Keukenellende

Een beetje kokkerellen. Mooi woord trouwens; kokkerellen. Klinkt als iets dat je eigenlijk niet wil doen, omdat het zo truttig staat, (met alle resten eten van een week) maar toch moet, want anders heb je geen eten. Dat is niet geheel precies wat ik gisteren deed.
Het ging als volgt:
Een week of wat geleden, kocht ik bij 's lands grootste grutter die ook op de kleintjes let, een verpakkinkje biefstuk. Uit de diepvries. Twee stukjes voor 2,50. Mijn vleesliefhebbers-alarmbellen begonnen spontaan te rinkelen. Twee overheerlijke stukjes koe voor die prijs? Bestaat niet.
En dat klopt. Op de verpakking stond weliswaar levensgroot BIEFSTUK, maar in hele heeeele kleine lettertjes stond er: van rundvleesstukken.
Dus waar het in wezen op neerkwam was: aan elkaar geplakte stukken restvlees van de koe, en dit in een vormpje geperst, zodat er een op biefstuk gelijkend stukje vlees uitkwam. Het geheel invriezen en maar zien of er mensen intrappen.
Ik zei de gek.
Hoe dan ook. Gisteren, na het wandelen over de Edesche hei met de hond en Ilse, eventjes snel weekboodschapjes doen en koken maar.
Bloemkool, met een kerrie-knoflook-kaassaus, tamelijk vastkokende piepers, voor Ilse een vegetarisch stukje (waarover later meer) en voor mij dus een van die biefstukken.
Het koken en sich verliep naar behoren.
De piepers waren gaar, de bloemkool was gaar, de saus was (hoewel waterig) klaar, de biefstuk leek gaar en het vegetarische stukje leek niet al te veel hinder te hebben gehad van de verbrandende boter in de pan. Het enige dat op het oog mislukt leek, waren de gebakken uienringetjes. Die bleken niet zozeer gebakken als wel professioneel verkoold te zijn.

(Dat vegetarische stukje is een soort compote van broccoli, kaas en god-mag-weten-wat-voor-meuk in een krokant laagje paneermeel. Ik heb die dingen inmiddels vaker proberen klaar te maken, maar telkens niet echt succesvol. De ene keer verbrandt de boter als een gek, waardoor het hele huis niet zo zeer blauw, als wel zwart staat. De andere keer, is het niet de boter die verbrandt, doch wel het stukje zelf. Maar zelden is het gaar, en moet hij (zwart geblakerd of niet) alsnog in de magnetron om de vrieskou eruit te halen. Je begrijpt: pure horror.)

Hoe dan ook: de aardappels op het bord, de bloemkool ernaast, rijkelijk overgoten met een heerlijk smakende, doch verdacht uitziende saus, biefstuk erbij en vegetarisch stukje ernaast, de verkoolde uienringen toch maar weggemieterd, kaarslicht aan en smullen maar.

Nou, dat smullen, was zeg maar, compleet niet aan de orde. Mijn eerste hap biefstuk, toch wel redelijk verwachtingsvol, eindigde uitgespuwd in de prullenbak. Wat een smerige zooi. En gaar, of nu ja, gaar, ik hou van een redelijk rauwe biefstuk, was het wel. Precies zoals op de verpakking stond. Maar gewoon, niet binnen te houden. Smerige textuur van het vlees. Laffe smaak, ondanks de peper.
Voor de eerste keer in mijn bijna 32 jarige leven dat ik een hap biefstuk uitspuug. Biefstuk, met stip op nummer 1 mijn meest favoriete vlees. De rest van het ding heb ik zelfs niet aangeraakt, maar ging meteen de prullenbak in. Volgende keer koop ik weer gewoon een biefstuk van 6 euro per stuk. Dan weet ik ten minste zeker dat ik wel ga genieten van een stukje hoogwaardige koe.

Het feit dat de uienringen ernstige brandwonden hadden, had voor mij een teken moeten zijn. Want ook de aardappelen had ik compleet verkeerd ingeschat. Echt rauw waren ze uiteraard niet meer, maar echt lekker gaar ook niet. De saus, die er matig uitzag, bleek het lekkerste van de maaltijd te zijn (want zeg nu zelf: een bloemkool is ook maar een saai stukje groente).
Maar ja: daar zat ik, met een bord half vol bloemkool met saus, niet te vreten aardappelen en zonder de inmiddels weggemikte biefstuk. Uiteindelijk bracht de brooddoos uitkomst. Een paar sneeen brood met wat worst om de saus mee op te soppen deed me in elk geval de ergste honger stillen.

Wat kan ik teleurgesteld zijn als het eten mislukt. Ik ben absoluut geen topkok. Maar kan wel goed koken. En ik hou van goede ingredienten. Dus lekkere groente, lekker vleesje, en dat alles gewoon goed klaar gemaakt. Als dan blijkt dat zelfs de aardappelen totaal de mist in zijn gegaan, ja, daar keldert mijn humeur zeer danig van.
En waar het nu aan lag? Ja, de biefstuk, die was gewoon slecht. Zonde van het geld, maar goed. Wel een leerpuntje. Zou dit dan een van die kookpartijen zijn, die je gewoon maar moet vergeten? Ik ga mijn best doen.

Later die avond herhaalde dat tafereel zichzelf. Er rustte gisteren geen zegen op mijn pogingen tot voedsel klaarmaken. Zelfs de magnetron-popcorn bleek me niet gunstig gezind, en kwam voor 2/3e verbrand uit het apparaat. Magnetron-popcorn!!!! Elke randdebiel kan dat nog klaar maken. En ik ook trouwens, want alle voorgaande keren ging het gewoon goed.
Enfin, vandaag maar nieuwe ronde, nieuwe kansen.