Titel? Gewoon wat random geklets...

KPN maakt er dus nog steeds een pestbende van. Vanmorgen vroeg, vlak voor ik lijn 18 van het ene naar het andere station moest slingeren, werd ik wederom gebeld. Wat mijn probleem was... KPN! gooide ik eruit. Dat antwoord werd natuurlijk niet in goede aarde ontvangen. Het bleek dat de afspraak met de monteur niet goed was doorgekomen. Ik bedoel maar. Mijn cynisme werd echt niet op prijs gesteld, en met klachten kon ik dan weer naar een duur betaald 0900 nummer bellen. Nou, als alles goed is, komt er morgen een monteur. En zoniet dan knal ik de hele flikkerse bende van interactieve tv naar de kpn winkel waar ik het gekocht heb. Zoveel als die mensen afspraken niet nakomen, loze beloftes doen, en lopen te schutteren met communicatie, is echt ongehoord. Ze zijn nota bene gespecialiseerd in communicatie. Als er ooit iemand belt van KPN over mijn tevredenheid als klant, zal ik naar alle hartelust ontzettend gaan lopen mekkeren. Heel hard, heel venijnig, en heel erg eerlijk.

Vlak voordat ik naar Limburg afzakte, gaf de boiler in huis de geest. Nu had ik aan het begin van mijn woontijd hier al problemen met de boiler, dus ik weet al wat koude douches betekenen. Kou lijden onder de douche. Heel fijn, zeker zo in de morgen. ODOL-killer. Sta je op, met je slaperige hersens, denk je lekker onder de douche te gaan staan, en in één enkele seconde ben je klaarwakkerder dan je ooit had kunnen worden. Kippenvel op plekken waar je dit allerminst zou verwachten.

Mijn meisje gaat een dezer dagen uit een vliegtuig springen. Omdat dat kan. Ze gaat haar wings halen, en haar hoogtevrees overwinnen. Om zichzelf in de stemming te brengen stuurde ze een filmpje van een parachutist die bij het neerkomen, een militair orkest om ploegt. De arme sousafoonspeler houdt aan dit akkefietje een flinke kater over, en de sousafoon is verleden tijd. Uiteraard was dit een ongelukje, maar ik zorg toch mooi dat ik geen trompet bij me heb als Syl gaat springen. Ze mag best bovenop me landen (daar heb ik inmiddels wat ervaring mee) maar mijn trompet moet het toch maar even overleven.

Vandaag liep ik een collega tegen het lijf, die ook niet van Apeldoorn is. Hij komt uit Limburg (dat geeft al meteen een band) en hij speelde drums. (De band wordt al minder). Maar hij wilde eens rond kijken of hij niet een leuk coverbandje samen kon stellen.(De band kan niet meer stuk) Ik was uiteraard meteen te porren. Zeker sinds mijn avontuur eerder in Eesveen. Dus als dat te fiksen is, vind ik dat helemaal geen probleem. Bijzonder, zoals je op de meest onverwachte plekken de meest gekke mensen tegenkomt die allemaal een gelijksoortig doel hebben in het leven.