Vreemde zaken.

Gisteren bleek een dag van rare zaken te zijn.
Hoe het mogelijk is, weet ik niet, maar mijn onvolprezen echtgenote kreeg het voor elkaar om de toiletbril te mollen. Precies daar waar je als volwassen mens je benen zet om te zitten, brak de bril genadeloos in tweeën. Als je dan argeloos gaat zitten teneinde onuitsprekelijke zaken te gaan doen, zou het kunnen dat het velletje van je bovenbeen achter tussen dat geniepige spleetje komt, en dat je jezelf echt enorm pijn doet. Zoiets als je zus die je met haar lange nagels tot bloedens toe knijpt, met zo'n heel klein stukje vel ertussen. Net genoeg om lang pijnlijk te zijn, net niet genoeg om van structurele mishandeling te spreken.
Nou dat dan, maar dan in het groot.
Mijn echtgenote wist me te vertellen dat ze niks bijzonders deed, dat het gewoon ineens van "PANG" was, maar ik heb de ervaring dat op het moment dat Ilse haar bed verlaat, er altijd wel iets bijzonders op de loer ligt, dus heel erg verbaasd ben ik eigenlijk ook weer niet.
Op zich moet ik zeggen dat ik me nog nooit bezig heb gehouden met het kopen van een WC-bril. Die dingen zijn namelijk gewoon altijd een standaard gegeven. Ik had in mijn stoutste dromen niet kunnen denken dat die dingen kapot kunnen gaan. Tuurlijk, met grof geweld is alles kapot te krijgen, maar bij normaal gebruik, zou het simpelweg verboden moeten zijn dat zoiets triviaals als een wc-bril kapot gaat. Dat is gewoon vreemd. Toen we dit huis kochten, hebben we de toilet ontsmet, en wel (voor het gevoel) een nieuwe bril gemonteerd. Een met soft-close, omdat een soft-close toch iets prettiger is, dan een bril die daverend neerkomt, als je hem laat zakken. Dus dat is in 2015 geweest. Dus die bril is nog geen 5 jaar oud. Zoiets hoort (net als Miele apparatuur) gewoon je hele leven mee te gaan. Ik vind oprecht dat je in het leven gewoon vrij dient te blijven van zoiets onbenulligs als het kopen van een wc-bril, tenzij je verhuist en je de anale bacteriën van de vorige bewoners en hun vieze vriendjes niet wil overnemen.
Maar goed, ik zit nog te twijfelen om meteen naar de gamma te rijden, of dat ik deze bril nog heel even bewaar voor als er Jehova's langs komen met hoge nood.

We hadden gisteren een concert in Apeldoorn, en ook hier waren er sommige dingen niet helemaal 100%.
Het was een best leuk concert. Fijn gespeeld. Paar kleine randzaken echter gingen mis.
Het is een gebruik (bij trompettisten althans) om na een solo van een collega, eventjes kort met de voetjes te schuifelen ten teken van waardering voor het harde werk van de man/vrouw naast je.
Dat is een leuk en onschuldig gebruik, en ik hou het graag en enthousiast in ere. Dan moet er dus niet een demper voor je voeten staan, zoals gisteren. Want vriendje Martijn gaf een leuke solo weg, ik schuifelde met mijn voet, en schuifelde zonder pardon ZIJN demper van het podium af. Jammer, dit.
Martijn had zijn demper ook ergens anders kunnen zetten. Bedoel je het zo goed...
Deel van het concert was een stukje "showcase" van wat het ceremonieel gebruik van militaire muziek is. Daar kwam ook de taptoe hymne voorbij. In wezen gewoon het signaal taptoe infanterie waar een slimmeling wat akkoorden onder heeft gegooid. Mooi ding, eigenlijk. Dus ik mocht naar voren komen om dat signaal, begeleid door het orkest voor een uitverkochte zaal te spelen. Toch altijd spannend.
Ver na afloop van het concert kwam een nieuwe saxofoniste op me af, en sprak mij met (naar wat mij op volslagen verbijsterde toon leek) aan dat ik zo mooi had gespeeld. Alsof ik normaliter speel alsof de duivel in me is gevaren...
Op mijn vraag waar haar verbijstering vandaan kwam, begon ze te schutteren.

Telkens als ik bij mijn onvolprezen vriendje Bram ben, is het mateloos (niet mateNloos) gezellig, en doen we leuke dingen.
Zoals olie naast de motor gieten. Dat kan, dan zit het tuitje niet heel erg goed vast aan de kan.
Waarop een mooi verhaal volgde over iemand die zijn olie wilde verversen. Zijn auto omhoog zette, carterplug los, olie eruit.
Even iets anders doen. Auto omlaag, en olie erin. Peilen. Nog meer olie erin. Peilen. Nog meer olie erin. Peilen. Huh? Nóg niet genoeg? Nog maar olie erin. Peilen... Nee heh?? Toch maar eens onder de auto kijken. En jawel: daar lag bijna 9 liter motorolie. En de carterplug lag netjes naast de auto. Beter is het om die carterplug weer in het carter te steken voor je 9 liter olie gaat verspillen. 
Dit deed me dan weer denken aan een verhaal van mijn inmiddels gesloopte Berlingo. Ik was met vriendinnetje Sabine onderweg naar een repetitie weekend van een studenten orkest. In mijn berlingo. Het was winter, en alle pekel op de weg maakte mijn ruit schmutzig, zoals de Duitsers zouden zeggen. En wat doe je dan? Ruiten sproeien, en hopen dat je ruitenwissers op dit moment net niet zo versleten zijn dat ze de ruitenvloeistof en pekelbrij tot één dikke schmutzige laag ellende op je voorruit vermengen. Dus nieuwe en extra ruitenvloeistof gehaald bij een pompstation, en omdat ik nog wat andere zaken moest, zou Sabine de vloeistof wel even in het daartoe bestemde reservoir gooien.
Ik was rap klaar en zag Sabine nogal oncharmant voorover gebogen staan over mijn motor, en tussen haar benen zag ik een enorme straal vloeistof zomaar op de grond stromen. Zag er nogal awkward uit, en toen ik poolshoogte kwam nemen, zag ik dat de vloeistof niet alleen door de vanuit de fabriek geconstrueerde opening van die jerrycan kwam, maar ook door een flinke scheur ergens halverwege die jerrycan. Je zult het maar hebben.