vrijdag 4 oktober 2013

Ik ga trouwen??!!

Overweldigend en hartverwarmend. De reacties op mijn voorgenomen huwelijk met Ilse.

Uiteraard wist ik al wat langer van te voren dat het er eens van moest komen. Dus al voor de zomer had ik stiekem contact met Marie-José, om een ring te laten ontwerpen, en maken.
Ik moest echter wel een goeie smoes hebben om zomaar even een paar honderd kilometer te rijden. Die 'smoes' werd me door Nando aangeleverd. Ik ging namelijk heel gezellig BBQ'en bij hem en zijn vriendin. En laat hij nu toevallig om de hoek wonen van Atelje Esbe. Dus kon ik mooi even langsgaan om de ring op te halen, als ik toch lekker ging smikkelen in het zuidelijkste puntje van het land.

Het duurde even. Want de zomer is alweer geruime tijd achter de rug. Ik had met een paar mensen overlegd.
Bijvoorbeeld de dirigent van DSWO. Die zei, niet ten onrechte:"Je kunt een paar reacties krijgen: enerzijds dat het publiek het niet snapt. Je vriendin zingt een liedje over een hoer, en jij vraagt haar ten huwelijk. Ilse kan in ongeloof uitbarsten en je van het podium aflachen of schoppen.".
Dus dat idee heb ik laten varen.
Er was in Frankrijk 1 heel erg goed moment. Ik stond wat te orakelen tegen de vriendengroep, bedacht me dat dit hét moment was, en gelijk viel me in dat ik de ring niet in mijn zak had. En om nu op mijn knieeen te gaan, om vervolgens schutterig overeind te komen en met het schaamrood op mijn kaken te moeten bekennen dat ik de ring vergeten was, gaat me een paar straten te ver. Ik heb ook mijn trots.

Dus zo verschoof het allemaal wat naar de achtergrond.  Wel kreeg ik regelmatig de vraag van Ilse of en wanneer ik haar ten huwelijk ging vragen.
Dat leidde bij mij dan weer tot net-niet-helemaal-binnenpretjes.
Van de week was het weer raak.
"Lief, wanneer ga je me ten huwelijk vragen?"
Dus ik liep naar mijn trompettas, alwaar ik de ring opgeborgen had, en pakte het doosje met ring eruit.
"Nou je het zegt, ik heb hier toevallig een ring, wil je met me trouwen?"

De ring: een mooie prijs, ex reiskosten.
De blik op het gezicht van Ilse, na mijn wat nonchalant uitgevoerde aanzoek: FUCKING PRICLESS!
En voor de rest hoop ik dat we bijtijds mastercard hebben.

Rest nog: de bruidsschat. We zijn er nog niet over uit of dat ik de ouders van Ilse moet betalen. Mijn voorstel was een sixpack heineken en een kratje sinaasappels. Ten slotte is ze al gebruikt.
Aan de andere kant: een vrouw komt meestal met een bruidsschat. Dus dat de ouders van Ilse mij (of mijn familie) een mooi potje geld geven.
Voor beide visies valt wat te zeggen.

Gastenlijsten. Wie wil ik wel, wie niet. Ik moet getuigen hebben. Dus mensen die getuigen zijn dat ik de wettige echtgenoot word van Ilse, en vice versa. Wie?
Naja, het hele circus moet dus opgestart worden.

Oja: ik ben NIET in voor een vrijgezellenfeest als ik:
1) Onmatig moet zuipen
2) verkleed moet gaan in een denigrerend, mensonterend pak. Of beter: als ik verkleed moet gaan.
3) naar een bananenbar of andersoortige uitspanning waar vrouwen van divers, maar in elk geval licht allooi rond lopen, die tegen betaling betast, en gebatst mogen worden, moet gaan.

In andere voorkomende gevallen graag overleggen. Een avondje uit eten, en na afloop gezellig in een leuk café lopen jammeren dat ik voor de laatste keer als vrij man rondloop, vind ik dan wel weer aangenaam.

Alle gekheid op een stokje. Een collega zei dat het wel jammer was dat mijn moeder dit niet meer kon meemaken.
En daarmee zette hij even een pas op de woelige plaats. Want ja. Het is jammer dat mijn moeder dit niet mee kan maken.
Aan de andere kant moet ik realistisch zijn. Als mijn moeder nog geleefd had, was de kans bijzonder groot dat ze nog minder mens was, dan ze was. En dan had ze nauwelijks iets mee gekregen van het hele feest.
Maar toch. Jammer dat ze het niet meer meemaakt. Hoezeer ik ook meen te denken dat ze het met de keuze wel eens was geweest. Verdrietig. Maar er zullen vast nog meer momenten volgen waarvan ik denk: Goh, daar had mijn moeder bij moeten zijn. Maar misschien moet ik daar ook niet al te veel aan denken.
Ik denk dat ik een stukje bruidstaart de hemel inschiet. Of van die bruidssuikers. Die komen hoger.
Met maar 4 of 5 betrokken familieleden is de hoeveelheid familie aan deze kant van de bruiloft aan de magere kant.
De voorgenoemde familieleden zijn betrokken, en maken kwalitatief goed, wat er kwantitatief ontbreekt.

Dus ik ga trouwen. Ik ben verloofd. Dat klinkt toch een beetje apart. Ik ben verloofd. Ik ben verloofd. Ik ben verloofd.
Ok... Goed. Mooie nieuwe stap in het leven. Gevierd in aanwezigheid van vriendjes, vriendinnetjes, familie, met geestrijk vocht en lekkere versnaperingen.
Ergens in de voorzomer. Op een mooie zonnige dag. Zo stel ik me dat voor.




1 opmerking:

  1. Wauw wat vind ik dit leuk....leuk voor jou..maar ik ken je niet ;) leuk leuker leukst voor Ilse...gefeliciteerd beitjes..maak er iets moois van...geluk is jullie zeer gegund..groet van Astrid Beuzenberg

    BeantwoordenVerwijderen

Bijzondere mensen, een observatie.

 Reizigers. Passagiers. Ze zijn er in alle soorten en maten. Het kleine kereltje van een jaar of 9, die de trap af kwam, zeulend met de veel...