Fettest, dcp

Vandaag was de fettest. Tegenwoordig de DCP, de Defensie Conditie Proef.
Juist, dus in alle godsvroegte op, om om 10 uur met mijn pycnische habitus door een sportzaal te hobbelen. De vorige keer, (was twee weken geleden) deed ik het best aardig. Van de 20 verplichte push-ups deed ik er 21, van de 30 verplichte sit-ups deed ik er 31. (Reken mee dat er bij het sit ups maken toch een en ander in de weg zit, bij het omhoogkomen, en ik was best trots op mezelf). Toen moesten we de piepjestest doen. Dan gaan er piepjes en voor het piepje klinkt, of gelijktijdig, moet je aan de overkant van de zaal zijn. En elke 2 of 3 piepjes is dan 1 trap. En we moesten tot trap 8. (Plus dan het feit dat die piepjes steeds sneller elkaar opvolgen, en het recept voor complete mensonterende uitputting is compleet). Ik kwam tot trap 4. De middelbare-school-redenering toepassende, vond ik van mezelf dat ik het gehaald had. 10 +10+5= 7. Dus voldoende. Maar nee. De sportinstructeurs (bij wie wij musici een abjecte naam hebben vanwege de totale lamballerigheid die er heerst) beslisten anders. Eindoordeel was: niet gehaald. Dat was dus twee weken geleden. Twee weken de tijd om verbetering aan te brengen, en mijn sportschoenen (die toch ondanks hun leeftijd (2 jaar oud zijn ze) er als nieuw uitzien) eens wat uit te wonen.
Poging twee was al evenmin een succes. Bij de push-ups kreeg ik te maken met een streber die niet kon tellen. Telkens als ik naar zijn mening niet diep genoeg doorzakte, telde hij die niet mee. Dus bij zijn 15 (en mijn 21) stond ik op. Had er geen zin meer in. Ik lig daar in een mensonwaardige houding vreselijk mijn best te doen, en hij kan niet tellen. Ja, je moeder. Dus omdat ik toen al wist dat ik het wederom niet zou halen, besloot ik ter plekke dat het geen enkel doel had om mezelf dan voor de rest in het zweet te gaan lopen sjokken. Raar soort ontmoedigingsbeleid.
Maar een en ander heeft natuurlijk wel een keerzijde. Ooit moet ik deze test halen. Ooit moet ik een betere conditie krijgen, en mijn picnische habitus veranderen in dat van een jonge god die ik in de geest uiteraard wel ben. En dus zal ik het trainingsprogramma in moeten. Samen met een aantal andere collega's die het ook niet haalden. En als ik dat nu eens combineer met de zoveelste poging tot stoppen met roken? Dan word ik niet dikker, en ik val af. Oja, en ik stop met roken. En mijn conditie wordt beter. Een heleboel vliegen in 1 klap.
Dus heel erg vind ik het nu ook weer niet.