zondag 12 juni 2016

Geweld.

 Van uw verslaggever:

7 zwaargewonden en 1 dode bij gevechten tussen fans van Brassband Rijnmond en Brassband Schoonhoven. 
Voorafgaand aan het concours in Tivoli-Vredenburg, zijn groepen fans van BBR en BBS met elkaar slaags geraakt. Volgens ingewijden ging het om een paar hardcore fans die af hadden gesproken om voor eens en voor altijd bepaalde zaken uit het verleden uit te vechten.
Ooggetuigen meldden dat de avond gemoedelijk begon, maar al gauw begonnen fans van beide kanten beledigende liedjes te zingen. Onduidelijk is nog waar het geweld begon, maar al na 15 minuten werden er gericht vuurpijlen gegooid, en er zou sprake zijn van gerichte schoten met carbid bussen.
Doordat de politie totaal niet was voorbereid op gewelddadigheden, duurde het erg lang voordat de ME ter plekke was, en kon niet voorkomen worden dat fans elkaar te lijf gingen met oude instrumenten.
De voorzitter van BBR-fanclub "de Rotterdamsche noot" is het ziekenhuis ingeslagen. Onduidelijk is nog of het wapen een es-cornet was, of een oude althoorn. Volgens de artsen moet het haast wel een althoorn zijn, gezien de aard van de verwondingen. Ook zijn er video beelden opgedoken van een nog onherkenbare man, die als een lijpe Lotje met een sousafoon inhakt op de menigte.
Helaas is er ook een dode gevallen: de kantinejuffrouw van BBS is met een dirigeerstokje recht in haar hart gestoken. De daders zijn in de chaos ontkomen.
De totale schade aan het gebouw en de omgeving loopt in de miljoenen. 28 mensen zijn aangehouden voor openbare dronkenschap, geweldpleging en vernieling. 
De burgemeester van Utrecht laat weten dat hij nooit meer brassband-wedstrijden in zijn stad wil.
"Voetbalhooligans zijn hierbij vergeleken halfzachte doetjes", aldus een aangeslagen burgemeester.

Bovenstaande verhaal is natuurlijk flauwekul. Als er al een gelijkenis is met werkelijke gebeurtenissen of personen, dan zou ik van verbijstering omvallen. De enige keer dat er iets van geweld bij muziek kwam kijken, was toen Dave Roelvink bier naar zijn kop kreeg en begon te schelden, maar dat was terecht. Die man moet gewoon opgesloten worden wegens aanhoudende trommelvliesmishandeling.
Jammer dat cultuur toch telkens weer trappen na krijgt van de politiek, terwijl het (de randverschijnselen van) sport is, dat werkelijk nodeloos belastinggeld opslurpt.

 Zoals Loesje ooit zei (en ik quote zéér losjes en wat meer actueel):"Ga je mee kijken hoe Engeland en Rusland hun hooligans aanmoedigen?"
Wederom rellen, vernielingen, vechtpartijen en gewonden bij het voetbal. Voetbal en dit soort zaken zijn dus blijkbaar onlosmakelijk met elkaar verbonden. En voor ik straks te horen krijg, dat het niet de echte fans zijn: helemaal mee eens, maar desalniettemin is het wel weer voetbal, dat ons klauwen met geld kost.
Inmiddels is het ook binnen het amateurvoetbal hip & happening dat je elkaar in elkaar rost. Vooral scheidsrechters zijn voor amateurvoetbal(lers) fans een dankbaar doelwit. Onder het motto: goed voorbeeld doet goed volgen, zullen we dan maar zeggen.
Wie wel heel erg de balen zal hebben van deze rellen: IS.
De leiders van IS hadden eigenlijk al een paar frisse aanslagen gepland, maar nu blijkt dus dat de Engelsen en Russen hen voor waren.
Wij hebben dat hele IS niet nodig voor wat verse ellende. Daar zorgen onze hooligans wel voor.
Het voordeel voor IS ligt er dan wel in, dat ze zich nu geen moeite hoeven getroosten om explosieven, munitie en martelaren over de grens te krijgen. Kunnen ze hun geld en middelen inzetten om hun eigen zandbak-paradijs te bevechten en behouden.


Het gaat me slecht af, de laatste tijd. Ik probeer uit alle macht alle muggen in mijn huis fijn te knijpen, plat te slaan, uit de lucht te graaien en met uiteenlopende wapens te lijf te gaan. De opbrengst blijft magertjes.
Ondertussen zitten wij onder de muggenbulten.
Het helpt ook niet mee dat ons huis steeds verder volgebouwd staat met dozen. Want langzaamaan beginnen we toch te pakken. In de hoop dat we spoedig kunnen verhuizen. Dus net als ik een mug uit de lucht wil graaien, stap ik op of in een half afgevulde doos, kom net niet genadeloos ten val, en ik hoor die mug in de verte gillend van het lachen wegzoemen. Met volle maag. Het kreng.
Morrend krab ik over mijn arm, let niet op en ga op een duplo-blokje van Jente staan. Steeds giftiger loop ik naar de nespresso alwaar ik mijn voet in een vers plasje kattenbraak zet.
Ik moet zeggen dat dit wat teveel is voor 5:30 's ochtends.
Ik besluit bij dezen dat ik geen poot verzet vandaag.














woensdag 8 juni 2016

Ik ben een drama-queen.

Ik ben behoorlijk autistisch aangelegd, en daarnaast een verschrikkelijke faalangstige haas als het op financiën aankomt.
En nu komen die twee gruwelijk samen door ons voorgenomen idee om te gaan verhuizen. Ik hou niet zo van veranderingen in mijn leefomgeving, hetgeen zich uit in een berustende wanhoop als mijn vrouw weer eens opgewekt meldt dat we de woonkamerslaapkamergangkeukenbadkamertoilet gaan veranderen. Ik gooi het er dan steevast op dat het zo sneu is voor Claus (die ook al niet echt van veranderingen houdt) maar zelf ben ik er ook niet echt van gecharmeerd.
Als ik thuiskom, wil ik gewoon lekker op de bank ploffen. En als die bank daar dan niet meer staat, land ik met mijn achterste dus onverwacht op een salontafel of tv-meubel.

Het aanlooptraject was er een van veel financiële zaken aanleveren, grijze haren krijgen van de onbarmhartigheden en absurditeiten. (Alleen al de hoeveelheid papier, inkt en slijtage aan de printer en scanner zijn bijna even duur als het huis dat we kopen). Waarvan ik de helft maar snap en de andere helft naar mijn idee bestaat uit volslagen krankzinnige eisen. (Formulieren ondertekend met blauwe inkt, want anders zou het wel eens nep kunnen zijn. MAG ROZE DAN OOK???!!!?!?!).
Gevalletjes van interne miscommunicaties waardoor we maandag al bijna de champagne opentrokken, dinsdag te horen kregen dat die bubbels toch dicht moesten blijven want de bank wilde nog een formuliertje Y, dinsdagmiddag bleek dat dat al aangeleverd was, dus mocht de champagne open, maar dinsdagavond moest de kurk er weer op, want er moest nog een gewaarmerkte kopie van de id bewijzen komen, waarvan woensdag bleek dat dat niet nodig was, want die had de adviseur al gemaakt, dus kon woensdag de kurk toch echt van de (inmiddels wat uitgebubbelde) bubbels af.
...en laat ik nu net niet van champagne houden...
 En bij elke gevraagde formulier, uittreksel, kopie van dit, uitdraai van dat en toiletpapiertje zus-of-zo kreeg ik meer maagzuuroprispingen. Sommige paperassen had ik niet, dus die moesten opnieuw opgevraagd worden. Uiteraard wilde de hypotheekverstrekker ook dat we een speciale bankrekening openden. Dat leverde ons wel 0,4% rentekorting op. Dus naar een filiaal alwaar tot mijn verbijstering het geen kwestie was van wat knoppen indrukken was. Een bankrekening openen bleek een heuse aangelegenheid te zijn, die wel een uur in beslag kon nemen. Een uur!!! Tegenwoordig is de service van een bank nog iets uit de jaren stilletjes, en mag je genoegen nemen met online je dingen zelf maar regelen. Maar het openen van een rekening moet een uur duren.
En omdat we daar beiden bij aanwezig moesten zijn, moest Jente mee. Die het daar na 10 minuten wel gezien had, en dus wat weerbarstig werd. (Overigens: hulde aan de medewerkers daar, die voortdurend bij elk geluidje van Jente aankwamen met speelgoed in de huiskleuren van de betreffende bank, en vriendelijk tegen haar koerden en praatten, in de hoop dat ze haar smoel zou houden...).
En intussen kregen we steeds meer tijdsdruk, want over minder dan een week dienen we het koopcontract te tekenen. En eind van de maand hopen we verhuisd te zijn.
Uiteraard nadat de bank het taxatieoordeel van een andere makelaar heeft toegevoegd aan het inmiddels ruim 10.000 pagina's tellende dossier. (Of ze dit nu nog goed moeten keuren, is me even ontgaan. Het zal haast wel, dus dik kans dat we nog niet echt de bubbels open mogen trekken). 
Overigens: als het allemaal lukt, doorgaat en goedkomt, is de timing weer echt iets voor ons. Net in de week dat ik voor mijn werk naar Curacao moet (bepaald geen straf, hoor) moeten we dan alles maar gaan verhuizen. Of daaromtrent.

Ik heb alle respect voor Ilse, die dit hele traject zo goed heeft afgelegd, en mijn ge-drama-queen voor lief nam. Het verhuizen zelf, zal dan weer meer mijn pakkie-an zijn. Het is die praktische inslag waar ik meer mee kan. Slepen, sjouwen, rijden. Dus daar kan ik haar weer wat ontlasting in geven. 

Gesproken over Jente: die heeft inmiddels ontdekt hoe ze op de bank kan klimmen. De eerste keer dat ik dat ontdekte, kwam ik terug van het toilet, en zat ze me stralend vanaf de bank aan te kijken. Ik weet 100% zeker dat ik haar niet op de bank had gezet. Dus verbluft staarde ik haar aan, terwijl ze met een brede lach op haar snoet terugkeek.
Die eerste dag klom ze er twee keer op, en om eraf te komen, gooide ze zichzelf stomweg eraf. De eerste keer ging dat pijnloos. De tweede keer helaas niet. Dat was gewoon een onvervalste face-plant. Erg komisch, tot ze na 2 seconden een keel opzette.
En sinds dat moment is er dus geen seconde meer dat je je ogen dicht kan doen. Om de haverklap klimt ze op de bank, kijkt eens ondeugend om zich heen, graait naar en bekant in de vissenbak, trekt aan alle draden, wil via de bank op tafel of vensterbank klauteren en schuwt daarbij niet om desnoods OP poes Colette te gaan staan, als dat toevallig handig uitkomt.
Gelukkig weet ze nu ook min of meer hoe ze weer van de bank af kan komen zonder zichzelf in het diepe te storten.
Lopen aan 2 handen doet ze inmiddels wel, maar zelfstandig lopen niet. Ten minste, daar heb ik haar nog niet op kunnen betrappen.
Binnenkort komt de haringvloot binnen. Een van de heugelijke momentjes in het jaar. De Hollandse Nieuwe arriveert. En uiteraard ben ik er dan als de kippen bij om er 1 (haha, grapje, het is er helemaal niet één) te scoren.
Dit jaar gaat Jente mee. Ik wil haar een hapje van dit kostelijke visje laten proeven. Uiteraard ga ik niet een hele haring tegen wil en dank achter haar huig proppen, maar ik ben zo benieuwd of ze behalve de haarkleur meer van mijn genen heeft meegenomen. Ikzelf was ook belachelijk jong toen ik mijn eerste haring achterover sloeg, en stiekem hoop ik dat dit schattig uitziende meisje de omstanders helemaal gek maakt van vertedering door net als haar vader te smullen van een verse haring (al dan niet met uitjes). Dat is het moment waar ik al sinds de geboorte naartoe leef. Samen met mijn dochter een haring happen. Gewoon omdat het kan, en omdat we het lekker vinden.








Auto en flora.

Let op: verkapte reclame!!! Zoals iedereen weet: een auto rijden kost geld. Vorig jaar, vlak na ons huwelijksreisje kocht ik van vriendje Ke...