Ik woon in Ede

Om de een of andere reden, schijn ik telkens weer uit te moeten leggen dat ik in Ede woon.
Ho, stop. Dit is niet helemaal waar, er schijnen zoveel mensen in Ede te wonen dat ik dat feit op zich niet hoef uit te leggen. Wel dat ik op een kazerne woon. Een voormalige kazerne wel te verstaan.
De naam van het ding is Prins Maurits Kazerne, door Jef vakkundig vernoemd tot Prins Marnix Kazerne. Dat heeft wel wat.
Maar mensen schijnen niet helemaal te snappen dat dat kan. Wonen op een kazerne. Dus om iedereen (die dit leest) meteen maar te informeren: ja ik heb een douche (een stuk of 6) ja, ik heb ook een toilet (een stuk of 9, plus nog wat urinoirs). Ik het zelfs een keukentje. (Die helaas geen gasaansluiting heeft, dus ik kook op een 2-pitter elektrisch. Dit leidde in het begin tot verkoold vlees, en daarna tot half-rauw vlees. Daar ben ik inmiddels aan gewend). Ik heb een stuk of 9 ruimten ( waarvan 4 ruimten samen zijn gevoegd tot 2) van ongeveer 4 bij 4. Dat is 144 m2. En dan reken ik de sanitaire voorzieningen maar even niet mee. En dan reken ik de verdiepingen erboven ook maar niet mee. Want daar doe ik niks mee. Dat is een luxe probleem, want ik heb simpelweg niet genoeg meubels om dat allemaal te kunnen bezetten. Sterker nog: voor de hele begane grond heb ik niet genoeg meubels. Dus uit armoe heb ik maar 2 kamers gevuld met dozen, en gereedschappen. En twee kamers doen dienst als droogkamers om de was te laten drogen.
De volgende vraag is natuurlijk hoe ik er bij kwam om op een kazerne te wonen.
1) het is anti-kraak, dus de kosten liggen beduidend lager dan reguliere huur.
2) ik woon nu niet meer in een studentenhuisje, maar heb echt een heel 'huis' voor mezelf.
3) Het is de kazerne waar de kapel vroeger repeteerde. Dus ik dacht slim te zijn, en mezelf elke donderdag en vrijdag lange ritten te besparen. Letterlijk op de dag dat ik mijn huurovereenkomst tekende, kregen we te horen dat we de kazerne zouden verlaten. Ik voelde me een klein beetje lullig maar. Want van Ede naar Harderwijk is hoe dan ook toch weer 40 minuten zonder file. Tja.

Even los van dit alles. Als je me een jaar geleden gevraagd zou hebben of ik de randstad ooit zou verlaten, had ik je grinnikend verteld dat dat niet zou gebeuren. Inmiddels ben ik in Ede wel redelijk gewend. Ik ken hier niemand, met uitzondering van mijn buren (2 meisjes en 1 jongen) die best aardig zijn. We hebben niet veel contact, maar het contact dat er is, is vriendelijk. En ik ben lid geworden van een fanfare. KNA in Lunteren ( kna heeft voor mij na het dirigeren van 2 leerlingen fanfares die ook kna heten, toch iets magisch blijkbaar). Dat is een leuke frisse club die op hoog niveau presteert. En onder leiding van Wouter Iseger uitdagende originele muziek speelt. En ik werd er opgenomen met een vanzelfsprekendheid waar ik wel vrolijk van word.
De locatie van de kazerne is super. Ik zit op een paar passen afstand van de Veluwe, van het Kruller Muller museum, en ik heb de ruimte voor mezelf. Er is zelfs een stormbaan om aan mijn conditie te werken. (hahahahahahahahaha, dusssss).
Hoelang ik hier kan zitten is niet helemaal duidelijk (want anti-kraak) maar voorlopig zit ik hier goed. Van Zaandam en Amsterdam heb ik inmiddels afscheid genomen. Ik mis het niet. De vrienden die er zaten, waren of al weg, of blijven toch wel vrienden. Echt veel om te missen is er dus niet.
Het blijft natuurlijk jammer dat ik nu voor een aantal dingen verder moet reizen, en dat ook de kapel inmiddels niet meer op loopafstand is. Maar ach. Morgen met Willy mijn C trompet verklussen tot iets dat op een c trompet lijkt. Daarna kijken of ik het ding kan gaan verkopen. Of zo.