Verjaardag en koffie!

7 maart 2012, rond de klok van 7 uur in de ochtend. Mijn telefoon gaat. Een zwak, ziek, van de pijn bibberend stemmetje, probeert uit alle macht het 'lang zal ik leven' voor me te zingen.
Waarna ze aangeeft, dat ze inderdaad pijn heeft. En dat ze het zo erg vindt dat ze niks voor mijn verjaardag kon doen.
Vond en vind ik niet erg. Die dag komt ten slotte elk jaar weer terug. En alle voorgaande jaren kon ze  dat wel, en deed ze dat dus ook uit alle macht. Dus ach... Tis maar een verjaardag.
Het envelopje met geld (voor haar afstotelijk, want onpersoonlijk) heb ik meteen omgezet in een beurt voor mijn auto. Met alle kilometers die ik maakte, was  dat ook meer dan broodnodig.

7 maart 2013, rond de klok van 7 uur in de ochtend. Mijn telefoon blijft stil. Geen moeder die in welke conditie dan ook, mijn humeur vertederend weet te verpesten door een telefonische aubade. Het is mijn eerste verjaardag waarbij mijn moeder geen rol speelt. En net als bij kerst, is dat toch weer iets waar ik even van moet slikken. Al die jaren nooit veel zin gehad in dit soort dagen, en al die jaren waarin dat vrolijk genegeerd werd, laten zich toch gelden. Blijkbaar weet je pas wat je mist, als het er niet meer is.
En net als met kerst, is daar Ilse. Ilse die, net als mijn moeder voor haar, mijn verjaardag belangrijker vindt dan ikzelf. Die mijn afwijzende reacties op de vraag:"wat wil je hebben voor je verjaardag?" opgewekt negeert, en net zolang doorzeurt, tot ik overstag ga. Of eigenlijk: die gewoon onthouden heeft wat ik leuk/lekker vind, en dat samen met haar ouders koopt. Mijn gezeur over geld verspillen botweg negeren.

Uiteraard ben ik meer dan blij met het kado. Een heuse Nespresso. Waar ik wel heel erg aan moet wennen: de titels die die verschillende koffies dragen.
INDRYA from India.
ROSABAYA de Colombia
DULSAO (en dan met zo'n golfje op de A) do Brasil.

De beschrijvingen die erbij zitten, lijken wel te komen van een wijnproeverij-cursus.
"Krachtig en contrastrijk"
"Bloemachtig en verfrissend"
"Licht en Citroenachtig"

Gewoon even een 'bakkie pleuah' drinken, zoals ze dan op zijn Haags zeggen, is er niet meer bij. En, voor gemiddeld 35 cent per kopje, is het welbekende doorslempen van ettelijke bakken koffie ook verleden tijd.
Maar daar staat dan wel weer tegenover dat de smaak onovertroffen is. Los van de wat snobistische benamingen en beschrijvingen, is de Nespresso gewoon een traktatie.
In de verpakking zat een doosje met allemaal smaken. En uiteraard, direct na het openen, moest ik daar toch wel een paar varianten van proberen. Dit leidde tot een tocht naar de dichtstbijzijnde Bijenkorf, want eenmaal in de ban van de smaak, was er voor mij ook geen houden meer aan.

Zei ik net snobistisch? De Nespresso afdeling van de Bijenkorf, is daar een overtreffende trap van.
Hele lieve medewerkers, en je mag gratis koffie proeven, met koekjes erbij (een doosje amandelkoekjes met de omtrek van een 20 cent stuk, kost er net geen 14 euro), en ze gaan absoluut heel ver om je in te wijden in het geheimzinnige Nespresso-genootschap.
Het nieuwe leden welkomstgeschenk bestaat uit een doos van 250 cupjes van divers allooi. Plus een totaal onhandig, maar zeer hip opberg systeem. Het geschenk is dat opbergsysteem, want dat kost 30 euro, maar als je als nieuw lid zo'n grote voorraad koopt, krijg je dat opbergding gratis.

En ecologisch ook zeer verantwoord, want je krijgt gratis een zak mee, waarin je de gebruikte cups dient te verzamelen, die gerecycled kunnen worden.

Neemt niet weg, dat er voor mij niet veel veranderde. Nog steeds is mijn eerste gang naar beneden, een kop koffie wegslurpen met een peuk erbij, voor ik de dag kan beginnen.
Alleen moet ik met mijn slaperige hersens dan wel de beschrijving goed lezen. En vooral kijken dat ik geen espresso met een Lungo hoeveelheid water neem. Ofzo.
En als ik dan eenmaal de heerlijke smaak van een Arpeggio (intens en smeuig, dat staat er echt: smeuig) over mijn tong voel rollen, begint de dag wel heel goed.

Proost!