Het is bij de beesten af.

Vanmorgen vroeg. Ergens diep in mijn onderbewuste (want ik sliep) raakte ik danig van de kook, en begon woest tegen Ilse aan te duwen. Blijkbaar had ik in mijn slaap besloten dat ik te weinig ruimte kreeg in bed.
Daarop begon Ilse (heel terecht) te mekkeren dat ik haar kussens had gejat. Om dit recht te zetten gooide ik, nog steeds niet wakker, al mijn kussens op haar hoofd. Gezelligheid ten top dus.

Maar ik kan niet verantwoordelijk gehouden worden, ik sliep ten slotte nog.
Uiteindelijk ontwaakte ik volledig, en een beetje grommerig stommelde ik naar beneden, om mijn eerste bakje koffie te nuttigen.

Beneden aangekomen, waande ik mezelf in een slagveld. Een hele vuilniszak (die in de gang stond om de volgende ochtend in de container gedumpt te worden) was door de beesten compleet gedesintegreerd. Alles wat wij in de afgelopen week als overtollig, niet lekker, of over de datum zijnd hadden weggeworpen, lag verspreid door de voorkamer en de gang.
Uiteraard kwamen de aanstichters ervan vrolijk naar me toe gehuppeld voor een aai over de bol, en wellicht een lekkertje.

Ik ben niet zo dat ik mezelf in de vroege ochtend zomaar over zulke schelmenstreken kan heenzetten.
Mijn doel was: een kop koffie en een peuk. En van dit voornemen werd ik weerhouden, omdat ik eerst de troep die die krengen hadden gemaakt moest opruimen. Voor een vriendelijke aai over een beestenbol had ik geen tijd, zin en interesse.
Woest was ik.
En dan dat hypocriete, schijnheilige vrolijk doen.
Ik besloot ter plekke dat ik de hond en de kat niet ging aaien, vanwege hun criminele gedrag, en dat ik de door hun veroorzaakte troep niet ging opruimen voor ik werkelijk was ontdooid middels een kop koffie en de peuk.

Dieren hebben blijkbaar geen korte termijn geheugen. Althans, dat denken wij. En om die reden vinden wij dat straffen van een daad die ze zo recent gepleegd hebben, onnuttig is. En laat dat nu wel heel erg goed van pas komen.
Een dier kan dus een misdaad plegen, en zonder straf ermee wegkomen. Hij zet zijn onschuldigste ogen op. Ontkent met zijn vrolijke gedrag opgewekt dat hij een wandaad heeft begaan, en ik moet er voor opdraaien.

Volgens mij hebben dieren wel degelijk door dat ze iets stouts doen. En maken dankbaar misbruik van onze misvatting dat ze het toch niet meer weten.

Maar ja. Dan is alles opgeruimd. De kat komt even kroelen. De hond probeert allerliefst een likje te geven (ik laat hem meestal maar in de waan dat het lukt, want een natte hondentong over mijn gelaat is zelfs na de koffie niet mijn meest favoriete manier van gewassen te worden), en dan kan ik ook wel weer grijnzen om dat stel opgeschoten fauna bij elkaar.

De zaterdag is begonnen!