Kamperen en Eesveen

Het autootje van Syl, was vrijdag klaar bij de garage. Het was dus echt alleen het dopje van de radiateur, en het uitspoelen van de radiateur. En dat laatste was het duurste, want het ding was zo gruwelijk verstopt, dat ze daar het langste mee bezig zijn geweest. En dus, toen ik vrijdag thuis kwam, zat er een mooie vrouw in mijn huis op mij te wachten... Dat is fijn thuiskomen. Ik kwam thuis nadat ik mijn laatste les in Hillegom op de muziekschool heb gegeven. Met gemengde gevoelens kijk ik erop terug. Het waren leuke leerlingen. Maar als ik per maand 40 euro overhou door er niet te werken, dan is de beslissing toch snel genomen. De laatste leerling had als afscheidspresentje (vond ik overigens heel lief) een pakje sigaretten voor me meegenomen. Een pakje sigaretten van mijn merk nog wel. Ik hoop dat ze allemaal goed terecht komen.

De zomervakantie komt eraan, ook dit jaar weer. En we hebben besloten om er één week tussenuit te gaan. Een week de boel de boel te laten, en helemaal tot rust te komen. Syl zit in het midden van een zware opleiding, ik zit tussen twee banen, een vreselijke ziekte, we hebben beiden even een korte pitstop verdient. Het werd Normandie. Niet ver weg, het is maar een week. Ik ga het grootste deel van de zomer verder werken, en Syl ook. En omdat we beiden niet vies zijn van wat spartaans leven, werd het een camping. Voor een in het hoogseizoen bijzonder schappelijke prijs. Maar goed, dan moet er nog een tent komen. Dus vol goede moed trokken we zaterdag naar Winterswijk. Daar ligt een soort kampeer IKEA, waar je alle soorten tenten kan kopen. Ik wist oprecht niet, dat er zo gruwelijk veel tenten waren. In letterlijk alle soorten en maten. Van tipi tot een soort van buitenproportionele slaapzak. Van plastic tot katoen. Kookstelletjes. Ook al in zoveel verschillende varianten. Duitsers, die- onee, die liepen er alleen maar in de weg.
Ruim twee uur verder, en 250 euro lichter, konden we huiswaarts keren. Met een tent, (ik vind sta ruimte in een tent toch wel een pré, Syl vond vooral katoen een pré, en dat bleek verrassend goed te combineren) een gasbrander (ik vond stabiliteit een hele grote pré, je wil niet dat zo'n brandertje al pruttelend omvalt, en derhalve in no-time je tent in de as legt, en je vervolgens voor vele miljoenen euro's aan schade veroorzaakt aan camping, sterfgevallen, en brandwondjes). Een koelbox, om je kropje sla en je pak melk min of meer koud te houden, een setje aluminium pannen (mijn braadslee op dat brandertje geeft geheid ellende) een lamp, voor als we in het donker het toilet willen vinden, en niet over onze eigen scheerlijnen willen struikelen, een diepe teil, met handvat, zodat we de afwas kunnen doen, zonder dat er al te veel borden en mokken aan gruzelementen vallen, en nog wat diverse kleine zut, waar we volgens Syl gemak van zullen hebben, tijdens onze vakantie.

Toen we terug in Ede waren, werd ik toegesproken door het buurmeisje:" jou moet ik hebben". Meestal krijg je dan de wind van voren, maar in dit geval bleek het om haar verjaardag te gaan. Dat ze waarschijnlijk tot laat aan het feesten zouden zijn. Dus als ik overlast zou hebben, dat ik dan maar even moest kloppen. Haar angst was ongegrond, ik was zelf bezig overlast te veroorzaken in een dorpje op steenworp afstand van Steenwijk. Eesveen. Ik ben in mijn muzikale leven in heel wat plaatsen geweest, maar Eesveen was nieuw voor me. Ik kon het eerst niet zo goed vinden, en terwijl ik zoekend om me heen keek, was ik Eesveen alweer uit. Volgens de locale bobo die dat feest (het jaarlijkse dorpsfeest) organiseerde, wonen er 700 mensen in Eesveen. En volgens mij waren die allemaal in die tent. ( Die tent was overigens vrijdag, de dag voor ons optreden, geheel in stijl met het FC Twente stadion, ingestort, met 1 bewusteloze vrouw tot gevolg, het soort nieuws dat je niet wil horen, vlak voor je lekker stampende muziek gaat maken). Het begon met een soundcheck van ongeveer 2 minuten, en daarna een portie lekkere frietjes met een frikandel. ( Jurgen, als je dit leest: dit waren by far de lekkerste frietjes van Nederland, een bak bami, haalt het hier never nooit bij). Toen moesten we wachten tot de lokale komieken uitgereuteld waren op het podium, en kon het feest losbarsten. Dit soort snabbeltjes zijn zeldzaam. Lekker knallen op het podium (sommige partijen waren ernstig verrassend) en gewoon pretentieloos spelen, terwijl het publiek (na de eerste set) lekker uit zijn dak stond te gaan. Heerlijk. Het enige jammere eraan waren die boeren daar, die tegen onze (niet mijne) auto's aan meenden te moeten zeiken. Dat leverde nogal wat onvriendelijke uitspraken op, over en weer, met name van degenen tegen wiens auto werd aangezeken. Low-life zul je overal wel aantreffen. Over het algemeen wel het soort snabbel waartegen ik niet snel nee zal zeggen. Ik was pas om 340 thuis, en kon een speld bij de buren horen vallen. Ze lagen allemaal al braaf op 2 oren.