Wereldnieuws en andere dingen.

De Special Forces hebben zonder al te bruut geweld Osama bin Laden gedood. En meteen vraag ik me af, of het daarmee afgelopen is. Want als Osama het niet gaat doen, is er vast wel een andere gek die inspeelt op de totale armoede en hopeloosheid van mensen in die regio. Die onderontwikkelde arme jongeren, die letterlijk uitzichtsloos leven, zijn natuurlijk erg vatbaar voor een clubje waarin met een religieus sausje wordt gesproken over vergelding tegen de ongelovigen. En zolang als de wereld toestaat dat er jongeren opgroeien in complete armoede, en getuige zijn van het afslachten van hun familie, zullen dit soort terroristen blijven bestaan, en opstaan. Een wijs man zei ooit dat een terrorist niet geboren wordt, maar hij wordt gemaakt. En daar moet de wereld mee stoppen.
Afgelopen dagen ben ik achtereenvolgens van Ede naar Limburg gereden, van Limburg naar Ede, direct door naar Den Helder, en van Den Helder weer terug naar Ede, en om 0530 vandaag een ommetje Hollandsche Rading gemaakt.
In Limburg heb ik me achtereenvolgens bezig gehouden met de crematie invulling. Dus bedenken wat voor kist (een goedkope, met minimaal vulsel) de kleding voor in de kist. (Geen schoenen, want dat zou vervuilend zijn), de koffietafel (mét plakken uitgedroogde cake, waar je in stikt, het begrafenis-wezen is zelfvoorzienend), de tekst voor op de rouwkaarten, en voor in de krant (ik vrees dat dat een paginavullende aankondiging zal worden), wederom alle overige zakelijke aangelegenheden. Ik geloof dat ik grijze haren krijg. Echt waar. Uiteraard moest ik daarna de zolder op, alwaar ik mijn kinderknuffels tegenkwam, oude kinderboeken, handgeborduurde kussens en overige geborduurde versierselen voor aan de muur, babykleding en een totaal afgeragde tafel. Of ik dat maar niet allemaal mee wilde nemen. Nee. Traantjes bij mijn ma. Mooie herinneringen aan een reeds lang vervlogen tijd werden door mij met een machtige armzwaai opzij gezet. Maar laten we eerlijk wezen: de kans dat ik nog in die babykleren ga passen is nihil. De kans dat ik mijn eigen kinderen, die babykleren van mij aan ga trekken ook. Alsjeblieft. En al die andere dingen dan? Tja, ik ben er eerlijk gezegd nog niet helemaal klaar voor om dit soort zaken door mijn strot gewrongen te krijgen. Dat is wellicht heel harteloos, maar ik wil ook niet zomaar allemaal spullen krijgen die ik in mijn huis niet kwijt kan, en wil. Het feit dat ik veel ruimte heb, is een mooi ding, maar die ruimte heb ik niet eeuwig, als het aan de gemeente Ede ligt, dus om straks allemaal bejaarde babykleding en knuffels die naar mot rieken te gaan verhuizen van Limburg naar Ede, en van Ede naar Utrecht en van Utrecht naar een of andere Vinexwijk ergens in.... Ho! Stop, ik ga sowieso even niet aan Vinexwijken denken. Maar dat dus.
Toen mocht ik mee naar Den Helder, met Syl. Op de koninginnedag markt aldaar heb ik voor de vijfde keer een fiets gekocht. Een blauwe. Alleen nog het KMAR logo opplakken en ik heb gewoon een mooie KMAR fiets. Het is zo'n hele hippe, met allemaal van die dikke stangen enzo. Zonder versnellingen en zonder remmen. Ik bedoel, met terugtraprem, waaraan ik maar niet kan wennen. Dus in mijn praktijk zonder remmen, en ook zonder knipperlicht. Maar het is wel MIJN fiets.
Oja, ik ben er achter gekomen dat mijn TV een soort van 2 power-knoppen heeft. Als ik deze tv aan laat staan, dan gaat hij toch uit. En als ik hem dan aan wil zetten, moet ik aan de zijkant een of ander vaag knopje omzetten, en dan doet hij het weer. Voordat ik daarachter kwam, had ik het ding uit woede (ik heb een kort lontje de laatste tijd) bijna het raam uitgetieft. Gelukkig was Syl er, om bovenop me te gaan zitten, om me voor dergelijke krasse daden te behoeden. Dus de tv leeft nog, en ik weet hoe.