Mijmeringen.

Ik had vandaag weer een korte dienst op Schiphol.
Het wordt weer winter, en dus wordt het rustiger, er zijn minder ritten, de diensten worden korter, en dus is er meer tijd om te denken.

En dat denken ging eigenlijk alle kanten op.
Vooral terug proberen te denken aan de leuke dingen. Zoals Sinterklaas. Wat was het hartverwarmend fijn om Sinterklaas te mogen vieren met mijn schoonfamilie. En me dan vooral focussen op het toetje van Jente die overduidelijk in spanning zat op wat komen ging.
Was ze wel lief genoeg? Zou Sinterklaas wel komen? Ja, op school. Maar was ze braaf genoeg voor ook nog een tweede bezoekje in de avond?
En ze werd gruwelijk verwend. Haar snoetje gaf op het laatst gewoon licht van blijdschap over alle gekregen spelletjes, speeltjes, boekjes en lekkers.
Op het laatst werd het zelfs bijna genant hoe erg ze verwend werd. En het oplichtende snoetje kreeg zowaar rode koontjes van vermoeidheid.
Prachtig was dat.
Minder charmant was dat madammeke besloten had om bij thuiskomst (ver, heeeeeeeeel ver na bedtijd) met al haar nieuwe speeltjes te gaan spelen. En dat zo zeer in haar koppie had vastgezet dat er ook geen redelijkheid meer aan te pas kwam. Gelukkig was ze zo moe dat ze met enige aandrang toch maar gewoon lekker is gaan slapen.
Mijn schoonvader is een keukenprins die zelf de gevulde speculaas maakte en andere lekkernijen. Dus de innerlijke mens kwam ook niks tekort.

En omdat ik tussen halen en brengen van de passagiers toch best wat tijd overhad, gingen mijn gedachten naar een andere vader. Een vader van een inmiddels 16-jarige dochter. Die man is dus wat verder als ik.
Hoe moet het voor een vader zijn als zijn 16-jarige dochter ongewild in de belangstelling staat? Alleen omdat hij nu eenmaal koning van zijn land is.
Het lijkt me hemeltergend moeilijk om te zien (zou hij het zien) dat zijn dochter door dat volk waar hij koning van is, continu beschimpt wordt. Dat er allemaal mensen zitten te zaniken over wat die dochter wel niet kost. En dan nog maar eens wat beledigingen erachteraan.
Het lijkt me drie keer niks. Zo'n baantje. Hoeveel het ook betaalt, ik ben blij dat mijn dochter niet op die manier in de belangstelling staat van dat soort figuren.
Want uiteraard moet er weer gejankt worden over de toelage die Amalia (pardon: prinses Amalia) krijgt.
Ruwweg kun je de Nederlandse bevolking wat dit betreft in 2 groepen opdelen.
1) De groep die een welhaast walgelijke devotie aan de dag legt op alles wat Koningshuis is. Het volk dat de leden van het koningshuis praktisch dwingt om in droevige steden te gaan klootschieten of koekhappen of zich over te geven aan andere plaatselijke folklore. Van die mensen die om 3 uur in de nacht al langs de route van de gouden koets te gaan zitten, om maar een mooi plekje te hebben bij prinsjesdag.
2) De groep die zo mogelijk nog walgelijker is, en die alles wat het koningshuis betreft compleet affakkelt. Weten bijzonder goed dat die mensen zich nauwelijks tot niet kunnen verdedigen, vinden het nodig om zo'n meisje dus uit te maken voor alles dat lelijk is. Let wel: we hebben het met 16 jaar dus nog steeds over een kind, die uberhaupt nog geen keuzevrijheid heeft gehad, en dat door de plek van haar wieg ook maar zeer beperkt heeft.
Maar toch vinden dat soort zure pruimen het nodig om zo'n kind te beledigen. Te kwetsen. Is waarschijnlijk de enige mogelijkheid voor dit soort minne toetsenbord ridders om nog eens klaar te komen. Op hun eigen spitsvondige, stoere beledigingen.

Ik heb erg weinig met het koningshuis. Maar Nederland is nu eenmaal een monarchie, en mensen die beweren dat een republiek goedkoper is, zijn nauwelijks goed snik. Kijk maar even naar Amerika. Ik geloof niet dat dat land er financieel nu echt denderend goed voor staat. En dat kun je voor een deel wijten aan mijnheer Trump en zijn voorgangers.
Of een Frankrijk. Waar mijnheer Macron niet echt bijster populair is. Worden we ook niet vrolijk van. Continu die protesterende mensen.
Maar goed, we zijn nu eenmaal een monarchie, en met beide groepen die ik net uiteenzette in mijn achterhoofd: die Amalia wordt dus straks koningin van dit volk, en alleen al daarom vind ik dat haar toelage maar verdubbeld zou moeten worden. Gewoon omdat het kut is om van dit volk, dat van zeiken zijn levensmotto heeft gemaakt, koningin te moeten zijn.

Maar dit is geheel mijn mening.

Ik mijmer verder. De verzekering was en is bijzonder traag met het afhandelen van de schade. Dus nu betaal ik voor een auto die ik niet kan rijden omdat de schade-expert nog niet geweest is. Maar ik kan hem nog niet van mijn naam halen, omdat.... Jawel.... De schade expert nog niet is geweest. En dat allemaal vanwege miscommunicatie in de afhandeling. Right...
Er gloort wel hoop: ik heb een andere auto. En dat behoeft uitleg.
Voordat de lezer van verbijstering van zijn stoel lazert: nee, het is geen Fiat Multipla. En ook is het geen frAudi of Renooit geworden. Ik blijf keurig netjes bij het door mij zo geliefde merk met de 2 chevronnetjes.
Maar geen C5 meer. Ik stap af van de veerbollen. Dat is puur een kwestie van logisch nadenken. Ten eerste hebben we zoveel ruimte simpelweg niet nodig. We vervoeren geen babywagens of buggies meer. En ja, ondanks dat ik de C5 een heel warm hart toedraag, was het op korte termijn ook lastig om een vervangende c5 te vinden binnen budget die betrouwbaar genoeg zou zijn, en aan mijn wensen zou voldoen.
Een C4 however, was wel aan te komen. En wat meer info leerde me dat een c4 in wegenbelasting voordeliger is, in verbruik voordeliger is, en dat grote reparaties ook voordeliger zijn.
Dus qua kosten ga ik erop vooruit.
De looks ervan, samen met de trekkracht van deze voiture waren voor mij een pluspunt. Tot ik dus in de auto stapte en hem even over de snelweg mocht jagen. Éen grote grijns op mijn smoel. Wat een pit, wat een rijgenot in die wagen.
Ik hoefde niet lang na te denken.
Tuurlijk: de airco is niet automatisch, maar handmatig (én werkt). En de pdc bestaat uit een massieve knop aan de bumper. Ook wel trekhaak genoemd. Regen en lichtsensoren zitten er niet op.
Maar daar staat dan wel weer tegenover dat ik weer een nieuw hobbieproject heb, waar ik nog lekker veel kan leren en ontdekken. Oh, en de stoel zat beter dan alle stoelen die ik ooit in een C5 heb gehad.

Dus wat dat betreft ben ik optimistisch.

En zo kwam ook deze werkweek weer tot een einde. Al mijmerend.



Ik ga genieten van een weekend waarin we naar de IKEA gaan om gebruik te maken van de family-pas om een kerstboom te kopen. En ook echt alleen maar een kerstboom. Niks anders dan een kerstboom. Maar ik heb vaker gemeld dat we voor slechts 1 ding naar de Ikea gaan, om dan vervolgens alsnog een aanhanger te moeten regelen voor alle andere bende die we er kochten.
Nare winkel.

Dit geschreven hebbende, wens ik u allen een prettig weekend.