de minister van cultuur, deed precies wat we van haar hadden kunnen verwachten: helemaal niks.
De verontwaardiging was groot onder muzikanten.
En termen als "fair practise code" vlogen weeral om de oren.
En ja, vanuit het standpunt van Fieldlabs is dat volkomen normaal: die willen zo min mogelijk van die 900 miljoen uitgeven.
Vanuit de artiesten-kant van dit verhaal, weet ik het zo net nog niet.
Artiesten worden benaderd om een deuntje te zingen of spelen, krijgen een contract voor hun snufferd, en tekenen dat. En ik neem aan dat ze dat contract hebben doorgelezen. En dus met hun volle verstand "Ja, ik wil" zeiden tegen een onbetaalde snabbel.
Het is mij dan toch net even te makkelijk om de schuld en schande uitsluitend bij Fieldlabs neer te leggen. Tuurlijk, dat hele Fieldlabs is een walgelijk zooitje inhalige ransapen. Lijkt me evident.
Maar als je nu, in deze tijd, als artiest een gratis optreden gaat verzorgen voor een louche bedrijfje dat 900 miljoen van de staat krijgt, ben je net zo louche, extreem aandachtsgeil, intens wanhopig of gewoon niet meer te redden zo dom. En dan hou je dus een volstrekt ziek systeem in stand waarbij de uitvoerders in de culturele sector stelselmatig ondergewaardeerd worden. En dan zeg ik tegen eenieder die zo loopt te fulmineren tegen fieldlabs: wees eens eerlijk, en geef die artiesten die daar gratis stonden te stuntelen eens net zo'n veeg uit de pan. Sla die ook maar eens om de oren. Want die verdienen dat net zo goed. Zo niet meer. Geen aanbod van gratis musici, neemt de vraag naar gratis musici ook af.
Maar dat lef heeft men blijkbaar nog niet.

Voor haar verjaardag heeft Ilse een bad gekregen. Superfijn. Voor haar dus. Ik ga nooit in bad, want ik heb nooit een bad gehad. Dat wil niet zeggen dat ik per definitie meur, want ik ga dagelijks lekker onder onze regendouche staan. Maar Ilse, vrouw die ze is, wilde zo dolgraag een bad hebben.
We hebben serieus onderzocht of dat mogelijk was, maar de grotere, wat comfortabeler baden, zouden toch meer ruimte nodig hebben, dan onze badkamer heeft.
We zouden dan een stukje muur naar Jente's kamer moeten wegkappen. Vonden we niet zo'n goed idee. Een andere optie zou zijn om het toilet op te geven. Maar een extra toilet boven, vind ik dan weer een luxe die ik niet zomaar op wil geven. Doen we niet.
De laatste optie zou zijn om de muur naar de buren door te breken, de laatste 5 centimeter van het bad bij hun in de slaapkamer te parkeren, maar ik geloof dat onze buren dat weer niet een denderend goed plan zouden vinden. Ik geloof dat, want uit fatsoen heb ik het ze niet voorgesteld.
Van haar ouders kreeg zij echter hun bad te leen. Dat is een soort van plastikken teil, groot genoeg voor 1 volwassene, die kan dienen als zitbad. Een erg lomp ding, dat staat half in en half buiten de douchecabine. En als je het niet gebruikt, staat het vakkundig in de weg, waar je het ook laat.
Ilse's ouders vonden haar hartekreet om een bad dusdanig heftig, dat zij ook zo'n bad voor haar kochten.
Ik zal er zelf geen gebruik van maken. Ik heb namelijk stiekem zitten bestuderen hoe je in zo'n bad zit, en het lijkt me erg krap. En los daarvan: met mijn volstrekte gebrek aan subtiliteit zou ik bij het instijgen de linker douchedeur kapot trekken, en bij het uitstijgen languit achterover lazeren, 200 liter afgekoeld zeepwater over de bovenverdieping uitstorten en en passant de rechter douchedeur aan splinters trekken. In een poging om mezelf toch nog een beetje te sparen, zou ik met mijn rug op de toiletpot knallen, die daarbij ook in 3 gelijke hompen uiteen zou vallen. Nee, het is beter als ik het bad aan Ilse laat. Niet dat die veel subtieler is, maar die is wel beter in het opruimen en het verzinnen van oplossingen voor alle aangerichte ellende.
Oh, en het is natuurlijk haar bad.
Morgen komt als het goed is, mijn kadootje. Ilse wilde namelijk een opgeruimdere kamer boven. En om dat te bewerkstelligen heb ik bij die Zweedse boevenbende een bijpassende paxkast gekocht. Eigenlijk vooral om mijn kleren in op te bergen, zodat zij meer ruimte heeft voor haar kleren. Die moeten we in elkaar zetten, en daar heb ik nu al zin in.

Hoe dan ook: dit alles geschreven hebbende, wens ik u allen een fijn weekend.