Een column van een man in de Flair, kan dat?
Okee, ik geef het toe. Ik kom snoeihard uit de kast. IK
(man, 32, militair-musicus, buschauffeur, docent, samenwonend met vriendin,
poes en hond) lees de flair.
Er zijn als man heel veel redenen om een vrouwenblad te
lezen. De belangrijkste reden is om erachter te komen hoe vrouwen precies in
elkaar zitten. Waarom ze reageren zoals ze reageren. Waarom er hints gegeven
worden. Waar het misgaat in de communicatie.
Want een meisje versieren, is een makkie. Een verkering
onderhouden, is ook nog wel te doen. Maar om samen te wonen, en de relatie
samen tot een goed einde te brengen (dus eigenlijk geen einde), is andere koek.
Toen ik mijn vriendin pas had, maakte ik wel eens
gekscherende opmerkingen over de inhoud van haar kledingkast. En over de
hoeveelheid schoenen.
Het feit dat dat allemaal zou meeverhuizen, en welke
consequenties dat dat zou gaan hebben als we gingen samenwonen, had ik
waarschijnlijk ergens heel diep weggestopt.
Toen we eenmaal samen in een huisje woonden, beging ik de ongelooflijke
stommiteit om wat meer kastruimte te claimen voor mijn kleren. We wonen krap,
en hebben dus niet al te veel ruimte voor kasten. Een iets eerlijker verdeling
dan 90% voor haar en 10% voor mij leek mij niet meer dan redelijk.
Dit resulteerde echter tot mijn wilde verbijstering in een
confrontatie waarbij harde woorden vielen en kleding door de lucht zeilde, om
te eindigen in een zak voor de Derde Wereld.
Hints. Ook zoiets. Ik liep met mijn meisje door de stad.
Want ik moest iets kopen bij de V&D of zo’n soort tent. Uiteraard heeft
meer dan de helft van de stad doorlopend uitverkoop, dus mij vallen al die
lokkende borden bij die winkels niet op. Naast me hoorde ik mijn vriendin
echter opgewekt zeggen dat die winkel daar uitverkoop had, en wel hele leuke
kleding had hangen.
Omdat ik bezig was met hetgeen ik wilde kopen, reageerde ik
met een tam: “Oh”, om onverdroten mijn weg naar de V&D te vervolgen.
Het was echter de bedoeling dat ik hier dus pas op de plaats
had gemaakt, om de betreffende uitverkoop winkel te bestormen, de kleding te
betasten, besnuffelen, bepassen en betalen.
Aangezien dit zo niet gezegd werd, had ik geen link gelegd
met de mededeling over de winkel, en de eventuele wens om kleding te kopen (die
mijns inziens niet noodzakelijk is, gezien het feit dat de kast verdeling nu
ongeveer 75% voor haar om 25% voor mij is).
Om er dus achter te komen hoe een vrouw denkt, scheur ik
elke dinsdag als eerste de wikkel van de flair af (waarbij ik op moet passen
dat in mijn enthousiasme ik niet de flair samen met de wikkel aan snippers
scheur). En verslind ik alle verhalen. Alle tips die gegeven worden, probeer ik
tot me door te laten dringen. Want heel misschien, kan ik dan eindelijk zeggen:
ik word wijzer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten