Over een nafeestje

Omdat ik toch blijkbaar niet jarig genoeg was, werd het gisteren nog maar eens wat dunnetjes overgedaan.
Dit ter ere van het feit dat ook mijn vader jarig was, en afgelopen week in het land was.
De plannen waren om in Den Bosch bij 't Gerucht te gaan eten. Dit zit vlak bij het station, wat voor iedereen makkelijk bereikbaar is.
Omdat Ilse nieuwe kleren wilde zoeken, en ik niks beters te doen had, togen wij al vroeg richting Den Bosch. Zuchtend en steunend (en niet alleen vanwege het shoppen alleen) hobbelde ik achter haar aan, winkel in, winkel uit.
Het zuchten en steunen was een gevolg van een best wel opspelende maag. Die later tot mijn grote schande gewoon afgevuld bleek met lucht. ( Het voordeel van een roker zijn in een restaurant, is dat als zulks je overkomt, je gewoon naar buiten gaat, met als smoes een peuk, en als doel winden te laten waar een paard de hik van krijgt. Ik heb dus met mijn winderigheid niemand lastig gevallen!!).

De vorige keer dat wij in 't Gerucht waren, waren we er een uurtje later. En waren we de luidruchtigste gasten. En ook de gasten die het langste bleven hangen. Dit had als oorzaak dat het kokend personeel toch echt wel goed weet hoe ze moeten koken, en het bedienend personeel gewoon heel erg aardig is.
Deze keer verliep het een klein beetje anders. Ze zagen ons komen, gaven ons een tafel ergens aan de zijkant van het restaurant, en zetten ons wederom heerlijk voedsel voor. (Als tip: de varkensmedaljons zijn supermals en met een heerlijke championsaus overgoten).
Net toen we klaar waren met eten (ons toetje werd ons voorgeschoteld met een vlammende toetjeskaars erin, bij wijze van verjaarsverrassing, en het hele restaurant zong mee) kwam er een grote groep mannen binnen die een vrijgezellenfeest hielden.
Toen waren we opeens niet meer de meest luidruchtige gasten. Want de aanstaande bruidegom had een paar liedjes die hij wilde zingen. En hard dat dat ging.... En niet eens heel erg vals. In tegendeel.
De groep en sich was zich goed bewust van wat ze aanrichtten in dat restaurant, want alle andere gasten werden getrakteerd op diverse rondjes. Vanwege de vrolijke overlast.
Overlast was het eigenlijk niet echt. We hebben meegedeind op de muziek, vreselijke lol gehad. Vooral toen een ouder echtpaar het blijkbaar zat was, betaalde en de zaak wilde verlaten via een niet bestaande deur. Die arme man heeft zeker een halve minuut staan rukken aan een deurpost, toen hij in de gaten kreeg dat zijn vrouw (het kreng) al omgelopen was en bijna buiten stond door de wel bestaande deur.

Uiteindelijk na een paar liedjes gezongen te hebben, en vele bieren weggeklokt, is de hele groep vertrokken. Ons ineens in een oorverdovende stilte achter latend. In de vrolijke chaos die er heerste, was ons ontgaan dat alle overige gasten verdwenen waren. Blijkbaar waren wij de enigen die het onverwachte feestje naar waarde wisten te schatten, en ervan konden genieten. Normaal heb ik het niet zo op die vrijgezellenfeestjes. Maar deze was gewoon heel leuk. In alle gemoedelijkheid de bruidegom een beetje te kakken zetten, en de omgeving er op een respectvolle manier bij betrekken. Dat vind ik gewoon leuk. Beter dan die zatladders die naar bananenbarren gaan, of mensen tegen hun wil erbij betrekken.
En wederom waren wij als laatste over.
Een geslaagd onverwacht feestje. Voor de bruidegom, die ik verder niet ken, maar die me toch goed wist te laten lachen: ik hoop dat je huwelijk net zo'n feest wordt.

Vanmorgen moest ik toch maar eens aan de slag voor de accountant. Want blijkbaar is het morgen alweer 1 april, en moet de aangifte gedaan worden enzo.
Minder dan voorgaande jaren leverde dat stress op. Ik weet wat ik doen moet, weet waar het ligt, en was er met een uurtje klaar mee.
De vacature die ik had voor een handige administratieve duizendpoot is dus komen te vervallen. Duurde alleen wat langer dan verwacht.