Een driekwartsmars en wat geleuter over de spelling...

Hartverwarmend zijn alle reacties, al dan niet in-my-face(book) op mijn vorige blog. Waarvoor mijn dank.
Er zijn mensen die serieus vinden dat ik meer moet schrijven, en daar zit 'm de kneep. Ik heb al moeite met het combineren van mijn levenstaken. En los daarvan: stel je nu eens voor dat ik elke week een stukje MOET schrijven. Ik denk dat ik van pure zenuwen een vingerkramp krijg. Dat ik elke maand een toetsenbord door mijn raam smijt, en krijsend aan mijn monitor zou gaan knagen.

Gisteren en vandaag rustige dagjes beleefd bij de kapel. We zijn bezig met het instuderen van de nieuwe show. Ik moet eerlijk zeggen dat het me alles meevalt. Het valt geleidelijk aan minder op dat ik constant verdwaal. Dit zal ongetwijfeld liggen aan het feit dat iedereen verdwaalt. En ik moet nog wennen aan het marcheren in 3-kwarts maat. Voelt een beetje alsof je plotseling op een kameel zit. Gisterenavond met een collega lekker zitten kletsen, en gegeten bij Juffrouw Tok. Tok, is de enige tekst die een kip uit haar strot krijgt, en derhalve kun je uit de naamgeving opmaken dat bij Juffrouw Tok men kip als specialiteit heeft. Best aardig, niet heel duur, en inderdaad, er ligt een behoorlijke portie kip op je bord. Voor de kinderen een leuk alternatief voor het obligate pannenkoeken restaurant.
(Spellingscontrole is hip: Vroeger was ik gewend om pannekoek zonder n in het midden te spellen, maar blijkbaar vond iemand het ooit belangrijk dat je meerdere pannen nodig had voor 1 pannekoek, waardoor er een n bij werd geplaatst. Dus is de correcte spelling: pannenkoek. Als je het mij vraagt, is dit volslagen lulkoek, welke ezel krijgt er in vredesnaam betaald om te filosoferen over pannekoeken die voortaan met een n in het midden gespeld moeten worden. En wat dan wel weer komisch is: lulkoek krijg van de spellingscontrole geen rood streepje. Lullenkoek, en lullekoek beiden weer wel...)
Het paasweekend ga ik doorbrengen met mijn meisje, en daarna even naar Limburg op en neer. Niet dat ik veel met pasen heb, maar voor je het weet kan het zomaar de laatste pasen zijn die je met je moeder viert. Dus ik heb zo het vermoeden dat de Matteejus Passijoon wel weer voorbij zal gaan komen. Ook daar heb ik weinig mee, moet ik zeggen, maar omdat het van Bach is, mag ik dat niet hardop zeggen, want zelfs de meest doorgewinterde muzikale analfabeet vindt Bach mooi. Goed.
Ik heb weer voldoende verteld.

Op naar het weekend.