Pasen.

Pasen, een feest van de dood (heerlijk, de symboliek) en wederopstanding (zou het?) van Jezus, die genageld aan het kruis stierf voor onze zonden. (Tja).
Mijn pasen begon met een rustige zaterdag, waar wij gezamenlijk (Syl en ik) eerst wat gingen shoppen. Dat ging zo: bij de halfords scoorde ik een setje ruitenwissers, omdat de oude niet meer in staat waren om de geplette insecten van mijn ramen te vegen. Vervolgens wilde Syl de H&M in, waarbij ik aan de rechterkant van de winkeldeur werd geposteerd. Letterlijk en figuurlijk op wacht gezet. En wachten moest ik. Eerst omdat elk shirtje bekeken en bevoeld moest worden. Daarna omdat de vangst afgerekend moest worden bij de kassa. Aan de linkerkant van de winkeldeur, stond een andere vent, die redelijk moedeloos werd van het oeverloze geshop van zijn vrouw/vriendin/minnares/partner. Na enkele sigaretten, en een nutteloze zoektocht naar een nieuwe portemonnee voor mij, was het tijd om verder te wandelen. Tot we bij een een andere winkelketen kwamen. Waar ook "heel even" wat jurkjes gescoord moesten worden. Tot mijn verbazing en bescheiden hilariteit, stond ik weer aan de rechterdeur van de winkel, en dezelfde man die ook bij de H&M stond, stond ook hier weer aan de linkerkant. Een blik van verstandhouding werd uitgewisseld. Tijdens mijn wachttijd voor de deur viel mij op dat er redelijk wat jonge gezinnen door de straat stiefelden. Voorop liep de jonge moeder, al kwetterend, en commanderend, achterop liep de jonge vader de kinderwagen voort te duwen, die overladen was met tassen en dozen, welke ongetwijfeld door moeders op en aan gehangen waren. De uitgebluste en soms wat wanhopige gezichten spraken boekdelen over een gruwelijk weekendje pasen met de schoonfamilie.
Uiteindelijk kwamen we via een mannetje die geitenkaas verkocht, (Dit heerschap had een snor zo lang als de sik van de geiten waar hij zijn kaas van maakte, maar de kaas smaakte bijzonder lekker) bij een winkel waar ik dan eindelijk een nieuwe portemonnee kon kopen. De oude viel uit elkaar, en na het afrekenen had ik geen cent meer over om in mij nieuwe portemonnee te stoppen.
De eerste paasdag werd ik gesommeerd om in mijn bed te blijven liggen. Syl ging even wieberen. Toen ze terugkwam, werd ik voor de tweede keer die dag wakker gemaakt met een heel lekker ontbijtje op bed, en moest ik mijn sportkleren aantrekken. Op de hindernisbaan in mijn achtertuin had ze allemaal paaseieren verstopt die ik alleen maar kon pakken door de betreffende hindernis te nemen. Dat is toch briljant. Iemand die zoveel moeite voor je doet. Overigens: voordat iemand gaat denken dat ik soepeltjes over die hindernissen kwam: nee, dat lukte niet. In sommige gevallen, ging ik er als een lompe olifant op en over, in andere gevallen, was het uberhaupt maar de vraag of ik er op en over zou kunnen. Goddank was er geen fototoestel bij, want ik denk dat ik die hilariteit niet aan had gekund. Toen was het al vrij snel tijd om naar limburg af te reizen. Want hoezeer ik ook niks met pasen heb, het is een feestdag, en aangezien het wel eens de laatste pasen zou kunnen zijn, was het toch wel wenselijk dat ik (we) naar limburg afzakten. (Ik vraag me nu wel af, hoe het zal voelen als ik volgend jaar weer voor de laatste keer pasen in Limburg ga vieren...). Daar aangekomen, heel wat emotionele gesprekken gevoerd, moeders uitgelaten ergens in Mechelen en later nog de keutenberg opgereden. Met 22% toch een redelijk forse helling, waarbij mijn auto voor het eerst begon te bokken toen ik hem in zijn 2 erop wilde jagen. De gevoelens waren toch wel redelijk gemengd toen we terugreden naar Ede.
Inmiddels is het 1015 uur, en ben ik alweer een kleine 5 uur wakker. Ik zou Syl namelijk terugbrengen naar de kazerne in Hilversum. Blijkt dat ze allemaal bewijsmateriaal heeft verzameld om aan te tonen dat ik werkelijk snurk. Het is verschrikkelijk. Ik snurk dus echt. En niet zo zuinig ook. Nu ga ik maar eens beginnen met de rommel opruimen, en wat orde te scheppen in de chaos.